Prevodi za „verleugen“ v slovarju nemško » poljski

verle̱u̱gnen* GLAG. preh. glag.

jdn/etw verleugnen

wypierać [dov. obl. wyprzeć] się kogoś/czegoś

nicht verleugnen können, dass ...

nie móc zaprzeczyć, że...

es lässt sich nicht verleugnen, dass ...

nie da się zaprzeczyć, że...

er hat sich verleugnen lassen

kazał powiedzieć, że go nie ma

I . verle̱gen¹ PRID. PRID.

verlegen (beschämt) Mensch

zmieszany

verlegen (unsicher) Person, Blick, Lächeln

zakłopotany

verlegen (verklemmt) Schweigen

kłopotliwy

(schüchtern) verlegen werden

zmieszać się

fraza:

er ist stets um Geld verlegen

on wiecznie nie ma pieniędzy

die ist nie um eine Ausrede verlegen

ona zawsze ma jakąś wymówkę

II . verle̱gen¹ PRID. PRISL.

verlegen dastehen, sagen, sehen:

verlegen

z zakłopotaniem [lub zażenowaniem]

verlegen zu Boden sehen

spoglądać z zakłopotaniem w podłogę

verbe̱u̱gen* GLAG. povr. glag.

sich [vor jdm] verbeugen

ukłonić się [komuś]

sich [vor etw daj.] verbeugen

skłonić się [przed czymś]

sich tief verbeugen

złożyć głęboki ukłon

verle̱u̱mden* [fɛɐ̯​ˈlɔɪmdən] GLAG. preh. glag.

verleumden

oczerniać [dov. obl. oczernić]

verle̱ben* GLAG. preh. glag.

1. verleben (verbringen):

verleben Zeit, Urlaub

spędzać [dov. obl. spędzić]

2. verleben pog. (verbrauchen):

verleben

spożytkować

I . verle̱sen* GLAG. preh. glag. irr

1. verlesen:

verlesen Namen

wyczytywać [dov. obl. wyczytać]

verlesen Text, Liste

odczytywać [dov. obl. odczytać]

verlesen Text, Liste

czytać [dov. obl. prze‑] na głos

2. verlesen Gemüse, Körner:

verlesen

przebierać [dov. obl. przebrać]

II . verle̱sen* GLAG. povr. glag. irr

verlesen

mylić [dov. obl. po‑] się w czytaniu

da musst du dich doch verlesen haben!

musiałeś źle przeczytać!

verlo̱gen [fɛɐ̯​ˈloːgən] PRID. slabš.

verlogen Person, Gesellschaft

zakłamany

verlogen Person, Gesellschaft

obłudny

verlogen Versprechung, Kompliment

fałszywy

[o. eine verlogene Aussage]

fałszywa [lub zakłamana] wypowiedź ž. spol

I . verlạngen* [fɛɐ̯​ˈlaŋən] GLAG. preh. glag.

1. verlangen (fordern, erwarten):

etw verlangen Geld

żądać [dov. obl. za‑] czegoś

etw verlangen Bestrafung

domagać się czegoś

etw verlangen Fleiß

wymagać czegoś

etw von jdm verlangen

wymagać czegoś od kogoś

ich verlange von dir, dass du ...

wymagam od ciebie, żebyś...

wie viel verlangst du für den Wagen?

ile [pieniędzy] chcesz za ten samochód?

das ist ein bisschen zu viel verlangt!

tego już trochę za wiele!

2. verlangen (sehen wollen, haben wollen):

etw verlangen Ausweis, Rechnung

żądać [dov. obl. za‑] czegoś

3. verlangen (zu sprechen wünschen):

Sie werden am Telefon verlangt

jest pan proszony/pani proszona do telefonu

4. verlangen (erfordern):

Mut verlangen

wymagać odwagi

II . verlạngen* [fɛɐ̯​ˈlaŋən] GLAG. nepreh. glag. ur. jez.

nach jdm/etw verlangen

pragnąć kogoś/czegoś

er verlangt nach dir

on pragnie się z tobą widzieć

die Kranke verlangt nach einem Arzt/nach einem Glas Wasser

chora pragnie [lub chce] widzieć się z lekarzem/szklanki wody

verle̱i̱den* GLAG. preh. glag.

