Prevodi za „breakene“ v slovarju nemško » poljski

(Skoči na poljsko » nemški)

I . brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] GLAG. preh. glag. irr

1. brechen a. fig (in Stücke teilen):

brechen Knochen, Herz

łamać [dov. obl. z‑]

brechen Brot

przełamywać [dov. obl. przełamać]

brechen Hals

skręcić a. fig pog.

sich daj. einen Arm/ein Bein brechen

złamać sobie rękę/nogę

das Eis brechen

przełamać lody

das wird ihm das Genick brechen pog.

to go pogrąży

2. brechen (herausbrechen):

die Steine aus der Mauer brechen

wyłamywać [dov. obl. wyłamać] cegły z muru

3. brechen (abbauen):

Marmor brechen

wydobywać marmur

4. brechen (nicht einhalten):

brechen Vertrag, Schwur, Wort, Versprechen

nie dotrzymywać [dov. obl. dotrzymać]

brechen Recht

łamać [dov. obl. z‑]

brechen Freundschaft

niszczyć [dov. obl. z‑]

brechen Schweigen

przerywać [dov. obl. przerwać]

den Waffenstillstand brechen

przerwać zawieszenie broni

die Ehe brechen

złamać obietnicę małżeńską

5. brechen (übertreffen):

brechen Rekord

pobić

6. brechen (niederkämpfen):

brechen Bahn

torować [dov. obl. u‑]

brechen Widerstand

tłumić [dov. obl. s‑]

brechen Willen

przełamać

brechen Person

złamać

7. brechen ur. jez. (pflücken):

brechen Blume

zrywać [dov. obl. zerwać]

8. brechen (abprallen lassen):

brechen Licht, Strahlen

załamywać [dov. obl. załamać]

brechen Meereswellen

odbijać [dov. obl. odbić]

II . brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] GLAG. nepreh. glag. irr

1. brechen +sein a. fig:

brechen (in Stücke zerfallen) (Achse, Ast)

łamać [dov. obl. z‑] się

auseinander brechen (Möbelstück)

łamać [dov. obl. po‑] się

auseinander brechen (Familie, Koalition)

rozpaść się a. fig

mir bricht das Herz fig

serce sr. spol mi się kraje

auf Biegen und Brechen pog.

za wszelką cenę

auf Biegen und Brechen pog.

koniecznie

2. brechen +sein:

brechen (brüchig sein) (Leder)

kruszeć [dov. obl. s‑]

brechen (Teppich)

wycierać [dov. obl. wytrzeć] się

3. brechen +sein (hindurchbrechen):

durch die Wolken brechen (Sonne)

prześwitywać zza chmur

durch die Wolken brechen (Sonne)

przedzierać się przez chmury

4. brechen +haben (den Kontakt beenden):

mit jdm/etw brechen

zerwać z kimś/czymś pog.

5. brechen +haben pog. (sich erbrechen):

brechen

wymiotować [dov. obl. z‑]

er musste brechen

musiał zwymiotować

III . brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] GLAG. povr. glag. irr

sich [an etw] brechen (Meereswellen)

rozbijać [dov. obl. rozbić] się [o coś]

sich [an etw] brechen (Licht)

załamywać [dov. obl. załamać] się

sich [an etw] brechen (Schall)

odbijać [dov. obl. odbić] się

glej tudi gebrochen

I . gebrọchen [gə​ˈbrɔxən] GLAG. preh. glag., nepreh. glag., povr. glag. irr

gebrochen pp von brechen

II . gebrọchen [gə​ˈbrɔxən] GLAG. brezos. irr

gebrochen pp von gebrechen

III . gebrọchen [gə​ˈbrɔxən] PRID.

1. gebrochen (tief deprimiert, gedämpft):

gebrochen Person, Herz, Farbe

złamany fig

2. gebrochen (schwach):

gebrochen Stimme

łamiący się

gebrochen Stimme

złamany

3. gebrochen (fehlerhaft):

in gebrochenem Deutsch

łamaną niemczyzną

III . gebrọchen [gə​ˈbrɔxən] PRISL.

gebrochen Polnisch/Deutsch sprechen

mówić słabo po polsku/niemiecku

I . brei̱ten GLAG. preh. glag.

1. breiten (ausbreiten):

breiten

rozpościerać [dov. obl. rozpostrzeć]

die Sanitäter breiteten Decken über die Leichen/Opfer

sanitariusze m. spol mn. przykryli ciała/ofiary kocami

2. breiten (spreizen):

breiten

rozkładać [dov. obl. rozłożyć]

ab und zu breitete einer der Geier seine Flügel

od czasu do czasu jeden z sępów rozkładał skrzydła

II . brei̱ten GLAG. povr. glag. ur. jez.

die Nacht breitete sich über das Land

nad wsią rozpościerała się noc ž. spol ur. jez.

I . brẹmsen [ˈbrɛmzən] GLAG. nepreh. glag.

