Prevodi za „vetreten“ v slovarju nemško » poljski

vertre̱ten* GLAG. preh. glag. irr

1. vertreten (vorübergehend jds Aufgaben übernehmen):

vertreten Kollegen

zastępować [dov. obl. zastąpić]

jds Stelle vertreten

zastępować kogoś

sich durch jdn vertreten lassen

być przez kogoś reprezentowanym

2. vertreten a. PRAVO (repräsentieren):

vertreten Angeklagten

reprezentować

sich selbst vertreten

reprezentować się samemu

[nicht] vertreten sein

[nie] być reprezentowanym

stark/schwach vertreten sein

być silnie/słabo reprezentowanym

3. vertreten (verfechten):

vertreten Ansicht, These

bronić

etw zu vertreten haben

być za coś odpowiedzialnym

4. vertreten pog. (bewegen):

sich daj. die Beine vertreten

rozprostować kości

sich daj. die Füße vertreten

rozprostować kości

5. vertreten (verstauchen):

vertreten

zwichnąć

sich daj. den Fuß vertreten

zwichnąć sobie nogę

I . betre̱ten¹ PRID.

betreten Person

speszony

betreten Schweigen

przykry

betreten Gesicht, Miene

zakłopotany

II . betre̱ten¹ PRISL.

betreten lächeln, schweigen:

betreten

z zakłopotaniem

getre̱ten GLAG. preh. glag., nepreh. glag.

getreten pp von treten

glej tudi treten

I . tre̱ten <tritt, trat, getreten> [ˈtreːtən] GLAG. preh. glag.

1. treten (einen Fußtritt geben):

treten Person, Tier

kopać [dov. obl. s‑]

2. treten (betätigen):

treten Pedal

naciskać [dov. obl. nacisnąć]

treten Bremse, Kupplung

włączać [dov. obl. włączyć]

3. treten (sich am Fuß verletzen):

sich daj. einen Nagel in den Fuß treten

wbić sobie gwóźdź w stopę

II . tre̱ten <tritt, trat, getreten> [ˈtreːtən] GLAG. nepreh. glag.

1. treten +haben:

treten (seinen Fuß auf/in etw setzen) (Person)

nadepnąć

jdm auf den Fuß treten

nadepnąć komuś na stopę

jdm gegen das Bein treten

kopnąć kogoś w nogę

der Junge hat aus Wut gegen die Wand getreten

chłopiec kopnął ze złości w ścianę

in ein Fettnäpfchen treten

popełnić nietakt [lub gafę] [lub faux pas]

2. treten +sein (gehen, kommen):

an etw tož. treten Fenster

podejść do czegoś

auf etw tož. treten Balkon

wychodzić na coś

er trat auf die Bühne

on wyszedł na scenę

Schweiß trat ihr auf die Stirn fig

pot wystąpił jej na czoło

durch etw tož. treten Tür

przechodzić [dov. obl. przejść] przez coś

über etw tož. treten Schwelle

przekroczyć coś

zur Seite treten

odsunąć się

treten Sie näher!

proszę podejść bliżej!

der Fluss trat über die Ufer

rzeka ž. spol wystąpiła z brzegów

in den Staatsdienst treten

wstępować [dov. obl. wstąpić] do służby państwowej

in den Ruhestand treten

przechodzić [dov. obl. przejść] w stan spoczynku

in den Streik treten

przystępować [dov. obl. przystąpić] do strajku

in Aktion treten

przystępować do akcji

in jds Leben treten

wchodzić [dov. obl. wejść] w czyjeś życie

an jds Stelle treten fig

stawiać [dov. obl. postawić] się na czyimś miejscu

3. treten +haben o sein (betätigen):

auf etw tož. treten

nadepnąć na coś

auf die Bremse treten

naciskać [dov. obl. nacisnąć] na hamulec

in die Pedalen treten (beim Radfahren)

naciskać [dov. obl. nacisnąć] na pedały

4. treten +sein (austreten):

aus etw treten (Gas)

ulatniać się z czegoś

aus etw treten (Öl)

wyciekać z czegoś

bei̱|treten GLAG. nepreh. glag. irr +sein

einem Verein beitreten

wstępować wstąpić do stowarzyszenia

beitreten

wstąpić

einem Verein beitreten

zostać członkiem stowarzyszenia

einem Pakt beitreten

przystępować przystąpić do paktu

beitreten

przystąpić

vo̱r|treten GLAG. nepreh. glag. irr +sein

1. vortreten (nach vorn treten):

vortreten

występować [dov. obl. wystąpić] naprzód

2. vortreten pog.:

vortreten (vorstehen) (Augen, Ader)

wychodzić [dov. obl. wyjść] na wierzch

I . wẹg|treten GLAG. preh. glag. irr

wegtreten Ball:

wegtreten

wykopać

II . wẹg|treten GLAG. nepreh. glag. irr +sein

1. wegtreten a. VOJ.:

wegtreten

rozchodzić [dov. obl. rozejść] się

weggetreten!

rozejść się!

2. wegtreten (beiseite treten):

[von der Unfallstelle] wegtreten

oddalać [dov. obl. oddalić] się [z miejsca wypadku]

[vom Gleis] wegtreten!

odsunąć się [od torów]!

