Prevodi za „wersów“ v slovarju nemško » poljski

Perso̱n <‑, ‑en> [pɛr​ˈzoːn] SAM. ž. spol

1. Person (einzelner Mensch):

Person

osoba ž. spol

unerwünschte Person

osoba niepożądana

der Eintritt kostet vier Euro pro Person

wstęp m. spol kosztuje cztery euro od osoby

ich habe nichts gegen dich als Person

nie mam nic przeciwko twojej osobie

Angaben zur Person machen

podawać [dov. obl. podać] dane osobowe

zur Person vernehmen

przesłuchiwać [dov. obl. przesłuchać] w sprawie osoby

er ist die Geduld in Person

[on] jest uosobieniem cierpliwości

Außen- und Finanzminister in einer Person

minister m. spol spraw zagranicznych i finansów w jednej osobie

ich für meine Person

co się tyczy mojej osoby

ich für meine Person

jeśli chodzi o mnie

2. Person LIT.:

Person

postać ž. spol

die Personen und ihre Darsteller

postaci i ich odtwórcy m. spol mn.

3. Person brez mn. LINGV.:

Person

osoba ž. spol

4. Person PRAVO:

juristische/natürliche Person

osoba prawna/fizyczna

beschränkt geschäftsfähige Person

osoba ograniczona w zdolności do czynności prawnych

we̱rtlos PRID.

wertlos Gegenstand:

wertlos

bezwartościowy

für jdn wertlos sein

nie mieć dla kogoś żadnej wartości

we̱rden² <wird, wurde> [ˈveːɐdən] GLAG. preh. glag. ohne pp +modal

1. werden (zur Bildung des Futurs):

sie wird ihm bald schreiben

[ona] wkrótce do niego napisze

ich werde es tun

zrobię to

es wird schon werden

to się stanie

es wird gleich regnen

będzie wkrótce padało [lub padać deszcz]

wer wird denn gleich herumbrüllen? pog.

kto zaraz zacznie wrzeszczeć [lub wydzierać się] ? pog.

2. werden (zur Bildung des Konjunktivs II):

das würde ich mir gefallen lassen

mogłabym to znieść

würdest du mir kurz helfen?

czy mógłbyś mi chwilkę pomóc?

würden Sie bitte mal kommen?

czy mógłby pan/mogłaby pani przyjść

ich würde ja gerne kommen, aber ...

chętnie bym przyszedł ale...

3. werden (als Vermutung):

das wird Tante Anne sein

to [jest] prawdopodobnie ciotka Anna

es wird schon stimmen

to się prawdopodobnie zgadza

er wird wohl ausgegangen sein

on z pewnością wyszedł

er wird wohl ausgegangen sein

z pewnością nie ma go

das wird er sein

to pewnie on

I . wẹrben <wirbt, warb, geworben> [ˈvɛrbən] GLAG. preh. glag.

werben Kunden, Mitglieder, Arbeitskräfte:

werben

werbować [dov. obl. z‑]

II . wẹrben <wirbt, warb, geworben> [ˈvɛrbən] GLAG. nepreh. glag.

1. werben (Reklame machen):

[für etw] werben

reklamować [dov. obl. za‑] [coś]

2. werben ur. jez. (zu erhalten suchen):

um etw werben

zdobywać [lub zabiegać o] coś

um Vertrauen werben

zabiegać o zaufanie

um Freundschaften werben

zdobywać przyjaźnie

um neue Sponsoren werben

szukać nowych sponsorów

I . wẹrfen <wirft, warf, geworfen> [ˈvɛrfən] GLAG. preh. glag.

1. werfen (fliegen lassen):

werfen Ball, Stein, Messer

rzucać [dov. obl. rzucić]

nicht werfen!

nie rzucać!

sie warf ihre Tasche in die Ecke

rzuciła swoją torbę w kąt

sie warf ihm das Kissen ins Gesicht

rzuciła mu poduszką w twarz

eine Münze werfen

wrzucać [dov. obl. wrzucić] monetę

ein Messer nach jdm werfen

rzucić w kogoś nożem

ein Tor werfen ŠPORT

wbić bramkę

wirf das Geld nicht zum Fenster hinaus!

nie wyrzucaj pieniędzy w błoto!

