poljsko » nemški

poljski)

doprowadzać: I. prehodni glagol II. neprehodni glagol III. pregibni glagol
oprowadzać: prehodni glagol
poprowadzić: I. neprehodni glagol II. pregibni glagol
prowadzić: I. prehodni glagol II. neprehodni glagol III. pregibni glagol
uprowadzić
wprowadzić
sprowadzić
zaprowadzać: prehodni glagol
odprowadzać: I. prehodni glagol II. pregibni glagol
naprowadzać: prehodni glagol
rozprowadzać: prehodni glagol
wyprowadzać: I. prehodni glagol II. pregibni glagol

Ogledujete si podobne rezultate: doprowadzić , doprowadzać , poprowadzić , oprowadzić , wyprowadzić , rozprowadzić , naprowadzić , odprowadzić , zaprowadzić , sprowadzić , wprowadzić , uprowadzić in prowadzić

I . doprowadzać <‑dza; pret. ‑aj> [doprovadzatɕ], doprowadzić [doprovadʑitɕ] dov. obl. GLAG. preh. glag.

II . doprowadzać <‑dza; pret. ‑aj> [doprovadzatɕ], doprowadzić [doprovadʑitɕ] dov. obl. GLAG. nepreh. glag. fig. (spowodować)

doprowadzić do czegoś

zu etw führen

doprowadzisz jeszcze do tego, że...

du wirst es noch so weit [o. dahin] bringen, dass ...

III . doprowadzać <‑dza; pret. ‑aj> [doprovadzatɕ], doprowadzić [doprovadʑitɕ] dov. obl. GLAG. povr. glag.

doprowadzać (przyprawić się o coś):

doprowadzać

sich daj. etwas zufügen

sam doprowadził się do tej choroby

er ist selbst für diese Krankheit verantwortlich

fraza:

doprowadzić się do porządku

sich tož. ordentlich zurechtmachen

oprowadzać <‑dza> [oprovadzatɕ], oprowadzić [oprovadʑitɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl.

oprowadzać

[herum]führen

oprowadzić turystów po mieście

Touristen durch die Stadt führen

I . poprowadzić <‑dzi; pret. ‑adź> [poprovadʑitɕ] GLAG. nepreh. glag. dov. obl.

1. poprowadzić (zaprowadzić kogoś gdzieś):

poprowadzić

führen

poprowadzić dzieci do szkoły

die Kinder zur Schule bringen

poprowadzić kogoś do ołtarza [lub do ślubu]

jdn zum Altar führen

2. poprowadzić (przewodniczyć komuś lub czemuś):

poprowadzić

leiten

poprowadzić zjazd partii

die Parteiversammlung leiten

poprowadzić seminarium

das Seminar leiten

3. poprowadzić (kierować pojazdem):

poprowadzić

lenken

4. poprowadzić MAT.:

poprowadzić

zeichnen

poprowadzić prostą prostopadłą

eine Orthogonale zeichnen

5. poprowadzić ARHIT.:

poprowadzić

führen

poprowadzić drogę przez las

eine Straße durch den Wald führen

II . poprowadzić <‑dzi; pret. ‑adź> [poprovadʑitɕ] GLAG. povr. glag. dov. obl.

poprowadzić

sich tož. führen lassen

pozwoliła poprowadzić się do gabinetu lekarza

sie gestatte, sich zum Arztzimmer führen zu lassen

I . prowadzić <‑dzi> [provadʑitɕ] GLAG. preh. glag.

