Prevodi za „Schicki“ v slovarju nemško » poljski

I . schịck [ʃɪk] PRID.

1. schick (elegant, gut aussehend):

schick Kleid, Mädchen, Wohnung

elegancki

2. schick pog. (modisch):

schick Auto

szykowny

schick Auto

wystrzałowy pog.

das gilt als schick

to jest modne

es gilt als schick, in dieses Lokal zu gehen

uważa się za modne chodzenie do tego lokalu

II . schịck [ʃɪk] PRISL.

schick aussehen:

schick

szykownie

schick

elegancko

sich schick machen

ubierać [dov. obl. ubrać] się elegancko [lub szykownie]

Schịck <‑[e]s, brez mn. > [ʃɪk] SAM. m. spol

Schick

szyk m. spol

Schick

elegancja ž. spol

Schick

dobry gust m. spol

Schick haben

mieć styl [lub klasę]

obwohl er teuer gekleidet ist, fehlt ihm irgendwie der Schick

mimo, że on ma na sobie drogie ubrania, to jakoś nie wygląda gustownie

Schịcht <‑, ‑en> [ʃɪçt] SAM. ž. spol

1. Schicht a. SOZIOL (Lage):

Schicht

warstwa ž. spol

mehrere Schichten Teig

ciasto sr. spol wielowarstwowe

2. Schicht a. GEO (in der Archäologie):

Schicht

warstwa ž. spol

Schicht

pokład m. spol

3. Schicht:

Schicht (Arbeitsabschnitt)

zmiana ž. spol

Schicht (im Bergbau)

szychta ž. spol

Schicht arbeiten

pracować na zmiany

der Betrieb arbeitet in drei Schichten

zakład m. spol pracuje na trzy zmiany

ich muss zur [o. auf die] Schicht

muszę iść na zmianę

er arbeitet Schicht

on pracuje na zmiany

jetzt ist aber Schicht! sl

a teraz fajrant m. spol ! pog.

Schlịck <‑[e]s, ‑e> [ʃlɪk] SAM. m. spol

Schlick

namuł m. spol ilasty

schịsspren. pravopis [ʃɪs] GLAG. nepreh. glag., schịßst. pravopis GLAG. nepreh. glag.

schiss pret. von → scheißen

glej tudi scheißen

sche̱i̱ßen <scheißt, schiss, geschissen> GLAG. nepreh. glag. vulg.

1. scheißen (den Darm entleeren):

scheißen

srać vulg.

2. scheißen (gleichgültig sein):

auf etw scheißen

olewać [dov. obl. olać] coś pog.

auf etw scheißen

mieć coś w dupie vulg.

ich scheiß’ auf deine guten Ratschläge

mam gdzieś [lub w dupie vulg. ] twoje dobre rady pog.

[ich] scheiß drauf!

mam to gdzieś [lub w dupie vulg. ] ! pog.

[ich] scheiß drauf!

olewam to! pog.

schi̱e̱n [ʃiːn] GLAG. nepreh. glag., brezos.

schien pret. von scheinen

glej tudi scheinen

I . sche̱i̱nen <scheint, schien, geschienen> [ˈʃaɪnən] GLAG. nepreh. glag.

1. scheinen:

scheinen (Licht leuchten lassen) (Mond, Sterne)

świecić [dov. obl. za‑]

morgen scheint die Sonne

jutro zaświeci słońce sr. spol

uns schien die Sonne ins Gesicht

słońce świeciło nam prosto w oczy

die Lampe scheint nur schwach

lampa ž. spol słabo świeci

der Mond scheint hell

księżyc m. spol świeci jasno

2. scheinen (den Anschein haben):

scheinen

zdawać [lub wydawać] się

er/sie scheint zu schlafen

[on/ona] wydaje się spać

das scheint schwierig zu sein

to wydaje się [być] trudne

er scheint keine Lust zu haben

on zdaje się nie mieć ochoty

mir scheint, dass ...

wydaje mi się, że...

II . sche̱i̱nen <scheint, schien, geschienen> [ˈʃaɪnən] GLAG. brezos.

es scheint, dass/als ob ...

zdaje [lub wydaje] się, że/jak gdyby...

wie es scheint

jak się zdaje [lub wydaje]

es scheint nur so

to się tak tylko zdaje [lub wydaje]

schi̱e̱d [ʃiːt] GLAG. preh. glag., nepreh. glag., povr. glag.

schied pret. von scheiden

glej tudi scheiden

I . sche̱i̱den <scheidet, schied, geschieden> [ˈʃaɪdən] GLAG. preh. glag.

1. scheiden Ehe:

scheiden

rozwodzić [dov. obl. rozwieść]

scheiden

udzielać [dov. obl. udzielić] [komuś] rozwodu

eine geschiedene Frau

rozwiedziona kobieta ž. spol

ihr geschiedener Mann

jej były mąż m. spol

2. scheiden:

scheiden (trennen, teilen) (Grenze, Erziehung, Herkunft)

rozdzielać [dov. obl. rozdzielić]

scheiden (trennen, teilen) (Grenze, Erziehung, Herkunft)

dzielić [dov. obl. po‑]

sie sind durch gegensätzliche Ansichten geschieden

podzieliły ich przeciwstawne poglądy m. spol mn.

wir sind geschiedene Leute

koniec z nami

von dem Moment an waren wir geschiedene Leute pog.

