Prevodi za „rincer“ v slovarju nemško » poljski

Trịnker(in) <‑s, ‑; ‑, ‑nen> SAM. m. spol(ž. spol)

Trinker(in)

pijak(pijaczka) m. spol (ž. spol)

Rịnger(in) <‑s, ‑; ‑, ‑nen> SAM. m. spol(ž. spol) ŠPORT

Ringer(in)

zapaśnik m. spol

I . rịngen <ringt, rang, gerungen> [ˈrɪŋən] GLAG. nepreh. glag.

1. ringen (kämpfen):

[mit jdm] ringen

walczyć [z kimś]

ums Überleben ringen

walczyć o przetrwanie

mit dem Tod ringen fig

walczyć ze śmiercią fig

2. ringen fig (zu bezwingen versuchen):

mit einem Problem ringen

zmagać się z problemem

mit seinem Schicksal ringen

borykać się z przeciwnościami losu

ich habe lange mit mir ringen müssen

długo musiałem walczyć ze sobą fig

3. ringen (schnappen):

nach Atem [o. Luft] ringen

łapać oddech [lub powietrze] fig

4. ringen (sich bemühen):

um Fassung ringen

starać się opanować

nach Worten [o. um Worte] ringen

nie móc znaleźć słów

II . rịngen <ringt, rang, gerungen> [ˈrɪŋən] GLAG. preh. glag. ur. jez.

1. ringen (die Handflächen aneinander reiben):

die Hände ringen

załamywać ręce

2. ringen (aus der Hand reißen):

jdm etw aus der Hand/den Händen ringen

wyrywać [dov. obl. wyrwać] komuś coś z ręki/rąk

rịnnen <rinnt, rann, geronnen> [ˈrɪnən] GLAG. nepreh. glag. +sein

1. rinnen:

rinnen (fließen, rieseln) (Blut)

cieknąć

rinnen (fließen, rieseln) (Blut)

ciec

rinnen (Bach)

płynąć

rinnen (Tränen, Schweiß)

spływać [dov. obl. spłynąć]

Sand durch die Finger rinnen lassen

przesypywać piasek przez palce

2. rinnen (herausfließen, -rieseln):

rinnen

wyciekać [dov. obl. wyciec]

Blut rann ihm aus der Wunde

z rany ciekła mu krew ž. spol

3. rinnen fig (verfließen):

die Zeit rinnt [dahin]

czas m. spol ucieka

I . rịngeln [ˈrɪŋəln] GLAG. preh. glag.

ringeln Schwanz:

ringeln

podwijać [dov. obl. podwinąć]

die Schlange ringelte ihren Körper um den Baum

wąż m. spol owinął się wokół drzewa

II . rịngeln [ˈrɪŋəln] GLAG. povr. glag. (Haare)

ringeln

kręcić się

ringeln

zwijać się w loczki

Locken ringeln sich um das Köpfchen des kleinen Mädchens

na główce dziewczynki kręcą się loczki m. spol mn.

Ri̱e̱cher <‑s, ‑> [ˈriːçɐ] SAM. m. spol pog.

Riecher

nos m. spol

Riecher

węch m. spol

fraza:

einen guten [o. den richtigen] Riecher [für etw] haben

mieć nosa [do czegoś] pog.

Rịnde <‑, ‑n> [ˈrɪndə] SAM. ž. spol

1. Rinde (Baumrinde):

Rinde

kora ž. spol

2. Rinde (Brotrinde):

Rinde

skórka ž. spol

3. Rinde (Käserinde):

Rinde

wosk m. spol

rịngs [rɪŋs] PRISL.

rings um jdn/etw

dookoła kogoś/czegoś

die Gäste sitzen rings um den Tisch

goście m. spol mn. siedzą dookoła stołu

er ging rings ums Haus

obszedł dom dookoła

er sah sich rings im Kreis um

obejrzał [lub rozejrzał] się dookoła

rings an den Wänden hingen Hunderte Gemälde und Zeichnungen

dookoła na ścianach wisiały setki obrazów i rysunków

Rịnne <‑, ‑n> [ˈrɪnə] SAM. ž. spol

1. Rinne (Vertiefung):

Rinne

rowek m. spol

2. Rinne:

Rinne (Dachrinne)

rynna ž. spol

Rinne (Abflussrinne)

odpływ m. spol

Rịngel <‑s, ‑> [ˈrɪŋəl] SAM. m. spol

1. Ringel (der Haare):

Ringel

loczek m. spol

2. Ringel (kleiner Ring):

Ringel

kół[ecz]ko sr. spol

Rịngen <‑s, brez mn. > [ˈrɪŋən] SAM. sr. spol

1. Ringen ŠPORT (Disziplin):

Ringen

zapasy mn.

