Prevodi za „rzęchem“ v slovarju nemško » poljski

(Skoči na poljsko » nemški)

zẹchen [ˈtsɛçən] GLAG. nepreh. glag. šalj.

[die Nacht hindurch] zechen

balować [lub hulać] [całą noc] pog.

rẹchen [ˈrɛçən] GLAG. preh. glag. južnem., avstr., švic.

rechen

grabić [dov. obl. za‑]

I . ri̱e̱chen <riecht, roch, gerochen> [ˈriːçən] GLAG. nepreh. glag.

1. riechen (Geruch verströmen):

gut riechen

[ładnie] pachnieć

schlecht riechen

śmierdzieć

nach Parfüm riechen

pachnieć perfumami

übel riechend

cuchnący

er riecht aus dem Mund

jemu śmierdzi z ust

2. riechen (schnuppern):

an jdm/etw riechen

obwąchiwać [dov. obl. obwąchać] kogoś/coś

an einem Gewürz riechen

wąchać [dov. obl. po‑] przyprawę

II . ri̱e̱chen <riecht, roch, gerochen> [ˈriːçən] GLAG. preh. glag.

riechen (als Geruch wahrnehmen):

riechen

czuć [dov. obl. po‑]

fraza:

jdn nicht riechen können pog.

nie cierpieć [lub znosić] kogoś

das konnte ich doch nicht riechen! pog.

skąd mogłem [to] wiedzieć!

ich glaube, sie hat was gerochen pog.

myślę, że ona coś podejrzewa [lub poczuła pismo nosem pog. ]

III . ri̱e̱chen <riecht, roch, gerochen> [ˈriːçən] GLAG. brezos.

es riecht nach Zitrone

pachnie cytryną

es riecht angebrannt

czuć spalenizną

Zẹche <‑, ‑n> [ˈtsɛçə] SAM. ž. spol

1. Zeche RUD.:

Zeche

kopalnia ž. spol

2. Zeche (Rechnung):

Zeche

rachunek m. spol

gemeinsame/hohe/kleine Zeche

wspólny/wysoki/niski rachunek

er bezahlte deine Zeche

zapłacił za ciebie

die Zeche prellen pog.

nie zapłacić rachunku

die Zeche bezahlen [müssen] pog.

[musieć] ponieść konsekwencje [czegoś]

Zẹcher(in) <‑s, ‑; ‑, ‑nen> SAM. m. spol(ž. spol) šalj. alt

Zecher(in)

bibosz m. spol alt

Zecher(in)

hulaka m. spol

Bẹcher <‑s, ‑> [ˈbɛçɐ] SAM. m. spol

Becher

kubek m. spol

Becher (Plastikbecher, Pappbecher)

kubek m. spol jednorazowego użytku

Becher (Joghurtbecher)

pojemnik m. spol po jogurcie

Rẹchen <‑s, ‑> [ˈrɛçən] SAM. m. spol južnem., avstr., švic.

Rechen

grabie mn.

I . blẹchen [ˈblɛçən] pog. GLAG. preh. glag.

Geld für etw blechen

wybulić pieniądze na [lub za] coś pog.

II . blẹchen [ˈblɛçən] pog. GLAG. nepreh. glag.

blechen

bulić [dov. obl. za‑ ]pog.

dafür wirst du anständig blechen müssen

za to będziesz musiał nieźle zabulić pog.

I . brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] GLAG. preh. glag. irr

1. brechen a. fig (in Stücke teilen):

brechen Knochen, Herz

łamać [dov. obl. z‑]

brechen Brot

przełamywać [dov. obl. przełamać]

brechen Hals

skręcić a. fig pog.

sich daj. einen Arm/ein Bein brechen

złamać sobie rękę/nogę

das Eis brechen

przełamać lody

das wird ihm das Genick brechen pog.

to go pogrąży

2. brechen (herausbrechen):

die Steine aus der Mauer brechen

wyłamywać [dov. obl. wyłamać] cegły z muru

3. brechen (abbauen):

