Prevodi za „brann“ v slovarju nemško » poljski

I . brau̱n [braʊn] PRID.

1. braun:

braun Haar, Haarfarbe

ciemny

braun Pullover

brązowy

braun Augen

piwny

2. braun (dunkelhäutig):

braun Hautfarbe

o ciemnej karnacji

3. braun (sonnengebräunt):

braun Mensch

opalony

braun werden

opalić się

4. braun slabš. (nationalsozialistisch):

braun

narodowosocjalistyczny

II . brau̱n [braʊn] PRISL.

braun streichen:

braun

na brązowo

braun [gebrannt]

[opalony] na brązowo

brạnnte [ˈbrantə] GLAG. preh. glag., nepreh. glag., povr. glag.

brannte pret. von brennen

glej tudi brennen

I . brẹnnen <brennt, brannte, gebrannt> [ˈbrɛnən] GLAG. nepreh. glag.

1. brennen:

brennen (in Flammen stehen) (Feuer)

płonąć

lichterloh brennen

stać w płomieniach

2. brennen:

brennen (angezündet sein) (Zigarette, Kerze)

palić się

3. brennen (sich entzünden):

nicht brennen

nie być palnym

nicht brennen (Streichholz, Kohle)

zapalić się

dürres Holz brennt gut

suche drewno sr. spol dobrze się pali

das brennt ja wie Zunder

to jest łatwopalne

4. brennen:

brennen (sehr heiß scheinen) (Sonne)

palić

5. brennen (angeschaltet sein):

brennen Licht, Herd

być włączonym

brennen Licht, Herd

palić się pog.

die Lampe brannte die ganze Nacht

lampa ž. spol paliła się całą noc

6. brennen (schmerzen):

brennen

piec

die Wunde brennt

rana ž. spol piecze

(scharf sein) auf der Zunge brennen (Gewürz)

piec [lub palić] w język

die Seife brennt in den Augen

mydło sr. spol szczypie w oczy

die Brennnessel brennt auf der Haut

pokrzywa ž. spol parzy skórę

jdm auf [o. unter] den Nägeln brennen

być pilną sprawą dla kogoś

das Geheimnis brennt mir auf der Zunge

język m. spol mnie świerzbi

7. brennen (inständig sinnen):

darauf brennen etw zu tun

palić się do zrobienia czegoś

auf Rache tož. brennen

knuć zemstę

8. brennen (ungeduldig sein):

vor Neugier brennen

umierać z ciekawości

II . brẹnnen <brennt, brannte, gebrannt> [ˈbrɛnən] GLAG. preh. glag.

1. brennen (rösten):

brennen Mandeln

prażyć

brennen Kaffee

palić

2. brennen (ein Produkt herstellen):

brennen Porzellan, Ziegel

wypalać [dov. obl. wypalić]

3. brennen (destillieren):

brennen Schnaps

destylować

schwarz brennen

pędzić bimber

4. brennen (härten):

brennen Ton

hartować

5. brennen (ein-, aufbrennen):

brennen Rind

piętnować

ein Loch in den Teppich brennen

wypalić dziurę w dywanie

einem Tier ein Zeichen auf das Fell brennen

oznakować zwierzę

ein Muster in einen Teller brennen

wypalić wzór na talerzu

6. brennen RAČ.:

brennen

wypalać [dov. obl. wypalić ]pog.

brennen

nagrywać [dov. obl. nagrać]

eine CD brennen

wypalić płytę

III . brẹnnen <brennt, brannte, gebrannt> [ˈbrɛnən] GLAG. povr. glag.

sich [an etw daj.] brennen

poparzyć się [czymś]

IV . brẹnnen <brennt, brannte, gebrannt> [ˈbrɛnən] GLAG. brezos.

es brennt!

pożar!

es brennt!

pali się!

fraza:

wo brennt’s denn? pog.

co się dzieje?

brạnden [ˈbrandən] GLAG. nepreh. glag. (Wellen)

an [o. gegen] etw branden

rozbijać się o coś

gerạnn [gə​ˈran] GLAG. nepreh. glag.

gerann pret. von gerinnen

glej tudi gerinnen

gerịnnen <gerinnt, gerann, geronnen> [gə​ˈrɪnən] GLAG. nepreh. glag. +sein

gerinnen (Blut)

zakrzepnąć

gerinnen (Flüssigkeiten)

skrzepnąć

gerinnen (Flüssigkeiten)

ściąć się

gerinnen (Milch)

zsiąść się

Tyrạnn(in) <‑en, ‑en; ‑, ‑nen> [ty​ˈran] SAM. m. spol(ž. spol)

Tyrann(in)

tyran m. spol

Tyrann(in)

despota(-tka) m. spol (ž. spol)

I . bra̱ten <brät, briet, gebraten> [ˈbraːtən] GLAG. preh. glag.

etw [in der Pfanne] braten

smażyć [dov. obl. u‑] coś [na patelni]

etw [im Backofen] braten

piec [dov. obl. u‑] coś [w piekarniku]

II . bra̱ten <brät, briet, gebraten> [ˈbraːtən] GLAG. nepreh. glag.

braten (gar werden, in der Pfanne)

smażyć [dov. obl. u‑] się

braten (im Backofen)

piec [dov. obl. u‑] się

brau̱en [ˈbraʊən] GLAG. preh. glag.

