Prevodi za „bleach“ v slovarju nemško » poljski

blei̱ch [blaɪç] PRID.

1. bleich (sehr blass):

bleich Gesichtsfarbe, Haut, Grauen

blady

2. bleich (fahl):

bleich Licht

nikły

bleich Licht

blady

Blẹch¹ <‑[e]s, brez mn. > [blɛç] SAM. sr. spol

1. Blech (Material):

Blech

blacha ž. spol

2. Blech (Blechblasinstrumente):

Blech

instrumenty m. spol mn. [dęte] blaszane

Blech

blacha ž. spol pog.

3. Blech pog. (Unsinn):

Blech

bzdet m. spol pog.

Blech

bzdura ž. spol pog.

blịch GLAG. alt nepreh. glag.

blich pret. von bleichen

glej tudi bleichen , bleichen

blei̱chen² <bleicht, bleichte [o. alt: blich], gebleicht [o. alt: geblichen]> GLAG. nepreh. glag. +sein (seine Farbe verlieren)

bleichen

płowieć [dov. obl. s-]

bleichen

blaknąć [dov. obl. z‑]

diese Tapeten bleichen schnell

te tapety ž. spol mn. szybko płowieją

blei̱chen¹ GLAG. preh. glag.

bleichen Farbe, Wäsche

wybielać [dov. obl. wybielić]

bleichen Haare

rozjaśniać [dov. obl. rozjaśnić]

I . bra̱ch [braːx] GLAG. preh. glag., nepreh. glag., povr. glag.

brach pret. von brechen

II . bra̱ch [braːx] PRID.

brach

leżący odłogiem

glej tudi brechen

I . brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] GLAG. preh. glag. irr

1. brechen a. fig (in Stücke teilen):

brechen Knochen, Herz

łamać [dov. obl. z‑]

brechen Brot

przełamywać [dov. obl. przełamać]

brechen Hals

skręcić a. fig pog.

sich daj. einen Arm/ein Bein brechen

złamać sobie rękę/nogę

das Eis brechen

przełamać lody

das wird ihm das Genick brechen pog.

to go pogrąży

2. brechen (herausbrechen):

die Steine aus der Mauer brechen

wyłamywać [dov. obl. wyłamać] cegły z muru

3. brechen (abbauen):

Marmor brechen

wydobywać marmur

4. brechen (nicht einhalten):

brechen Vertrag, Schwur, Wort, Versprechen

nie dotrzymywać [dov. obl. dotrzymać]

brechen Recht

łamać [dov. obl. z‑]

brechen Freundschaft

niszczyć [dov. obl. z‑]

brechen Schweigen

przerywać [dov. obl. przerwać]

den Waffenstillstand brechen

przerwać zawieszenie broni

die Ehe brechen

złamać obietnicę małżeńską

5. brechen (übertreffen):

brechen Rekord

pobić

6. brechen (niederkämpfen):

brechen Bahn

torować [dov. obl. u‑]

brechen Widerstand

tłumić [dov. obl. s‑]

brechen Willen

przełamać

brechen Person

złamać

7. brechen ur. jez. (pflücken):

brechen Blume

zrywać [dov. obl. zerwać]

8. brechen (abprallen lassen):

brechen Licht, Strahlen

załamywać [dov. obl. załamać]

brechen Meereswellen

odbijać [dov. obl. odbić]

II . brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] GLAG. nepreh. glag. irr

1. brechen +sein a. fig:

brechen (in Stücke zerfallen) (Achse, Ast)

łamać [dov. obl. z‑] się

auseinander brechen (Möbelstück)

łamać [dov. obl. po‑] się

auseinander brechen (Familie, Koalition)

rozpaść się a. fig

mir bricht das Herz fig

serce sr. spol mi się kraje

auf Biegen und Brechen pog.

za wszelką cenę

auf Biegen und Brechen pog.

koniecznie

2. brechen +sein:

brechen (brüchig sein) (Leder)

kruszeć [dov. obl. s‑]

brechen (Teppich)

wycierać [dov. obl. wytrzeć] się

3. brechen +sein (hindurchbrechen):

durch die Wolken brechen (Sonne)

prześwitywać zza chmur

durch die Wolken brechen (Sonne)

przedzierać się przez chmury

4. brechen +haben (den Kontakt beenden):

mit jdm/etw brechen

zerwać z kimś/czymś pog.

5. brechen +haben pog. (sich erbrechen):

brechen

wymiotować [dov. obl. z‑]

er musste brechen

musiał zwymiotować

III . brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] GLAG. povr. glag. irr

sich [an etw] brechen (Meereswellen)

rozbijać [dov. obl. rozbić] się [o coś]

sich [an etw] brechen (Licht)

załamywać [dov. obl. załamać] się

sich [an etw] brechen (Schall)

odbijać [dov. obl. odbić] się

I . flạch [flax] PRID.

1. flach (eben):

flach Gebiet, Dach

płaski

mit der flachen Hand

dłonią

auf dem flachen Land

na terenach wiejskich

2. flach (niedrig):

flach Gebäude, Hügel, Stirn

niski

flach Schuhabsatz

płaski

flach Schuhabsatz

niski

3. flach (nicht tief):

flach Gewässer, Teller

płytki

4. flach (nicht steil):

flach Küste, Hang

łagodny

flach Küste, Hang

łagodnie opadający

5. flach slabš. (oberflächlich):

flach Unterhaltung

płytki

II . flạch [flax] PRISL.

flach liegen

płasko

flach atmen

krótko

flach atmen

płytko

sich flach hinlegen

wyciągać [dov. obl. wyciągnąć] się pog.

I . blẹchen [ˈblɛçən] pog. GLAG. preh. glag.

Geld für etw blechen

wybulić pieniądze na [lub za] coś pog.

II . blẹchen [ˈblɛçən] pog. GLAG. nepreh. glag.

blechen

bulić [dov. obl. za‑ ]pog.

dafür wirst du anständig blechen müssen

za to będziesz musiał nieźle zabulić pog.