Marmor brechen

wydobywać marmur

4. brechen (nicht einhalten):

brechen Vertrag, Schwur, Wort, Versprechen

nie dotrzymywać [dov. obl. dotrzymać]

brechen Recht

łamać [dov. obl. z‑]

brechen Freundschaft

niszczyć [dov. obl. z‑]

brechen Schweigen

przerywać [dov. obl. przerwać]

den Waffenstillstand brechen

przerwać zawieszenie broni

die Ehe brechen

złamać obietnicę małżeńską

5. brechen (übertreffen):

brechen Rekord

pobić

6. brechen (niederkämpfen):

brechen Bahn

torować [dov. obl. u‑]

brechen Widerstand

tłumić [dov. obl. s‑]

brechen Willen

przełamać

brechen Person

złamać

7. brechen ur. jez. (pflücken):

brechen Blume

zrywać [dov. obl. zerwać]

8. brechen (abprallen lassen):

brechen Licht, Strahlen

załamywać [dov. obl. załamać]

brechen Meereswellen

odbijać [dov. obl. odbić]

II . brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] GLAG. nepreh. glag. irr

1. brechen +sein a. fig:

brechen (in Stücke zerfallen) (Achse, Ast)

łamać [dov. obl. z‑] się

auseinander brechen (Möbelstück)

łamać [dov. obl. po‑] się

auseinander brechen (Familie, Koalition)

rozpaść się a. fig

mir bricht das Herz fig

serce sr. spol mi się kraje

auf Biegen und Brechen pog.

za wszelką cenę

auf Biegen und Brechen pog.

koniecznie

2. brechen +sein:

brechen (brüchig sein) (Leder)

kruszeć [dov. obl. s‑]

brechen (Teppich)

wycierać [dov. obl. wytrzeć] się

3. brechen +sein (hindurchbrechen):

durch die Wolken brechen (Sonne)

prześwitywać zza chmur

durch die Wolken brechen (Sonne)

przedzierać się przez chmury

4. brechen +haben (den Kontakt beenden):

mit jdm/etw brechen

zerwać z kimś/czymś pog.

5. brechen +haben pog. (sich erbrechen):

brechen

wymiotować [dov. obl. z‑]

er musste brechen

musiał zwymiotować

III . brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] GLAG. povr. glag. irr

sich [an etw] brechen (Meereswellen)

rozbijać [dov. obl. rozbić] się [o coś]

sich [an etw] brechen (Licht)

załamywać [dov. obl. załamać] się

sich [an etw] brechen (Schall)

odbijać [dov. obl. odbić] się

glej tudi gebrochen

I . gebrọchen [gə​ˈbrɔxən] GLAG. preh. glag., nepreh. glag., povr. glag. irr

gebrochen pp von brechen

II . gebrọchen [gə​ˈbrɔxən] GLAG. brezos. irr

gebrochen pp von gebrechen

III . gebrọchen [gə​ˈbrɔxən] PRID.

1. gebrochen (tief deprimiert, gedämpft):

gebrochen Person, Herz, Farbe

złamany fig

2. gebrochen (schwach):

gebrochen Stimme

łamiący się

gebrochen Stimme

złamany

3. gebrochen (fehlerhaft):

in gebrochenem Deutsch

łamaną niemczyzną

III . gebrọchen [gə​ˈbrɔxən] PRISL.

gebrochen Polnisch/Deutsch sprechen

mówić słabo po polsku/niemiecku

Brẹcher <‑s, ‑> [ˈbrɛçɐ] SAM. m. spol

1. Brecher (Sturzsee):

Brecher

grzywacz m. spol

Brecher

bałwan m. spol

2. Brecher (Maschine):

Brecher

łamacz m. spol

Brecher

kruszarka ž. spol

Gri̱e̱che (Griechin) <‑n, ‑n; ‑, ‑nen> [ˈgriːçə] SAM. m. spol (ž. spol)

Grieche (Griechin)

Grek m. spol

Grieche (Griechin)

Greczynka ž. spol

Ri̱e̱cher <‑s, ‑> [ˈriːçɐ] SAM. m. spol pog.

Riecher

nos m. spol

Riecher

węch m. spol

fraza:

einen guten [o. den richtigen] Riecher [für etw] haben

mieć nosa [do czegoś] pog.

Stẹchen <‑s, ‑> SAM. sr. spol (Schmerz)

Stechen

kłucie sr. spol

siechen GLAG.

Geslo uporabnika

siechen nepreh. glag. ur. jez.

chorzeć ur. jez.

siechen nepreh. glag. ur. jez.

chorować