poljsko » nemški

poljski)

wraz: prislov
razić: I. neprehodni glagol II. prehodni glagol
urazić
zrazić
zrazik: samostalnik
wrażenie: samostalnik
wrabiać: I. prehodni glagol II. pregibni glagol
wrednie: prislov
wrzenie: samostalnik
orędzie: samostalnik
narazić: I. prehodni glagol II. pregibni glagol
wrażliwie: prislov
wracać: I. neprehodni glagol II. pregibni glagol
wronię: samostalnik
gdzie: I. zaimek II. del
ówdzie: prislov
ludzie: samostalnik
wrażliwy: pridevnik in prislov
wrażliwiec: samostalnik
wrak: samostalnik

Ogledujete si podobne rezultate: zrazik , zrazić , urazić , razić , wraz , wrażenie , narazić , orędzie , wrzenie , wrednie , wrabiać , wrażliwie , raźnie , wrak , wrażliwiec , wrażliwy , ludzie , ówdzie , gdzie , wronię in wracać

wraz [vras] PRISL. ur. jez.

1. wraz (razem):

wraz z kimś/czymś

zusammen mit jdm/etw

wraz z kimś/czymś

samt jdm/etw

zjadł obiad wraz z kolacją

er aß Mittag- und Abendbrot gleich zusammen

2. wraz (równocześnie):

wraz

gleichzeitig

wraz

zu etw

wraz

mit etw

wraz z końcem sezonu nastąpi przerwa w kursowaniu pociągu

zum [o. mit] Saisonende wird der Zugverkehr m. spol eingestellt werden

I . razić <razi; pret. raź> [raʑitɕ] GLAG. nepreh. glag.

1. razić samo v nedov. obl.:

razić (oślepiać) (światło, słońce, lampa)

blenden

razi mnie w oczy

es blendet mich

2. razić samo v nedov. obl. ur. jez. (obrażać):

razić

stören

razić

schockieren

nikogo nie rażą już długie włosy u mężczyzn

niemand mehr findet lange Haare bei Männern anstößig

nikogo nie rażą już długie włosy u mężczyzn

niemanden mehr stören lange Haare ntpl bei Männern

II . razić <razi; pret. raź> [raʑitɕ] GLAG. preh. glag. ur. jez.

1. razić (uderzać):

razić

schlagen

razić

treffen

2. razić (powodować porażenie):

razić

schlagen

razić

treffen

został rażony piorunem

er wurde vom Blitz getroffen

padł [lub stanął] [lub zamilkł] jak rażony gromem [lub piorunem]

er fiel [o. blieb stehen] [o. verstummte] wie vom Blitz getroffen

urazić [uraʑitɕ]

urazić dov. obl. od urażać

glej tudi urażać

I . urażać <‑ża; dov. obl. urazić> [uraʒatɕ] GLAG. preh. glag. ur. jez.

1. urażać (ranić):

urażać

verletzen

2. urażać (obrażać):

urażać kogoś swoją uwagą

jdn mit einer Bemerkung verletzen [o. kränken]

urazić czyjąś ambicję

jds Ehrgeiz verletzen

II . urażać <‑ża; dov. obl. urazić> [uraʒatɕ] GLAG. povr. glag. ur. jez.

1. urażać (ranić się):

urażać

sich verletzen

2. urażać (obrażać się):

urażać

verletzt [o. gekränkt] werden

zrazić [zraʑitɕ]

zrazić dov. obl. od zrażać

glej tudi zrażać

I . zrażać <‑ża; dov. obl. zrazić> [zraʒatɕ] GLAG. preh. glag. (zniechęcać)

zrażać kogoś do siebie

es sich daj. mit jdm verderben

zrażać kogoś do siebie

jdn gegen sich tož. einnehmen

II . zrażać <‑ża; dov. obl. zrazić> [zraʒatɕ] GLAG. povr. glag. (zniechęcać się)

zrazić się do kogoś

von jdm enttäuscht werden

zrazić się do czegoś

Gefallen an etw daj. verlieren

nie zrażać się niepowodzeniami

sich tož. durch Misserfolge nicht entmutigen lassen

zrazik <rod. ‑a, mn. ‑i> [zraʑik] SAM. m. spol

1. zrazik pog. pomanjš. od zraz

2. zrazik ANAT.:

zrazik

Läppchen sr. spol

glej tudi zraz

zraz <rod. ‑u [lub ‑a], mn. ‑y> [zras] SAM. m. spol GASTR.

zraz

Rinderroulade ž. spol

wrażenie <rod. ‑ia, mn. ‑ia> [vraʒeɲe] SAM. sr. spol

1. wrażenie (reakcja):

wrażenie

Eindruck m. spol

wrażenia słuchowe/smakowe

Hör-/Geschmackseindrücke m. spol mn.