2. Ringen ur. jez.:

Ringen

walka ž. spol

Ringen

zmagania mn.

nach jahrelangem Ringen konnte er den Prozess für sich entscheiden

po wieloletnich zmaganiach wygrał proces

Tracer <‑s, ‑> SAM. m. spol MED.

Tracer

wskaźnik m. spol promieniotwórczy

Rịtter <‑s, ‑> [ˈrɪtɐ] SAM. m. spol

1. Ritter ZGOD.:

Ritter

rycerz m. spol

jdn zum Ritter schlagen

pasować kogoś na rycerza

2. Ritter GASTR.:

arme Ritter

grzanki z bułki moczonej w mleku, smażone na maśle

Rịtzer <‑s, ‑> SAM. m. spol pog.

Ritzer → Ritz

glej tudi Ritz

Rịtz <‑es, ‑e> [rɪts] SAM. m. spol

1. Ritz (Kratzer):

Ritz

rysa ž. spol

2. Ritz → Ritze

ri̱e̱b [riːp] GLAG. preh. glag., nepreh. glag., povr. glag.

rieb pret. von reiben

glej tudi reiben

I . re̱i̱ben <reibt, rieb, gerieben> [ˈraɪbən] GLAG. preh. glag.

1. reiben (über etw hinfahren):

reiben

trzeć

das Besteck blank reiben

polerować [dov. obl. wy‑] sztućce

trocken reiben

wycierać [dov. obl. wytrzeć] do sucha

sich daj. die Augen reiben a. fig

przecierać [dov. obl. przetrzeć] oczy a. fig

sich daj. die Hände reiben a. fig

zacierać [dov. obl. zatrzeć] ręce a. fig

2. reiben (auftragen):

[sich daj.] die Salbe in die Haut reiben

wcierać [dov. obl. wetrzeć] [sobie] maść w skórę

3. reiben (zerkleinern):

reiben Möhre, Käse

ścierać [dov. obl. zetrzeć]

reiben Möhre, Käse

ucierać [dov. obl. utrzeć]

4. reiben (verletzen):

sich die Haut wund reiben

o[be]trzeć sobie skórę

5. reiben (entfernen):

einen Fleck aus der Jacke reiben

ścierać [dov. obl. zetrzeć] plamę z kurtki

er rieb sich daj. den Schlaf aus den Augen fig

przecierał oczy po przebudzeniu

II . re̱i̱ben <reibt, rieb, gerieben> [ˈraɪbən] GLAG. nepreh. glag.

1. reiben (über etw hinfahren):

reiben

trzeć

durch Reiben

[po]przez tarcie

mit einem Tuch über etw reiben

przecierać [dov. obl. przetrzeć] coś chustką

2. reiben (scheuern):

reiben

obcierać [dov. obl. obetrzeć]

die Schuhe reiben an Zehen

buty m. spol mn. obcierają palce

III . re̱i̱ben <reibt, rieb, gerieben> [ˈraɪbən] GLAG. povr. glag.

1. reiben (sich kratzen):

reiben

drapać [dov. obl. po‑] się

sich wund reiben

podrapać się do krwi

2. reiben fig (sich streiten):

er reibt sich oft mit seinen Nachbarn

[on] ściera się często z[e swoimi] sąsiadami

er reibt sich oft mit seinen Nachbarn (sich auseinander setzen)

rozprawiać [dov. obl. rozprawić] się

sie reiben sich ständig aneinander

[oni] stale spierają się ze sobą

sich an einem Problem reiben

natykać się na jakiś problem [dov. obl. natknąć]