2. werfen a. fig (tun):

werfen Müll

wyrzucać [dov. obl. wyrzucić]

er warf die Tür ins Schloss

trzasnął drzwiami

er warf ihn zu Boden

powaliła go na ziemię

jdn ins Gefängnis werfen

wtrącić kogoś do więzienia

einen Blick auf etw werfen

obrzucić coś wzrokiem [lub spojrzeniem]

er hatte ein Auge auf sie geworfen

wpadła mu w oko

etw auf den Markt werfen

rzucić coś na rynek

jdn aus etw daj. werfen

wyrzucić kogoś skądś

er wurde aus der Kneipe geworfen

został wyrzucony z knajpy

3. werfen fig (projizieren):

werfen Bilder

wyświetlać

4. werfen (ruckartig bewegen):

werfen Kopf

odrzucać [dov. obl. odrzucić]

werfen Arme

wyciągać [dov. obl. wyciągnąć]

5. werfen (bilden):

werfen Schatten

rzucać [dov. obl. rzucić]

Blasen werfen (eine Flüssigkeit)

pokrywać [dov. obl. pokryć] się bąblami

Falten werfen

marszczyć [dov. obl. z‑] się

6. werfen:

werfen (gebären) (Sau)

prosić [dov. obl. o‑] się

werfen (Katze)

kocić [dov. obl. o‑] się

Junge werfen

wydać młode

II . wẹrfen <wirft, warf, geworfen> [ˈvɛrfən] GLAG. nepreh. glag.

1. werfen:

werfen (fliegen lassen) (Person)

rzucać [dov. obl. rzucić]

wie weit wirfst du?

jak daleko rzucisz?

sie warfen mit Tomaten auf den Kanzler

rzucali pomidorami w kanclerza

mit Geld um sich werfen fig

szastać pieniędzmi pog.

2. werfen (Junge bekommen):

werfen

wydać potomstwo

III . wẹrfen <wirft, warf, geworfen> [ˈvɛrfən] GLAG. povr. glag.

1. werfen (sich stürzen):

sich auf den Boden werfen

rzucić się na ziemię [lub podłogę]

die Angreifer warfen sich auf ihn

napastnicy m. spol mn. rzucili się na niego

der Torwart warf sich nach dem Ball

bramkarz m. spol rzucił się w kierunku piłki

sie warf sich auf ihr Studium

całkowicie poświęciła się studiowaniu

sie warf sich aufs Bett

rzuciła się na łóżko

2. werfen (sich verziehen):

sich werfen (Holz)

paczyć [dov. obl. s‑] się

wẹrken [ˈvɛrkən] GLAG. nepreh. glag. (handwerklich arbeiten)

werken

pracować [fizycznie]

hier gibt es immer etwas zu werken

tutaj zawsze jest [lub znajdzie się] coś do zrobienia [lub pog. roboty]

we̱rten [ˈveːɐ̯tən] GLAG. preh. glag.

1. werten (benoten):

werten Klassenarbeit, Prüfung

oceniać [dov. obl. ocenić]

etw mit acht Punkten werten

oceniać [dov. obl. ocenić] coś na osiem punktów

2. werten (bewerten):

etw werten Aussage

osądzać [dov. obl. osądzić] coś

etw werten Sachverhalt, Umstand

wydać opinię o czymś

ohne es werten zu wollen

nie oceniając

ich habe das als Erfolg gewertet

uznałem to za sukces

3. werten ŠPORT:

werten Kür

punktować

nicht gewertet werden

nie zaliczać się do punktacji

ein Tor nicht werten

nie zaliczyć bramki

I . we̱r [veːɐ̯] ZAIM. vpraš.

wer

kto

wer ist der Mann?

kim jest jej mąż m. spol ?

wer sind diese Kinder?

kim są te dzieci ntpl ?

wer von euch beiden war das?

który z was dwóch to był?

wer da?

kto tam?

wer war alles da?

kto tam był?

wer kennt das nicht!

kto tego nie zna!

es hat wieder wer weiß wie lange gedauert

Bóg wie, jak długo to trwało

wer auch immer

ktokolwiek

II . we̱r [veːɐ̯] ZAIM. rel

wer

który

wer

kto

wer keine Lust hat, sollte ...

ten, kto nie ma ochoty, niech...

wer etwas weiß, soll die Hand heben

jeżeli ktoś coś wie, niech podniesie rękę

III . we̱r [veːɐ̯] ZAIM. indef pog.

1. wer (irgendjemand):

wenn wer anruft

jeśli ktoś [lub ktokolwiek] zadzwoni

ist da wer?

kto tam?

2. wer (jmd Besonderes):

er/sie ist wer

on/ona jest kimś

unter seinen Kollegen ist er wer

pośród swoich kolegów jest kimś