2. wrażenie (odczucie):

wrażenie

Empfindung ž. spol

wrażenie

Gefühl sr. spol

wywierać na kimś dobre/złe wrażenie

auf jdn einen guten/schlechten Eindruck machen

pozostawić dobre wrażenie

einen guten Eindruck hinterlassen

z wrażenia nie mogła wydusić z siebie słowa

sie war so beeindruckt, dass sie kein Wort hervorbringen konnte

blednąć/czerwienić się z wrażenia

vor Emotionen erblassen/erröten

mam [lub odnoszę] wrażenie, że...

ich habe den Eindruck [o. das Gefühl] , dass ...

on robi [lub sprawia] wrażenie zdenerwowanego

er macht [o. erweckt] einen entnervten Eindruck

I . wrabiać <‑ia; dov. obl. wrobić> [vrabjatɕ] GLAG. preh. glag.

1. wrabiać (wplatać):

wrabiać

[hin]einarbeiten

wrabiać wzór w sweter

ein Muster in den Pullover stricken

2. wrabiać pog. (wplątywać):

wrabiać kogoś w coś

jdn in etw tož. hineinmanövrieren [o. hineinziehen]

II . wrabiać <‑ia; dov. obl. wrobić> [vrabjatɕ] GLAG. povr. glag. pog. (wplątywać)

wrabiać się w coś

sich tož. in etw tož. hineinmanövrieren [o. hineinreiten] pog.

wrednie [vredɲe] PRISL. pog.

wrednie

hinterlistig

wrednie

gemein

śmiać się wrednie

falsch [o. gemein] lächeln

wrzenie <rod. ‑ia, brez mn. > [vʒeɲe] SAM. sr. spol

1. wrzenie (punkt):

wrzenie

Sieden sr. spol

temperatura wrzenia

Siedepunkt m. spol

2. wrzenie fig. (wzburzenie):

być w stanie wrzenia

sich tož. in hellem Aufruhr befinden

orędzie <rod. ‑ia, mn. ‑ia> [oreɲdʑe] SAM. sr. spol

orędzie

Ansprache ž. spol

orędzie

Botschaft ž. spol

orędzie noworoczne

Neujahrsansprache ž. spol

wygłosić orędzie

eine Ansprache halten

I . narazić [naraʑitɕ] dov. obl., narażać [naraʒatɕ] <‑ża; pret. ‑żaj> GLAG. preh. glag.

narażać kogoś na coś

jdn etw daj. aussetzen

narażać zdrowie/życie

seine Gesundheit/sein Leben gefährden [o. aufs Spiel setzen fig. ]

II . narazić [naraʑitɕ] dov. obl., narażać [naraʒatɕ] <‑ża; pret. ‑żaj> GLAG. povr. glag.

1. narazić (wystawić się na niebezpieczeństwo):

narażać się na coś

sich tož. etw daj. aussetzen

2. narazić (rozgniewać):

narazić się komuś

jds Missfallen erregen

wrażliwie [vraʒlivje] PRISL.

wrażliwie

empfindlich

skóra reaguje wrażliwie na dotyk

die Haut ž. spol reagiert empfindlich auf Berührungen

I . wracać <‑ca; dov. obl. wrócić> [vratsatɕ] GLAG. nepreh. glag.

genesen ur. jez.

wracać do normy (sytuacja)

zur Normalität zurückkehren

wracać do równowagi

wieder ins Gleichgewicht kommen

wrócić do panieńskiego [lub rodowego] nazwiska

den Mädchennamen [o. Geburtsnamen] wieder annehmen

II . wracać <‑ca; dov. obl. wrócić> [vratsatɕ] GLAG. povr. glag.

1. wracać (cofać się):

wracać

umkehren

2. wracać (zaistnieć ponownie):

wracać

sich tož. wiederholen

nie wróci się to, co było

das, was war, kommt nicht wieder

3. wracać pog. (zostać odzyskanym):

wracać

sich tož. amortisieren

wronię <rod. ‑cia, mn. ‑ta> [vroɲe] SAM. sr. spol ZOOL.

wronię

Krähenjunges sr. spol

I . gdzie [gdʑe] ZAIM.