[geistig] weggetreten sein pog.

być nieobecnym myślami

zertre̱ten* GLAG. preh. glag. irr

zertreten Käfer

z[a]deptać

zertreten Gras

podeptać

I . ạb|treten GLAG. preh. glag. irr

1. abtreten PRAVO:

seine Rechte an einen anderen abtreten

cedować [dov. obl. s‑] swoje prawa na kogoś innego

2. abtreten (überlassen):

abtreten Amt, Funktion, Geschäft

przekazywać [dov. obl. przekazać]

abtreten Staatsterritorium

odstępować [dov. obl. odstąpić] [innemu państwu]

3. abtreten (abnutzen):

abtreten Teppich

wydeptać

abtreten Schuhe

schodzić

abtreten Absätze

zdzierać [dov. obl. zedrzeć]

4. abtreten (durch Treten entfernen):

abtreten Schnee, Schmutz

wycierać [dov. obl. wytrzeć]

sich daj. die Schuhe an der Fußmatte abtreten

wytrzeć buty na wycieraczce

II . ạb|treten GLAG. nepreh. glag. irr +sein

1. abtreten a. THEAT (abgehen):

[von der Bühne] abtreten

schodzić [dov. obl. zejść] [ze sceny]

2. abtreten POLIT.:

abtreten

ustępować [dov. obl. ustąpić]

3. abtreten pog. (sterben):

abtreten

zejść z tego świata ur. jez.

4. abtreten VOJ.:

abtreten

odmaszerować

I . ạn|treten GLAG. preh. glag. irr

1. antreten (festtreten):

antreten

udeptywać [dov. obl. udeptać]

die Erde um die Bäume herum antreten

udeptać ziemię wokół drzew

2. antreten (energisch den Anlasser betätigen):

antreten Motorrad

wprawiać [dov. obl. wprawić] w ruch

antreten Motorrad

zapalać [dov. obl. zapalić]

3. antreten (beginnen):

den Heimweg antreten

wyruszać [dov. obl. wyruszyć] do domu

eine Reise antreten

rozpocząć [lub udać się w] podróż

eine Stelle antreten

obejmować [dov. obl. objąć] posadę

eine Strafe antreten

rozpoczynać [dov. obl. rozpocząć] odbywanie kary

4. antreten (übernehmen):

antreten Amt

obejmować [dov. obl. objąć]

antreten Erbe

dziedziczyć [dov. obl. o‑]

jds Nachfolge antreten

przejmować [dov. obl. przejąć] czyjeś obowiązki

II . ạn|treten GLAG. nepreh. glag. irr +sein

1. antreten:

antreten (sich aufstellen) (Soldaten)

ustawiać [dov. obl. ustawić] się

[im Hof] antreten (Häftlinge)

zbierać [dov. obl. zebrać] się [na dziedzińcu]

in Reihen antreten

stawać [dov. obl. stanąć] w szeregu

sie sind in Zweierreihen angetreten

[oni] stanęli w dwuszeregu

2. antreten (erscheinen):

[zum Wettkampf] antreten

stawać [dov. obl. stanąć] [do zawodów]

gegen jdn antreten (Sportler)

rywalizować [lub walczyć] z kimś

zum Dienst/zur Arbeit antreten

stawiać [dov. obl. stawić] się na służbę/do pracy

bei einer Firma als Arbeiter antreten

stawić się do pracy w jakiejś firmie

zu̱|treten GLAG. nepreh. glag. irr

1. zutreten (einen Tritt versetzen):

zutreten

kopać [dov. obl. kopnąć]

zutreten Pferd, Esel

wierzgać [dov. obl. wierzgnąć]

... und plötzlich trat er zu

...i znienacka kopnął

2. zutreten +sein:

auf jdn/etw zutreten

postąpić ku komuś/czemuś [lub w kierunku kogoś/czegoś]

ạbgetreten GLAG. preh. glag., nepreh. glag.

abgetreten pp von abtreten

glej tudi abtreten

I . ạb|treten GLAG. preh. glag. irr

1. abtreten PRAVO:

seine Rechte an einen anderen abtreten

cedować [dov. obl. s‑] swoje prawa na kogoś innego

2. abtreten (überlassen):

abtreten Amt, Funktion, Geschäft

przekazywać [dov. obl. przekazać]

abtreten Staatsterritorium

odstępować [dov. obl. odstąpić] [innemu państwu]

3. abtreten (abnutzen):

abtreten Teppich

wydeptać

abtreten Schuhe

schodzić

abtreten Absätze

zdzierać [dov. obl. zedrzeć]

4. abtreten (durch Treten entfernen):

abtreten Schnee, Schmutz

wycierać [dov. obl. wytrzeć]

sich daj. die Schuhe an der Fußmatte abtreten

wytrzeć buty na wycieraczce

II . ạb|treten GLAG. nepreh. glag. irr +sein

1. abtreten a. THEAT (abgehen):

[von der Bühne] abtreten

schodzić [dov. obl. zejść] [ze sceny]

2. abtreten POLIT.:

abtreten

ustępować [dov. obl. ustąpić]

3. abtreten pog. (sterben):

abtreten

zejść z tego świata ur. jez.

4. abtreten VOJ.:

abtreten

odmaszerować

I . fẹst|treten GLAG. preh. glag. irr

festtreten Erde

udeptywać [dov. obl. udeptać]

festtreten Weg

wydeptywać [dov. obl. wydeptać]

ein festgetretener kleiner Fußweg

wydeptana mała ścieżka ž. spol

II . fẹst|treten GLAG. povr. glag. irr

das tritt sich fest! pog. (gibt sich mit der Zeit)

to się z czasem ułoży

übertre̱ten*¹ [yːbɐ​ˈtreːtən] GLAG. preh. glag. irr

übertreten Grenze, Vorschrift:

übertreten

naruszać [dov. obl. naruszyć]