1. prowadzić < dov. obl. za‑> (iść razem):

prowadzić dziecko

bringen

prowadzić dziecko

begleiten

prowadzić kogoś dokądś

jdn irgendwohin bringen

prowadzić kogoś dokądś

führen

prowadzić kogoś do ołtarza

jdn zum Altar führen

prowadzić kogoś za rękę

jdn an der Hand führen

2. prowadzić (kierować pojazdem):

prowadzić samochód

fahren

prowadzić samochód

lenken

prowadzić samolot

fliegen

prowadzić samolot

steuern

3. prowadzić (nadzorować przebieg):

prowadzić badania, spotkanie

durchführen

prowadzić proces, śledztwo, wojnę

führen

4. prowadzić (zarządzać):

prowadzić dom

führen

prowadzić firmę, interesy

betreiben

5. prowadzić (realizować):

prowadzić korespondencję, dokumentację, rozmowę

führen

prowadzić kurs

durchführen

prowadzić wykład

halten

6. prowadzić (wieść):

prowadzić życie

führen

prowadzić podwójną grę

ein doppeltes Spiel spielen

to do niczego nie prowadzi

das führt zu nichts

7. prowadzić (w tańcu):

prowadzić partnera

führen

8. prowadzić (podpierać):

prowadzić rośliny

stützen

II . prowadzić <‑dzi> [provadʑitɕ] GLAG. nepreh. glag.

1. prowadzić:

prowadzić (stanowić dojście) (droga, korytarz)

führen

2. prowadzić < dov. obl. do‑> (mieć konsekwencje):

prowadzić do czegoś

zu etw führen

3. prowadzić ŠPORT:

prowadzić

führen

prowadzić

in Führung liegen

4. prowadzić (w tańcu):

prowadzić

führen

5. prowadzić GLAS.:

prowadzić

leiten

III . prowadzić <‑dzi> [provadʑitɕ] GLAG. povr. glag.

1. prowadzić (iść, trzymając się za ręce):

prowadzić

Hand in Hand gehen

2. prowadzić (zachowywać się):

dobrze/źle się prowadzić

sich tož. gut/schlecht betragen [o. benehmen]

uprowadzić [uprovadʑitɕ]

uprowadzić dov. obl. od uprowadzać

glej tudi uprowadzać

uprowadzać <‑dza; dov. obl. uprowadzić> [uprovadzatɕ] GLAG. preh. glag. ur. jez.

uprowadzać

entführen

wprowadzić [fprovadʑitɕ]

wprowadzić dov. obl. od wprowadzać

glej tudi wprowadzać

I . wprowadzać <‑dza; dov. obl. wprowadzić> [fprovadzatɕ] GLAG. preh. glag.

1. wprowadzać (przyprowadzać):

wprowadzać gości

hereinbringen

wprowadzać gości

hereinführen

wprowadzać samochód do garażu

das Auto in die Garage fahren

wprowadzać kogoś w błąd

jdn irreführen [o. irreleiten]

2. wprowadzać (zacząć stosować):

wprowadzać do obiegu

in Verkehr [o. Umlauf] bringen

wprowadzać coś w życie

etw ins Leben rufen

wprowadzić w czyn

in die Tat umsetzen

3. wprowadzać (umieszczać wewnątrz):

wprowadzać coś do czegoś

etw in etw tož. einführen

4. wprowadzać (zaczynać stosować):

wprowadzać zwyczaj, reformy

einführen

5. wprowadzać (zaznajamiać):

wprowadzać kogoś w coś

jdn in etw tož. einführen [o. einweihen fig. ]

wprowadzać kogoś w życie

jdm das Leben erklären

6. wprowadzać (wywoływać jakiś stan):

wprowadzać kogoś w dobry nastrój

jdn fröhlich stimmen [o. in gute Stimmung versetzen]

II . wprowadzać <‑dza; dov. obl. wprowadzić> [fprovadzatɕ] GLAG. povr. glag.

1. wprowadzać (zaczynać mieszkać):

wprowadzać się do kogoś

bei jdm einziehen

2. wprowadzać (wywoływać jakiś stan):

wprowadzać się w dobry humor

sich tož. in gute Laune versetzen

sprowadzić [sprovadʑitɕ]

sprowadzić dov. obl. od sprowadzać

glej tudi sprowadzać

I . sprowadzać <‑dza; dov. obl. sprowadzić> [sprovadzatɕ] GLAG. preh. glag.