1. gdzie (w zdaniach pytających, podrzędnych, względnych):

gdzie

gdzie ona jest?

wo ist sie?

nie wiem, gdzie ona jest

ich weiß nicht, wo sie ist

wszedł do pokoju, gdzie czekał na niego gość

er ging ins Zimmer, wo ein Gast m. spol auf ihn wartete

2. gdzie pog. (gdzieś, nieokreślone miejsce):

nie miał gdzie spać

er hatte keinen Platz zum Schlafen

gdzie bądź

wo auch immer

gdzie bądź

irgendwo

II . gdzie [gdʑe] ČLEN. pog. (w znaczeniu wzmacniającym)

gdzie

wie [... denn]

gdzie mi się z tobą równać!

wie hätte ich mich denn mit dir messen können!

gdzie tam!

wo denkst du hin!

gdzie tam!

ach was [o. wo pog. ] !

ówdzie [uvdʑe] PRISL.

ówdzie

woanders

tu rosły truskawki, ówdzie poziomki

hier wuchsen Erdbeeren ž. spol mn. , woanders Walderdbeeren ž. spol mn.

fraza:

tu i ówdzie

hier und dort

tu i ówdzie

hie und da

ludzie <rod. mn. ludzi> [ludʑe] SAM. mn.

ludzie

Menschen m. spol mn.

ludzie

Leute mn.

sławni ludzie

berühmte Menschen m. spol mn.

fraza:

ludzie czynu

Tatmenschen m. spol mn.

nieszczęścia chodzą po ludziach

jedem kann ein Unglück sr. spol zustoßen

nie przy ludziach

nicht in der Öffentlichkeit [o. vor aller Augen]

wyjść na ludzi

etw werden

będą z niego ludzie pog.

er wird es noch zu etwas bringen

zachowuj się jak ludzie!

benimm dich anständig!

on nie nadaje się do ludzi

er ist nicht gesellig

iść między ludzi

ein eigenständiges Leben anfangen

bywać między ludźmi

unter den Menschen sein

znać się na ludziach

eine gute Menschenkenntnis haben

mieć szczęście do ludzi

gut mit Leuten zurechtkommen

oszczędnością i pracą ludzie się bogacą preg.

durch Sparsamkeit und Arbeit wird man reich

są ludzie i ludziska preg.

es gibt solche und solche

glej tudi człowiek

człowiek <rod. ‑a, mn. ludzie> [tʃwovjek] SAM. m. spol

1. człowiek (istota ludzka):

człowiek

Mensch m. spol

młody człowiek

junger Mann m. spol

szary człowiek

Durchschnittsbürger m. spol

szary człowiek

der Mensch auf der Straße pog.

człowiek interesu

Geschäftsmann m. spol

człowieku! pog.

Mensch! m. spol pog.

człowieku! pog.

Menschenskind! sr. spol pog.

zachowuj się jak człowiek!

sei anständig!

ani się człowiek obejrzy, a tu...

kaum dreht man sich um, schon ...

zrobić z kogoś człowieka

einen [anständigen] Menschen aus jdm machen

2. człowiek (w funkcji zaimka nieokreślonego):

człowiek

man

człowiek

einer

człowiek nie wie, co ma zrobić

man weiß nicht, was man tun soll

wrażliwy [vraʒlivɨ] PRID.

1. wrażliwy ur. jez. (zdolny do odczuwania):

wrażliwy

sensibel

wrażliwy

empfindlich

wrażliwy

feinfühlig

wrażliwy

verletzbar

ktoś jest wrażliwy na krzywdę

jd reagiert empfindlich auf Ungerechtigkeiten [o. hat ein starkes Gerechtigkeitsempfinden]

być wrażliwym na słowa

auf Worte empfindlich reagieren

łatwo ją zranić, ona jest bardzo wrażliwa

man kann sie leicht verletzen, sie ist sehr empfindlich

był bardzo wrażliwym dzieckiem

er war ein sehr sensibles Kind sr. spol

2. wrażliwy (nieodporny):

wrażliwy na ból

schmerzempfindlich

wrażliwy na wstrząsy/zmiany temperatury

empfindlich gegen Erschütterungen/Temperaturänderungen

wrażliwiec <rod. ‑wca, mn. ‑wcy> [vraʒlivjets] SAM. m. spol pog. (ktoś bardzo wrażliwy)

wrażliwiec

Sensibelchen sr. spol pog.

wrak <rod. ‑u [lub ‑a], mn. ‑i> [vrak] SAM. m. spol

1. wrak (pozostałości: statku, samolotu):

wrak

Wrack sr. spol

2. wrak fig. (wykończony człowiek):

ludzki wrak

menschliches Wrack sr. spol fig. pog.

Bi želeli dodati besede, fraze ali prevode?

Predlagajte nov vnos.

Preiščite slovar.

poljščina

Prevodi za „wrazie“ v slovarju poljsko » nemški (Skoči na nemško » poljski)

wraz [vras] PRISL. ur. jez.

1. wraz (razem):

2. wraz (równocześnie):

I . razić <razi; pret. raź> [raʑitɕ] GLAG. nepreh. glag.