1. brauen (Bier herstellen):

brauen

warzyć

2. brauen pog. (zubereiten):

brauen Tee, Kaffee

przyrządzać [dov. obl. przyrządzić]

Brạnd¹ <‑[e]s, Brände> [brant, pl: ˈbrɛndə] SAM. m. spol

1. Brand (Feuer):

Brand

pożar m. spol

etw in Brand setzen/stecken

podpalać [dov. obl. podpalić] coś

in Brand geraten

zapalać [dov. obl. zapalić] się

das Haus ist in Brand geraten

w domu wybuchł pożar

2. Brand pog. (Durst):

jd hat einen [tüchtigen] Brand

komuś [strasznie] chce się pić pog.

jd hat einen [tüchtigen] Brand

ktoś usycha z pragnienia

I . bra̱ch [braːx] GLAG. preh. glag., nepreh. glag., povr. glag.

brach pret. von brechen

II . bra̱ch [braːx] PRID.

brach

leżący odłogiem

glej tudi brechen

I . brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] GLAG. preh. glag. irr

1. brechen a. fig (in Stücke teilen):

brechen Knochen, Herz

łamać [dov. obl. z‑]

brechen Brot

przełamywać [dov. obl. przełamać]

brechen Hals

skręcić a. fig pog.

sich daj. einen Arm/ein Bein brechen

złamać sobie rękę/nogę

das Eis brechen

przełamać lody

das wird ihm das Genick brechen pog.

to go pogrąży

2. brechen (herausbrechen):

die Steine aus der Mauer brechen

wyłamywać [dov. obl. wyłamać] cegły z muru

3. brechen (abbauen):

Marmor brechen

wydobywać marmur

4. brechen (nicht einhalten):

brechen Vertrag, Schwur, Wort, Versprechen

nie dotrzymywać [dov. obl. dotrzymać]

brechen Recht

łamać [dov. obl. z‑]

brechen Freundschaft

niszczyć [dov. obl. z‑]

brechen Schweigen

przerywać [dov. obl. przerwać]

den Waffenstillstand brechen

przerwać zawieszenie broni

die Ehe brechen

złamać obietnicę małżeńską

5. brechen (übertreffen):

brechen Rekord

pobić

6. brechen (niederkämpfen):

brechen Bahn

torować [dov. obl. u‑]

brechen Widerstand

tłumić [dov. obl. s‑]

brechen Willen

przełamać

brechen Person

złamać

7. brechen ur. jez. (pflücken):

brechen Blume

zrywać [dov. obl. zerwać]

8. brechen (abprallen lassen):

brechen Licht, Strahlen

załamywać [dov. obl. załamać]

brechen Meereswellen

odbijać [dov. obl. odbić]

II . brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] GLAG. nepreh. glag. irr

1. brechen +sein a. fig:

brechen (in Stücke zerfallen) (Achse, Ast)

łamać [dov. obl. z‑] się

auseinander brechen (Möbelstück)

łamać [dov. obl. po‑] się

auseinander brechen (Familie, Koalition)

rozpaść się a. fig

mir bricht das Herz fig

serce sr. spol mi się kraje

auf Biegen und Brechen pog.

za wszelką cenę

auf Biegen und Brechen pog.

koniecznie

2. brechen +sein:

brechen (brüchig sein) (Leder)

kruszeć [dov. obl. s‑]

brechen (Teppich)

wycierać [dov. obl. wytrzeć] się

3. brechen +sein (hindurchbrechen):

durch die Wolken brechen (Sonne)

prześwitywać zza chmur

durch die Wolken brechen (Sonne)

przedzierać się przez chmury

4. brechen +haben (den Kontakt beenden):

mit jdm/etw brechen

zerwać z kimś/czymś pog.

5. brechen +haben pog. (sich erbrechen):

brechen

wymiotować [dov. obl. z‑]

er musste brechen

musiał zwymiotować

III . brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] GLAG. povr. glag. irr

sich [an etw] brechen (Meereswellen)

rozbijać [dov. obl. rozbić] się [o coś]

sich [an etw] brechen (Licht)

załamywać [dov. obl. załamać] się

sich [an etw] brechen (Schall)

odbijać [dov. obl. odbić] się

Brau̱n <‑s, ‑> [braʊn] SAM. sr. spol

Braun

brąz m. spol

bra̱vo! [ˈbraːvo] MEDM.

bravo!

brawo!

brạndig PRID. PRISL.

1. brandig (brenzlig):

brandig

przypalony

es riecht brandig

czuć spaleniznę [lub spalenizną]

2. brandig MED.:

brandig Gewebe

gangrenowaty

brandig Gewebe

zgorzelinowy

3. brandig (von Brand befallen):

brandig Getreide

zaatakowany przez śnieć

Brandy <‑s, ‑s> [ˈbrɛndi] SAM. m. spol

Brandy

brandy ž. spol

Bra̱ten <‑s, ‑> SAM. m. spol

Braten

pieczeń ž. spol

kalter Braten

zimna pieczeń

ein fetter Braten fig pog.

tłusty kąsek

fraza:

den Braten riechen pog.

przeczuwać [lub zwietrzyć] pismo nosem

ich traue dem Braten nicht pog.

nie dowierzam

ich traue dem Braten nicht pog.

jestem nieufny

einen Braten in der Röhre haben REG šalj. pog.

być w ciąży