1. bremsen (verlangsamen):

bremsen

hamować [dov. obl. za‑]

ich musste scharf bremsen, um das Auto rechtzeitig zum Stillstand zu bringen

musiałem ostro hamować, aby zatrzymać samochód na czas

2. bremsen:

bremsen (hinhaltend reagieren) (Partei, Opposition)

powstrzymywać [dov. obl. powstrzymać]

mit den Ausgaben bremsen müssen

musieć ograniczyć wydatki

II . brẹmsen [ˈbrɛmzən] GLAG. preh. glag.

1. bremsen (abbremsen):

bremsen Fahrzeug, Zug

wyhamowywać [dov. obl. wyhamować]

2. bremsen (verzögern):

bremsen Entwicklung

opóźniać [dov. obl. opóźnić]

3. bremsen (dämpfen):

bremsen Begeisterung

tłumić [dov. obl. s‑]

4. bremsen pog. (zurückhalten):

bremsen Person, Redefluss

przystopować pog.

er ist nicht zu bremsen

nie można go zatrzymać

I . brẹnnen <brennt, brannte, gebrannt> [ˈbrɛnən] GLAG. nepreh. glag.

1. brennen:

brennen (in Flammen stehen) (Feuer)

płonąć

lichterloh brennen

stać w płomieniach

2. brennen:

brennen (angezündet sein) (Zigarette, Kerze)

palić się

3. brennen (sich entzünden):

nicht brennen

nie być palnym

nicht brennen (Streichholz, Kohle)

zapalić się

dürres Holz brennt gut

suche drewno sr. spol dobrze się pali

das brennt ja wie Zunder

to jest łatwopalne

4. brennen:

brennen (sehr heiß scheinen) (Sonne)

palić

5. brennen (angeschaltet sein):

brennen Licht, Herd

być włączonym

brennen Licht, Herd

palić się pog.

die Lampe brannte die ganze Nacht

lampa ž. spol paliła się całą noc

6. brennen (schmerzen):

brennen

piec

die Wunde brennt

rana ž. spol piecze

(scharf sein) auf der Zunge brennen (Gewürz)

piec [lub palić] w język

die Seife brennt in den Augen

mydło sr. spol szczypie w oczy

die Brennnessel brennt auf der Haut

pokrzywa ž. spol parzy skórę

jdm auf [o. unter] den Nägeln brennen

być pilną sprawą dla kogoś

das Geheimnis brennt mir auf der Zunge

język m. spol mnie świerzbi

7. brennen (inständig sinnen):

darauf brennen etw zu tun

palić się do zrobienia czegoś

auf Rache tož. brennen

knuć zemstę

8. brennen (ungeduldig sein):

vor Neugier brennen

umierać z ciekawości

II . brẹnnen <brennt, brannte, gebrannt> [ˈbrɛnən] GLAG. preh. glag.

1. brennen (rösten):

brennen Mandeln

prażyć

brennen Kaffee

palić

2. brennen (ein Produkt herstellen):

brennen Porzellan, Ziegel

wypalać [dov. obl. wypalić]

3. brennen (destillieren):

brennen Schnaps

destylować

schwarz brennen

pędzić bimber

4. brennen (härten):

brennen Ton

hartować

5. brennen (ein-, aufbrennen):

brennen Rind

piętnować

ein Loch in den Teppich brennen

wypalić dziurę w dywanie

einem Tier ein Zeichen auf das Fell brennen

oznakować zwierzę

ein Muster in einen Teller brennen

wypalić wzór na talerzu

6. brennen RAČ.:

brennen

wypalać [dov. obl. wypalić ]pog.

brennen

nagrywać [dov. obl. nagrać]

eine CD brennen

wypalić płytę

III . brẹnnen <brennt, brannte, gebrannt> [ˈbrɛnən] GLAG. povr. glag.

sich [an etw daj.] brennen

poparzyć się [czymś]

IV . brẹnnen <brennt, brannte, gebrannt> [ˈbrɛnən] GLAG. brezos.

es brennt!

pożar!

es brennt!

pali się!

fraza:

wo brennt’s denn? pog.

co się dzieje?

Breakdance <‑[s], brez mn. > [ˈbrɛɪkdɛːns] SAM. m. spol MUS

Breakdance

breakdance m. spol

Brẹmsrakete <‑, ‑n> SAM. ž. spol

Bremsrakete

silnik m. spol rakietowy hamujący

Betrụnkene(r) <‑n, ‑n; ‑n, ‑n> SAM. mf dekl wie prid.

Betrunkene

pijany(-a) m. spol (ž. spol)

Ertrụnkene(r) <‑n, ‑n; ‑n, ‑n> SAM. mf dekl wie prid.

Ertrunkene

topielec m. spol pog.

Ertrunkene

topielica ž. spol pog.

Bre̱men <‑s, brez mn. > [ˈbreːmən] SAM. sr. spol

Bremen

Brema ž. spol

Bre̱genz <‑, brez mn. > [ˈbreːgɛnts] SAM. sr. spol

Bregenz

Bregencja ž. spol

Brẹkzie <‑, ‑n> [ˈbrɛktsi̯ə] SAM. ž. spol

Brekzie GEO → Breccie

glej tudi Breccie

Breccie <‑, ‑n> SAM. ž. spol GEO

Breccie

brekcja ž. spol