1. sprowadzać (spowodować przybycie):

sprowadzać lekarza, pomoc

[herbei]holen

2. sprowadzać (importować):

sprowadzać towary

einführen

sprowadzać towary

importieren

3. sprowadzać (pociągać za sobą):

sprowadzać cierpienie, głód

nach sich ziehen

sprowadzać cierpienie, głód

zur Folge haben

4. sprowadzać (pomagać zejść w dół):

sprowadzać

hinunterbringen

sprowadzać

hinunterführen

5. sprowadzać (redukować):

sprowadzać coś do czegoś

etw auf etw tož. zurückführen [o. reduzieren]

6. sprowadzać fig. (kierować):

sprowadzać rozmowę na inne tory

das Gespräch in eine andere Richtung lenken

7. sprowadzać fig. (skłaniać):

co cię tu sprowadza?

was führt dich hierher?

8. sprowadzać MAT.:

sprowadzać ułamki do wspólnego mianownika

die Brüche auf einen [o. den gleichen] Nenner bringen

II . sprowadzać <‑dza; dov. obl. sprowadzić> [sprovadzatɕ] GLAG. povr. glag.

1. sprowadzać (zamieszkać):

sprowadzać się w jakieś miejsce (człowiek)

an einen Ort ziehen

2. sprowadzać (ograniczać się):

sprowadzać się do czegoś (rola, życie)

sich tož. auf etw tož. reduzieren [o. beschränken]

zaprowadzać <‑dza> [zaprovadzatɕ], zaprowadzić [zaprovadʑitɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl.

1. zaprowadzać (prowadząc, iść):

zaprowadzać

[hin]führen

zaprowadzać

geleiten

zaprowadzać osobę

[hin]bringen

2. zaprowadzać fig. (powodować coś, być przyczyną):

kradzież zaprowadziła go do więzienia

der Diebstahl m. spol brachte ihn ins Gefängnis

3. zaprowadzać (wprowadzać w życie):

zaprowadzać

einführen

zaprowadzać

einleiten

zaprowadzać porządek

Ordnung schaffen

zaprowadzać porządek

für Ordnung sorgen

4. zaprowadzać pog. (zakładać coś):

zaprowadzać rejestr

anlegen

zaprowadzać dziennik

anfangen

I . odprowadzać <‑dza; pret. ‑aj> [otprovadzatɕ], odprowadzić [otprovadʑitɕ] dov. obl. GLAG. preh. glag.

1. odprowadzać (iść z kimś):

odprowadzać kogoś do domu/na dworzec

jdn nach Hause/zum Bahnhof begleiten

odprowadzać kogoś na miejsce wiecznego spoczynku ur. jez.

jdm das letzte Geleit geben ur. jez.

odprowadzić kogoś wzrokiem

jdn mit Blicken begleiten

odprowadzić kogoś wzrokiem (usuwać) gaz, ścieki, wodę

ableiten

odprowadzić kogoś wzrokiem (usuwać) gaz, ścieki, wodę

abführen

2. odprowadzać (dokonywać transferu):

odprowadzać pieniądze, środki, fundusze

abführen

odprowadzać pieniądze, środki, fundusze

abliefern

II . odprowadzać <‑dza; pret. ‑aj> [otprovadzatɕ], odprowadzić [otprovadʑitɕ] dov. obl. GLAG. povr. glag. (do jakiegoś miejsca)

odprowadzać

einander begleiten

naprowadzać <‑dza; pret. ‑aj> [naprovadzatɕ], naprowadzić [naprovadʑitɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl.

1. naprowadzać (nakierować):

naprowadzać kogoś na coś

jdn auf etw tož. lenken [o. bringen]

naprowadzić coś na właściwe tory

etw in die richtige Bahn lenken

2. naprowadzać (dawać wskazówki):

naprowadzać kogoś na właściwe rozwiązanie

jdn auf die richtige Lösung bringen

rozprowadzać <‑dza> [rosprovadzatɕ], rozprowadzić [rosprovadʑitɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl.