1. verleiden (vergällen):

jdm etw verleiden

obrzydzać [dov. obl. obrzydzić] komuś coś

2. verleiden švic., južnem. (zuwider werden):

ihr ist die Freude am Tanzen verleidet

straciła przyjemność w tańczeniu

verle̱i̱hen* GLAG. preh. glag. irr

1. verleihen:

verleihen (borgen, leihen)

pożyczać [dov. obl. pożyczyć]

verleihen (gegen Entgelt)

wypożyczać [dov. obl. wypożyczyć]

etw an jdn verleihen

coś komuś wypożyczać [dov. obl. wypożyczyć]

ich habe das Buch an Susanne verliehen

pożyczyłam książkę Zuzannie

2. verleihen (zuerkennen):

verleihen Orden, Titel

nadawać [dov. obl. nadać]

verleihen Preis

przyznawać [dov. obl. przyznać]

der Hauptpreis wurde an sie verliehen

przyznano jej główną nagrodę

3. verleihen ur. jez. (geben, verschaffen):

jdm Kraft verleihen

dać komuś siłę

die Wut verlieh ihm neue Kräfte

złość ž. spol dodaje mu sił

etw daj. Nachdruck verleihen

kłaść na coś nacisk

er verlieh seiner Empörung Ausdruck

dał wyraz swojemu oburzeniu

verle̱i̱ten* GLAG. preh. glag.

verleiten

skłaniać [dov. obl. skłonić]

verleiten

nakłaniać [dov. obl. nakłonić]

jdn zum Glücksspiel verleiten

nakłaniać [dov. obl. nakłonić] kogoś do gry hazardowej

das schöne Wetter hat uns zu einem Picknick verleitet fig

piękna pogoda ž. spol skusiła nas na piknik

verlẹrnen* GLAG. preh. glag.

verlernen

zapominać [dov. obl. zapomnieć]

I . verlẹtzen* [fɛɐ̯​ˈlɛtsən] GLAG. preh. glag.

1. verletzen (verwunden):

verletzen

kaleczyć [dov. obl. s‑]

jdn/ein Tier [am Kopf] verletzen

ranić [dov. obl. z‑] kogoś/zwierzę [w głowę]

schwer/leicht verletzt

ciężko/lekko ranny

2. verletzen (kränken):

verletzen

obrazić

verletzen jds Eitelkeit, Stolz

urazić

verletzen jds Gefühle

ranić [dov. obl. z‑ ]fig

3. verletzen (nicht befolgen):

verletzen Vorschrift, Vertrag, Grenze

naruszać [dov. obl. naruszyć]

verletzen Recht

pogwałcić

ein Gesetz/die Sitten verletzen

naruszyć ustawę/obyczaje

das verletzt den guten Geschmack

to psuje dobry smak

II . verlẹtzen* [fɛɐ̯​ˈlɛtsən] GLAG. povr. glag.

sich [an der Hand] verletzen

skaleczyć się [w rękę]

verlẹtzend PRID.

verletzend Bemerkung

obraźliwy

verletzend Worte

raniący

Verle̱ger(in) <‑s, ‑; ‑, ‑nen> SAM. m. spol(ž. spol)

Verleger(in)

wydawca m. spol

Verlạngen <‑s, ‑> SAM. sr. spol ur. jez.

1. Verlangen:

Verlangen (Wunsch)

pragnienie sr. spol

Verlangen (Bedürfnis)

potrzeba ž. spol

ich habe kein Verlangen danach

nie mam takiej potrzeby

2. Verlangen (Forderung):

Verlangen

żądanie sr. spol

die Koffer sind auf Verlangen zu öffnen

walizki należy otworzyć na żądanie

Verle̱u̱mder(in) <‑s, ‑; ‑, ‑nen> SAM. m. spol(ž. spol)

Verleumder(in)

oszczerca m. spol