Prevodi za „verganten“ v slovarju nemško » poljski

I . vergạngen [fɛɐ̯​ˈgaŋən] GLAG. nepreh. glag., povr. glag.

vergangen pp von vergehen

II . vergạngen [fɛɐ̯​ˈgaŋən] PRID.

vergangen Woche:

vergangen

miniony

vergangen

ubiegły

im vergangenen Jahr

w zeszłym roku

glej tudi vergehen

I . verge̱hen* GLAG. nepreh. glag. irr +sein

1. vergehen:

vergehen (verstreichen, vorbeigehen) (Zeit)

upływać

vergehen (Tage, Urlaub, Schönheit)

[prze]mijać [dov. obl. [prze]minąć]

vergehen (Winter, Sommer)

przechodzić [dov. obl. przejść]

vergehen (Winter, Sommer)

odchodzić [dov. obl. odejść]

die Zeit vergeht wie im Flug

czas m. spol przelatuje jak z bicza strzelił

wie die Zeit vergeht!

jak ten czas leci!

vergangene Woche

zeszły [lub ubiegły] tydzień

vergangene Pracht/Größe

miniona świetność/wielkość

2. vergehen:

vergehen (schwinden) (Schmerz)

ustępować [dov. obl. ustąpić]

vergehen (Wirkung)

słabnąć

jdm vergeht die Lust

komuś przechodzi ochota

da vergeht einem ja der Appetit!

można stracić apetyt!

dir wird das Lachen noch vergehen!

odechce ci się jeszcze śmiać!

3. vergehen (fast umkommen):

vor Hunger/Angst [fast] vergehen

umierać z głodu/ze strachu

II . verge̱hen* GLAG. povr. glag. irr

sich gegen das Gesetz vergehen

wyłamać się spod prawa

sich an jdm vergehen

dopuścić się czynów nierządnych na kimś

sich an fremdem Eigentum vergehen ur. jez.

naruszać [dov. obl. naruszyć] czyjąś własność

verga̱sen* [fɛɐ̯​ˈgaːzən] GLAG. preh. glag.

1. vergasen TEH.:

etw vergasen Kohle, Koks

zamienić coś w stan gazowy

2. vergasen (töten):

vergasen Menschen

uśmiercić gazem

vergasen Menschen

zagazować pog.

vergü̱ten* [fɛɐ̯​ˈgyːtən] GLAG. preh. glag.

1. vergüten (ersetzen):

jdm etw vergüten

wynagrodzić [lub zrekompensować] komuś coś

2. vergüten form Arbeit:

vergüten

wypłacić wynagrodzenie

3. vergüten TEH.:

vergüten Metall

ulepszyć (w procesie obróbki cieplnej)

4. vergüten FOTO.:

vergüten Linse, Objektiv

nanieść warstwę odblaskową

I . vergịften* GLAG. preh. glag.

vergiften Tier

otruć

vergiften Luft, Waser

zatruwać [dov. obl. zatruć]

vergiften Luft, Waser

skażać [dov. obl. skazić]

jdm das Essen/den Wein vergiften

podać komuś truciznę w jedzeniu/winie

den Ehemann vergiften

otruć męża

vergiftete Pfeile

zatrute strzały ž. spol mn.

II . vergịften* GLAG. povr. glag.

1. vergiften (Selbstmord begehen):

sich [mit etw] vergiften

otruć się [czymś]

2. vergiften (sich eine Vergiftung zuziehen):

sich durch verdorbenen Fisch vergiften

zatruć się zepsutą rybą

vergọlten GLAG. nepreh. glag.

vergolten pp von vergelten

glej tudi vergelten

vergẹlten GLAG. preh. glag. irr

1. vergelten (lohnen):

jdm etw vergelten

odwdzięczać [dov. obl. odwdzięczyć] się

er vergilt ihre Hilfe mit Undank

za pomoc odwzajemnia się jej niewdzięcznością

2. vergelten (heimzahlen):

etw mit etw vergelten

odpłacić [się] czymś za coś

Gleiches mit Gleichem vergelten

oddać wet za wet

vergelt’s Gott!

Bóg zapłać!

I . vergạmmeln* GLAG. nepreh. glag. +sein pog.

vergammeln (verfaulen) (Essen)

psuć [dov. obl. ze‑] się

vergammeln (Wurst)

pleśnieć [dov. obl. s‑]

vergammeln (Brot)

czerstwieć [dov. obl. s‑]

II . vergạmmeln* GLAG. preh. glag. pog.

vergammeln Zeit:

vergammeln

trwonić

den ganzen Tag vergammeln

przebumelować cały dzień pog.

vergä̱ren* <vergärt, vergor [o. vergärte], vergoren [o. vergärt]> GLAG. preh. glag., nepreh. glag. irr

vergären

przefermentowywać [dov. obl. przefermentować]

vergạ̈llen* [fɛɐ̯​ˈgɛlən] GLAG. preh. glag.

