Prevodi za „Knorzer“ v slovarju poljsko » nemški

(Skoči na nemško » poljski)

koszer <rod. ‑u, brez mn. > [koʃer] SAM. m. spol REL.

koszer

Koscherheit ž. spol

korzeń <rod. ‑enia, mn. ‑enie> [koʒeɲ] SAM. m. spol

1. korzeń BOT.:

korzeń

Wurzel ž. spol

2. korzeń (dolna część organu):

korzeń włosa/zęba

Haar-/Zahnwurzel ž. spol

wyrwać coś z korzeniami

etw mit Stumpf und Stiel beseitigen

wyrwać coś z korzeniami

etw mit der Wurzel ausrotten

zapuścić korzenie

Wurzeln schlagen

zapuścić korzenie

Fuß fassen

3. korzeń (przyprawy):

korzeń

Gewürze ntpl

4. korzeń fig. (podstawa):

korzeń

Wurzel ž. spol

korzeń

Ursprung m. spol

pozer <rod. ‑a, mn. ‑erzy> [pozer] SAM. m. spol ur. jez.

pozer

Wichtigtuer(in) m. spol (ž. spol) slabš. pog.

pozer

Poser m. spol slabš. pog.

kajzer <rod. ‑a, mn. ‑erzy> [kajzer] SAM. m. spol iron. przest (cesarz niemiecki)

kajzer

der deutsche Kaiser m. spol

morze <rod. ‑rza, mn. ‑rza, rod. mn. mórz> [moʒe] SAM. sr. spol

1. morze (zbiornik wodny):

morze

Meer sr. spol

morze

See ž. spol

na morzu

auf dem Meer

nad morzem (pobyt wakacyjny, położenie)

am Meer

Morze Północne/Bałtyckie

die Nord-/die Ostsee

pełne/otwarte morze

hohe See ž. spol

pełne/otwarte morze

offenes Meer sr. spol

nad poziomem morza

über dem Meeresspiegel

za siedmioma górami, za siedmioma morzami

hinter den sieben Bergen [bei den sieben Zwergen]

2. morze brez mn. fig. (ogrom: kwiatów, zieleni, łez):

morze

Meer sr. spol fig. ur. jez.

orzec [oʒets]

orzec dov. obl. od orzekać

glej tudi orzekać

orzekać <‑ka; dov. obl. orzec> [oʒekatɕ] GLAG. preh. glag.

1. orzekać (wyrażać opinię):

orzekać

befinden

orzekać

beurteilen

komisja orzeknie, kogo dopuścić do egzaminu

eine Kommission ž. spol befindet [o. entscheidet] darüber, wer zur Prüfung zugelassen wird

tryb orzekający LINGV.

Indikativ m. spol

2. orzekać PRAVO:

orzekać

erkennen

orzekać

ein Urteil sprechen [o. fällen]

sąd orzekł o niewinności oskarżonego

das Gericht sr. spol sprach den Angeklagten frei [o. erkannte auf Freispruch]

organ orzekający

Rechtssprechungsorgan sr. spol

orzeł <rod. orła, mn. orły> [oʒew] SAM. m. spol

1. orzeł t. ZOOL.:

orzeł

Adler m. spol

orzeł czy reszka?

Kopf oder Zahl?

Biały Orzeł

Weißer Adler m. spol (als polnisches Wappen sr. spol )

wywinąć orła pog. (przewrócić się)

hinfliegen

wywinąć orła pog. (przewrócić się)

sich tož. der Länge nach hinlegen pog.

wywinąć orła (umrzeć)

abkratzen pog.

nie polezie orzeł w gówna preg.

dem Reinen ist alles rein

2. orzeł pog. (ktoś zdolny):

orzeł

Genie sr. spol

orzeł

Überflieger(in) m. spol (ž. spol)

być orłem w matematyce

ein Mathegenie sr. spol sein

gorzeć <‑eje> [goʒetɕ] GLAG. nepreh. glag.

1. gorzeć (palić się):

gorzeć

brennen

2. gorzeć fig. (być ogarniętym):

gorzeć miłością do kogoś

sich tož. in Liebe nach jdm verzehren ur. jez.

gorzeć pragnieniem czegoś

sich tož. etw sehnlichst wünschen

3. gorzeć fig.:

gorzeć (świecić się) (płomień)

leuchten

gorzeć (ogień)

glühen

gorzeć (rumienić się) (twarz)

erröten

gorzeć (rumienić się) (twarz)

rot werden

gorzej [goʒej] PRISL.

gorzej st wyż od źle

gorzej

schlechter

gorzej

schlimmer

glej tudi źle

źle <gorzej> [ʑle] PRISL.