od tamtego momentu nasze drogi ž. spol mn. się rozeszły

II . sche̱i̱den <scheidet, schied, geschieden> [ˈʃaɪdən] GLAG. nepreh. glag. +sein

1. scheiden ur. jez. (aufgeben):

aus einem Amt scheiden

składać [dov. obl. złożyć] urząd form

aus dem Berufsleben scheiden

zakończyć karierę zawodową

2. scheiden (sich trennen, auseinandergehen):

scheiden

rozchodzić [dov. obl. rozejść] się

scheiden

rozstawać [dov. obl. rozstać] się

als Freunde scheiden

rozstawać [dov. obl. rozstać] się w przyjaźni

sie schieden voneinander

[oni] rozstali się ze sobą

Scheiden tut weh

rozstanie sr. spol jest bolesne [lub boli]

III . sche̱i̱den <scheidet, schied, geschieden> [ˈʃaɪdən] GLAG. povr. glag.

1. scheiden:

sich [von jdm] scheiden lassen

rozwodzić [dov. obl. rozwieść] się [z kimś]

sich [von jdm] scheiden lassen

brać [dov. obl. wziąć] [z kimś] rozwód

2. scheiden ur. jez. (Wege):

scheiden

rozchodzić [dov. obl. rozejść] się

in diesem Punkt scheiden sich die Meinungen

w tym punkcie opinie ž. spol mn. są rozbieżne

hier scheiden sich die Geister

w tej kwestii zdania ntpl są podzielone

schịlt [ʃɪlt] GLAG. preh. glag., nepreh. glag.

schilt 3. pers präs von schelten

glej tudi schelten

I . schẹlten <schilt, schalt, gescholten> [ˈʃɛltən] GLAG. preh. glag. ur. jez.

1. schelten (ausschimpfen):

jdn [wegen etw] schelten

łajać [dov. obl. z‑] kogoś [z powodu czegoś] alt

2. schelten (bezeichnen):

schelten

zwymyślać pog.

jdn einen Faulpelz schelten

wymyślać [dov. obl. na‑] komuś od leni pog.

sie schalt ihn einen Narren

[ona] nawymyślała mu od błaznów [lub głupców] pog.

II . schẹlten <schilt, schalt, gescholten> [ˈʃɛltən] GLAG. nepreh. glag. ur. jez.

mit jdm schelten

dawać [dov. obl. dać] komuś [ostrą] reprymendę ur. jez.

mit jdm schelten

besztać [dov. obl. z‑ ][lub rugać] kogoś pog.

I . schi̱e̱f [ʃiːf] PRID.

1. schief (schräg):

schief Wand, Turm, Nase

krzywy

schief Ebene

pochyły

auf die schiefe Bahn geraten

schodzić [dov. obl. zejść] na złą drogę fig

auf die schiefe Bahn geraten

wykolejać [dov. obl. wykoleić] się fig

2. schief fig (der Wahrheit nur zum Teil entsprechend):

schief Bild

fałszywy

schief Vergleich

opaczny

schief Lage

dwuznaczny

in ein schiefes Licht geraten

robić złe wrażenie

3. schief fig (scheel):

schief Blick

krzywy

schief Blick

z ukosa

ein schiefes Grinsen

krzywy uśmiech m. spol

II . schi̱e̱f [ʃiːf] PRISL.

1. schief (schräg):

schief aufsetzen

krzywo

die Mütze sitzt schief

czapka ž. spol leży krzywo

das Bild hängt schief

obraz m. spol wisi krzywo

jdn schief ansehen pog.

patrzeć na kogoś krzywym okiem [lub krzywo]

2. schief fig (falsch, schlecht):

mit seinen Ansichten schief liegen

mieć błędne poglądy

mit seinen Ansichten schief liegen

mylić [dov. obl. po‑] się

mit seinen Ansichten schief liegen

być w błędzie

schief gehen [o. laufen]

nie powieść [lub udać] się

I . schi̱e̱r [ʃiːɐ̯] PRID. attr REG

1. schier (ohne Zusatz):

schier Fleisch

bez kości i tłuszczu

schier Fett

czysty

schieres Gold

szczere złoto sr. spol

2. schier (pur):

schier Missgunst, Neid

czysty pog.

aus schierer Bosheit

z czystej złośliwości pog.

II . schi̱e̱r [ʃiːɐ̯] PRISL.

schier endlos, unübersehbar:

schier

prawie

schier

niemal

das ist schier unmöglich

to [jest] prawie niemożliwe

Nịcki <‑s, ‑s> [ˈnɪki] SAM. m. spol, Nịckipullover SAM. m. spol <‑s, ‑>

Nicki

sweter m. spol [lub bluza ž. spol ] z weluru

Schẹck <‑s, ‑s> [ʃɛk] SAM. m. spol

Scheck

czek m. spol

[jdm] einen Scheck ausstellen

wystawiać [dov. obl. wystawić] [na kogoś] czek

einen Scheck über 100 Euro ausstellen

wystawić czek na 100 euro

gedeckter/gesperrter/girierter Scheck

czek mający pokrycie/zablokowany/indosowany

ungedeckter Scheck

czek bez pokrycia

auf den Überbringer lautender Scheck

czek na okaziciela

einen Scheck einlösen

realizować [dov. obl. z‑] czek

Schock SAM.

Geslo uporabnika

Schock (60 Stück) sr. spol

kopa ž. spol