1. rozprowadzać (rozcieńczać):

rozprowadzać

verdünnen

rozprowadzić syrop wodą

Sirup mit Wasser verdünnen

2. rozprowadzać (nakładać):

rozprowadzać dżem, farbę

verstreichen

3. rozprowadzać (rozsyłać):

rozprowadzać towar, bilety, nakład książki

vertreiben

rozprowadzić wartę VOJ.

Wachposten aufstellen

rozprowadzić wartę VOJ.

Wachen postieren

I . wyprowadzać <‑dza> [vɨprovadzatɕ], wyprowadzić [vɨprovadʑitɕ] dov. obl. GLAG. preh. glag.

1. wyprowadzać (prowadzić na zewnątrz):

wyprowadzać kogoś z pokoju

jdn aus dem Zimmer führen

wyprowadzać samochód z garażu

das Auto aus der Garage fahren

wyprowadzać psa [na spacer]

den Hund ausführen

wyprowadzać psa [na spacer]

mit dem Hund Gassi gehen pog.

wyprowadzać kogoś z błędu

jdm seinen Irrtum klar [o. bewusst] machen

wyprowadzać kogoś z błędu

jdn eines Besseren belehren fig.

wyprowadzać kogoś z równowagi

jdn aus dem Gleichgewicht [o. der Fassung] bringen

wyprowadzić kogoś w pole

jdn irreführen

2. wyprowadzać (wnioskować):

wyprowadzać coś z czegoś twierdzenie, wzór

etw tož. aus etw ableiten

wyprowadzać coś z czegoś twierdzenie, wzór

etw auf etw tož. zurückführen

3. wyprowadzać (pomagać przezwyciężyć):

wyprowadzać

hinausführen

wyprowadzać

herausholen pog.

wyprowadzać gospodarkę z recesji

die Wirtschaft aus der Krise führen

wyprowadzać gospodarkę z recesji

der Wirtschaft aus der Rezession helfen

II . wyprowadzać <‑dza> [vɨprovadzatɕ], wyprowadzić [vɨprovadʑitɕ] dov. obl. GLAG. povr. glag. (zmieniać miejsce zamieszkania)

wyprowadzać

ausziehen

wyprowadzać

fortziehen

Bi želeli dodati besede, fraze ali prevode?

Predlagajte nov vnos.

Preiščite slovar.

poljščina

Prevodi za „doporowadzić“ v slovarju poljsko » nemški (Skoči na nemško » poljski)

I . doprowadzać <‑dza; pret. ‑aj> [doprovadzatɕ], doprowadzić [doprovadʑitɕ] dov. obl. GLAG. preh. glag.

1. doprowadzać (przyprowadzić):

2. doprowadzać (kończyć):

3. doprowadzać (stawać się przyczyną):

4. doprowadzać (umożliwić dopływ):

II . doprowadzać <‑dza; pret. ‑aj> [doprovadzatɕ], doprowadzić [doprovadʑitɕ] dov. obl. GLAG. nepreh. glag. fig. (spowodować)

III . doprowadzać <‑dza; pret. ‑aj> [doprovadzatɕ], doprowadzić [doprovadʑitɕ] dov. obl. GLAG. povr. glag.

doprowadzać (przyprawić się o coś):

fraza:

oprowadzać <‑dza> [oprovadzatɕ], oprowadzić [oprovadʑitɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl.

I . poprowadzić <‑dzi; pret. ‑adź> [poprovadʑitɕ] GLAG. nepreh. glag. dov. obl.

1. poprowadzić (zaprowadzić kogoś gdzieś):

2. poprowadzić (przewodniczyć komuś lub czemuś):

3. poprowadzić (kierować pojazdem):

4. poprowadzić MAT.:

5. poprowadzić ARHIT.:

II . poprowadzić <‑dzi; pret. ‑adź> [poprovadʑitɕ] GLAG. povr. glag. dov. obl.