1. źle (nietrafnie):

źle

schlecht

źle

falsch

źle mnie zrozumiałeś

du hast mich falsch verstanden

2. źle (niewłaściwie):

źle wychowany

schlecht erzogen

mieć źle poukładane w głowie pog.

Flausen im Kopf haben

jeżeli myślisz, że to zrobię, to źle trafiłeś

wenn du denkst, dass ich das mache, hast du dich geirrt [o. irrst du dich]

3. źle (niefachowo):

źle

schlecht

źle zaśpiewać/zatańczyć

schlecht singen/tanzen

źle wykonany utwór

schlecht gespieltes Werk sr. spol

źle wykonana praca

schlecht ausgeführte Arbeit ž. spol

4. źle (słabo):

źle wyglądać

schlecht

źle się czuję

mir ist schlecht [o. unwohl]

źle z nią

es steht schlecht um sie

źle z nią

es ist schlecht um sie bestellt

źle z nią

sie ist in einem schlechten Zustand

5. źle (niedostatecznie):

źle odżywiany, płatny

schlecht

źle się ustawić

sich schlecht aufstellen pog.

wyjść źle na czymś

bei etw schlecht wegkommen

6. źle (nieetycznie):

źle postępować

schlimm

źle postępować

übel

źle się prowadzić (dziewczyna)

sich tož. schlecht betragen

7. źle (nieżyczliwie):

źle traktować, przyjmować

schlecht

źle traktować, przyjmować

mies pog.

życzyć komuś źle

jdm Schlechtes [o. Schlimmes] wünschen

źle mu z oczu patrzy

er macht den Eindruck eines schlechten Menschen

takie zachowania są tutaj źle widziane

solch ein Verhalten sr. spol ist hier nicht gern gesehen

8. źle (niekorzystnie):

źle świadczyć o kimś

ein schlechtes Licht auf jdn werfen

to źle o tobie świadczy

das rückt dich in ein schlechtes Licht

9. źle (nieprzyjemnie):

jest mi tu źle

ich fühle mich hier unwohl

źle zniosła rozstanie z rodziną

sie litt unter der Trennung von der Familie

10. źle (niepomyślnie):

źle zdać

schlecht

źle skończyć

schlecht [o. böse] enden

i tak źle, i tak niedobrze

eins ist schlimmer als das andere

gorzej niż źle

schlimmer geht’s nimmer

źle, że tak się stało

schlimm, dass es so gekommen ist

nie jest jeszcze aż tak źle

es ist noch nicht so schlimm

to wszystko przedstawia się bardzo źle

das alles stellt sich als sehr schlecht heraus

źle się złożyło, że nie przyszedłeś na spotkanie pog.

dumm gelaufen, dass du nicht zum Treffen gekommen bist

interesy mają się obecnie źle

die Geschäfte ntpl laufen schlecht im Moment

warto zaryzykować, źle na tym nie wyjdziesz

es ist das Risiko wert, schlecht kommst du nicht dabei weg

źle wróżę ich związkowi

für ihre Beziehung sehe ich Schlechtes voraus

11. źle (nieładnie):

źle się ubierać

sich tož. schlecht anziehen

ona zawsze źle wygląda

sie sieht immer schlecht aus

ta bluzka źle na tobie leży

die Bluse ž. spol steht dir nicht gut

ten sweter źle się nosi

der Pullover m. spol trägt sich schlecht

zawsze źle wychodzę na zdjęciach pog.

ich komme auf Fotos immer schlecht raus

dworzec <rod. ‑rca, mn. ‑rce> [dvoʒets] SAM. m. spol

dworzec autobusowy

[Omni]busbahnhof m. spol

dworzec kolejowy

Bahnhof m. spol

dworzec lotniczy

Flughafen m. spol

ogorzeć <‑eje; pret. ‑ej> [ogoʒetɕ] GLAG. nepreh. glag. dov. obl. pog. (opalić się)

ogorzeć

von der Sonne gebräunt [o. [sonnen]braun] werden

ogorzał od częstej pracy w polu

er ist von der vielen Feldarbeit sonnengebräunt