1. vergällen KEM.:

vergällen Alkohol

skażać [dov. obl. skazić]

fraza:

jdm das Leben vergällen

zatruwać [dov. obl. zatruć] komuś życie

jdm den Spaß an etw daj. vergällen

psuć [dov. obl. ze‑] komuś przyjemność czegoś

I . verge̱ben* GLAG. preh. glag. irr

1. vergeben ur. jez. (verzeihen):

[jdm] etw vergeben

przebaczyć [komuś] coś

[jdm] etw vergeben Sünde

odpuścić [komuś] coś

die Sache ist vergeben und vergessen

sprawa ž. spol jest darowana i zapomniana

2. vergeben (übergeben, zuteilen):

vergeben Auftrag

przydzielać [dov. obl. przydzielić]

vergeben Preis, Stipendium, Wohnung

przyznawać [dov. obl. przyznać]

vergeben Chance, Möglichkeit

dawać [dov. obl. dać]

vergeben Karten

rozdawać [dov. obl. rozdać]

eine Arbeit [an jdn] vergeben

zlecać [dov. obl. zlecić] [komuś] pracę

Eintrittskarten zu vergeben für ...

bilety do rozdania na...

der Auftrag ist noch zu vergeben

to zlecenie jest jeszcze wolne

die vorderen Plätze sind leider schon alle vergeben

miejsca ntpl na przodzie są niestety już wszystkie zajęte

er/sie ist schon vergeben fig

on/ona jest już zajęty(-a)

3. vergeben (nicht nutzen):

vergeben Chance

marnować [dov. obl. z‑]

vergeben Möglichkeit

przepuszczać [dov. obl. przepuścić]

du wirst dir nichts vergeben, wenn ...

korona ci z głowy nie spadnie, jeśli...

4. vergeben (zuweisen):

vergeben

wyznaczać [dov. obl. wyznaczyć]

die Olympischen Spiele werden nach Melbourne vergeben

Igrzyska ntpl Olimpijskie przypadły w udziale Melbourne

II . verge̱ben* GLAG. nepreh. glag. irr ur. jez.

[jdm] vergeben

wybaczyć [komuś]

vergib mir!

wybacz [lub daruj] mi!

vergạmmelt PRID. pog.

1. vergammelt Nahrung:

vergammelt

zepsuty

2. vergammelt slabš. Aussehen:

vergammelt

zapuszczony

vergạckeiern* [fɛɐ̯​ˈgakʔaɪɐn] GLAG. preh. glag. pog.

jdn vergackeiern

robić [dov. obl. z‑] z kogoś durnia pog.

jdn vergackeiern

wystrychnąć kogoś na dudka pog.

Verga̱ser <‑s, ‑> SAM. m. spol AVTO.

Vergaser

gaźnik m. spol

Atlạnten SAM.

Atlanten mn. od Atlas

glej tudi Atlas

Ạtlas <‑[ses], Atlanten [o. ‑se]> [ˈatlas, pl: at​ˈlantən] SAM. m. spol

Atlas

atlas m. spol

diamạnten [dia​ˈmantən] PRID.

1. diamanten (aus Diamant gearbeitet):

diamanten

diamentowy

eine diamantene Bohrerspitze

wiertło sr. spol diamentowe

2. diamanten (mit Diamanten besetzt):

diamanten

wysadzany diamentami

ein diamantener Ring

pierścionek m. spol wysadzany diamentami

3. diamanten (wie ein Diamant):

ein diamantener Schimmer

diamentowy blask m. spol

Vergạngenheit <‑, ‑en> SAM. ž. spol brez mn.

1. Vergangenheit (Zurückliegendes):

Vergangenheit

przeszłość ž. spol

die jüngste Vergangenheit

niedaleka przeszłość

das gehört der Vergangenheit an

to należy do przeszłości

das Schloss hat eine düstere Vergangenheit

ten zamek ma mroczną przeszłość

eine bewegte Vergangenheit haben

mieć burzliwą przeszłość

2. Vergangenheit LINGV. (Zeitform):

Vergangenheit

czas m. spol przeszły

vergelten GLAG.

Geslo uporabnika

vergeltet nicht Böses mit Bösem oder Scheltwort mit Scheltwort BIBL

nie oddawajcie złem za zło ani obelgą za obelgę

ab|kanten GLAG.

Geslo uporabnika

abkanten preh. glag. TEH.

kantować

abkanten preh. glag. TEH.

przyciosać

abkanten preh. glag. TEH.

fazować

Enojezični primeri (nepregledani od uredništva PONS)

nemščina

Seltener wird auch das Verb verganten (bzw. verquanten; = verramschen, verkaufen oder pleitegehen) verwendet.

de.wikipedia.org