I . prowadzić <‑dzi> [provadʑitɕ] GLAG. preh. glag.

1. prowadzić < dov. obl. za‑> (iść razem):

2. prowadzić (kierować pojazdem):

3. prowadzić (nadzorować przebieg):

4. prowadzić (zarządzać):

5. prowadzić (realizować):

6. prowadzić (wieść):

7. prowadzić (w tańcu):

8. prowadzić (podpierać):

II . prowadzić <‑dzi> [provadʑitɕ] GLAG. nepreh. glag.

1. prowadzić:

2. prowadzić < dov. obl. do‑> (mieć konsekwencje):

3. prowadzić ŠPORT:

4. prowadzić (w tańcu):

5. prowadzić GLAS.:

III . prowadzić <‑dzi> [provadʑitɕ] GLAG. povr. glag.

1. prowadzić (iść, trzymając się za ręce):

2. prowadzić (zachowywać się):

uprowadzić [uprovadʑitɕ]

uprowadzić dov. obl. od uprowadzać

glej tudi uprowadzać

uprowadzać <‑dza; dov. obl. uprowadzić> [uprovadzatɕ] GLAG. preh. glag. ur. jez.

wprowadzić [fprovadʑitɕ]

wprowadzić dov. obl. od wprowadzać

glej tudi wprowadzać

I . wprowadzać <‑dza; dov. obl. wprowadzić> [fprovadzatɕ] GLAG. preh. glag.

1. wprowadzać (przyprowadzać):

2. wprowadzać (zacząć stosować):

3. wprowadzać (umieszczać wewnątrz):

4. wprowadzać (zaczynać stosować):

5. wprowadzać (zaznajamiać):

6. wprowadzać (wywoływać jakiś stan):

II . wprowadzać <‑dza; dov. obl. wprowadzić> [fprovadzatɕ] GLAG. povr. glag.

1. wprowadzać (zaczynać mieszkać):

2. wprowadzać (wywoływać jakiś stan):

sprowadzić [sprovadʑitɕ]

sprowadzić dov. obl. od sprowadzać

glej tudi sprowadzać

I . sprowadzać <‑dza; dov. obl. sprowadzić> [sprovadzatɕ] GLAG. preh. glag.

1. sprowadzać (spowodować przybycie):

2. sprowadzać (importować):

3. sprowadzać (pociągać za sobą):

4. sprowadzać (pomagać zejść w dół):

5. sprowadzać (redukować):

6. sprowadzać fig. (kierować):

7. sprowadzać fig. (skłaniać):

8. sprowadzać MAT.:

II . sprowadzać <‑dza; dov. obl. sprowadzić> [sprovadzatɕ] GLAG. povr. glag.

1. sprowadzać (zamieszkać):

2. sprowadzać (ograniczać się):

zaprowadzać <‑dza> [zaprovadzatɕ], zaprowadzić [zaprovadʑitɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl.

1. zaprowadzać (prowadząc, iść):

2. zaprowadzać fig. (powodować coś, być przyczyną):

3. zaprowadzać (wprowadzać w życie):

4. zaprowadzać pog. (zakładać coś):

I . odprowadzać <‑dza; pret. ‑aj> [otprovadzatɕ], odprowadzić [otprovadʑitɕ] dov. obl. GLAG. preh. glag.

1. odprowadzać (iść z kimś):

2. odprowadzać (dokonywać transferu):

II . odprowadzać <‑dza; pret. ‑aj> [otprovadzatɕ], odprowadzić [otprovadʑitɕ] dov. obl. GLAG. povr. glag. (do jakiegoś miejsca)

naprowadzać <‑dza; pret. ‑aj> [naprovadzatɕ], naprowadzić [naprovadʑitɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl.

1. naprowadzać (nakierować):

2. naprowadzać (dawać wskazówki):