1. razić samo v nedov. obl.:

2. razić samo v nedov. obl. ur. jez. (obrażać):

II . razić <razi; pret. raź> [raʑitɕ] GLAG. preh. glag. ur. jez.

1. razić (uderzać):

2. razić (powodować porażenie):

urazić [uraʑitɕ]

urazić dov. obl. od urażać

glej tudi urażać

I . urażać <‑ża; dov. obl. urazić> [uraʒatɕ] GLAG. preh. glag. ur. jez.

1. urażać (ranić):

2. urażać (obrażać):

II . urażać <‑ża; dov. obl. urazić> [uraʒatɕ] GLAG. povr. glag. ur. jez.

1. urażać (ranić się):

2. urażać (obrażać się):

zrazić [zraʑitɕ]

zrazić dov. obl. od zrażać

glej tudi zrażać

I . zrażać <‑ża; dov. obl. zrazić> [zraʒatɕ] GLAG. preh. glag. (zniechęcać)

II . zrażać <‑ża; dov. obl. zrazić> [zraʒatɕ] GLAG. povr. glag. (zniechęcać się)

zrazik <rod. ‑a, mn. ‑i> [zraʑik] SAM. m. spol

1. zrazik pog. pomanjš. od zraz

2. zrazik ANAT.:

glej tudi zraz

zraz <rod. ‑u [lub ‑a], mn. ‑y> [zras] SAM. m. spol GASTR.

wrażenie <rod. ‑ia, mn. ‑ia> [vraʒeɲe] SAM. sr. spol

1. wrażenie (reakcja):

2. wrażenie (odczucie):

I . wrabiać <‑ia; dov. obl. wrobić> [vrabjatɕ] GLAG. preh. glag.

1. wrabiać (wplatać):

2. wrabiać pog. (wplątywać):

II . wrabiać <‑ia; dov. obl. wrobić> [vrabjatɕ] GLAG. povr. glag. pog. (wplątywać)

wrednie [vredɲe] PRISL. pog.

wrzenie <rod. ‑ia, brez mn. > [vʒeɲe] SAM. sr. spol

1. wrzenie (punkt):

2. wrzenie fig. (wzburzenie):

orędzie <rod. ‑ia, mn. ‑ia> [oreɲdʑe] SAM. sr. spol

I . narazić [naraʑitɕ] dov. obl., narażać [naraʒatɕ] <‑ża; pret. ‑żaj> GLAG. preh. glag.

II . narazić [naraʑitɕ] dov. obl., narażać [naraʒatɕ] <‑ża; pret. ‑żaj> GLAG. povr. glag.

1. narazić (wystawić się na niebezpieczeństwo):

2. narazić (rozgniewać):

wrażliwie [vraʒlivje] PRISL.

I . wracać <‑ca; dov. obl. wrócić> [vratsatɕ] GLAG. nepreh. glag.

1. wracać (przybywać ponownie):

2. wracać (cofać się):

3. wracać:

4. wracać:

5. wracać (kontynuować po przerwie):

6. wracać (odzyskiwać poprzedni stan):

II . wracać <‑ca; dov. obl. wrócić> [vratsatɕ] GLAG. povr. glag.

1. wracać (cofać się):

2. wracać (zaistnieć ponownie):

3. wracać pog. (zostać odzyskanym):

wronię <rod. ‑cia, mn. ‑ta> [vroɲe] SAM. sr. spol ZOOL.

I . gdzie [gdʑe] ZAIM.

1. gdzie (w zdaniach pytających, podrzędnych, względnych):

2. gdzie pog. (gdzieś, nieokreślone miejsce):

II . gdzie [gdʑe] ČLEN. pog. (w znaczeniu wzmacniającym)

ówdzie [uvdʑe] PRISL.

fraza:

ludzie <rod. mn. ludzi> [ludʑe] SAM. mn.

fraza:

glej tudi człowiek

człowiek <rod. ‑a, mn. ludzie> [tʃwovjek] SAM. m. spol

1. człowiek (istota ludzka):

2. człowiek (w funkcji zaimka nieokreślonego):

wrażliwy [vraʒlivɨ] PRID.

1. wrażliwy ur. jez. (zdolny do odczuwania):

2. wrażliwy (nieodporny):

wrażliwiec <rod. ‑wca, mn. ‑wcy> [vraʒlivjets] SAM. m. spol pog. (ktoś bardzo wrażliwy)

wrak <rod. ‑u [lub ‑a], mn. ‑i> [vrak] SAM. m. spol

1. wrak (pozostałości: statku, samolotu):

2. wrak fig. (wykończony człowiek):

Preiščite slovar.

Druga spletna mesta

Sporočila uporabnikov