Prevodi za „Brauna“ v slovarju nemško » poljski

I . brau̱n [braʊn] PRID.

1. braun:

braun Haar, Haarfarbe

ciemny

braun Pullover

brązowy

braun Augen

piwny

2. braun (dunkelhäutig):

braun Hautfarbe

o ciemnej karnacji

3. braun (sonnengebräunt):

braun Mensch

opalony

braun werden

opalić się

4. braun slabš. (nationalsozialistisch):

braun

narodowosocjalistyczny

II . brau̱n [braʊn] PRISL.

braun streichen:

braun

na brązowo

braun [gebrannt]

[opalony] na brązowo

Brau̱n <‑s, ‑> [braʊn] SAM. sr. spol

Braun

brąz m. spol

brau̱en [ˈbraʊən] GLAG. preh. glag.

1. brauen (Bier herstellen):

brauen

warzyć

2. brauen pog. (zubereiten):

brauen Tee, Kaffee

przyrządzać [dov. obl. przyrządzić]

Fa̱u̱na <‑, Faunen> [ˈfaʊna] SAM. ž. spol ZOOL.

Fauna

fauna ž. spol

Sa̱u̱na <‑, ‑s [o. Saunen]> [ˈzaʊna] SAM. ž. spol

Sauna

sauna ž. spol

I . bräu̱nen GLAG. preh. glag.

1. bräunen (braun machen) (Sonne):

jdn/die Haut bräunen

opalać [dov. obl. opalić] kogoś/skórę

2. bräunen GASTR. (braun und knusprig machen):

bräunen Speck

przysmażać [dov. obl. przysmażyć]

bräunen Butter, Mehl, Zwiebeln

przyrumieniać [dov. obl. przyrumienić]

II . bräu̱nen GLAG. nepreh. glag.

1. bräunen (Sonne):

bräunen

prażyć

2. bräunen (braun werden):

[in der Sonne] bräunen (Haut, Gesicht)

opalać się [na słońcu]

3. bräunen GASTR.:

bräunen (braun und knusprig werden) (Braten, Butter)

przyrumieniać [dov. obl. przyrumienić] się

III . bräu̱nen GLAG. povr. glag.

bräunen (sich sonnen) (Person)

opalać [dov. obl. opalić] się

bräunen (Haut)

brązowieć [dov. obl. z‑]

brau̱sen [ˈbraʊzən] GLAG. nepreh. glag.

1. brausen +haben:

brausen (rauschen) (Wind, Wellen)

szumieć

brausender Beifall fig

gromkie oklaski mn.

2. brausen +sein pog. (rasen):

durch die Stadt brausen

pędzić przez miasto

Bräu̱ne <‑, brez mn. > [ˈbrɔɪnə] SAM. ž. spol

1. Bräune (braune Farbe):

Bräune

brąz m. spol

2. Bräune (Sonnenbräune):

Bräune

opalenizna ž. spol

Brau̱e <‑, ‑n> [ˈbraʊə] SAM. ž. spol

Braue

brew ž. spol

Brau̱t <‑, Bräute> [braʊt, pl: ˈbrɔɪtə] SAM. ž. spol

1. Braut (am Hochzeitstag):

Braut

panna ž. spol młoda

2. Braut (Verlobte):

Braut

narzeczona ž. spol

3. Braut pog. (Mädchen):

Braut

laska ž. spol fig pog.

Brau̱ch <‑[e]s, Bräuche> [braʊx, pl: ˈbrɔɪçə] SAM. m. spol

Brauch

obyczaj m. spol

hier ist es [so] Brauch, dass ...

panuje tu zwyczaj m. spol , że...

wir feiern nach diesem alten Brauch

świętujemy według starego zwyczaju

so will es der Brauch

tak mówi [lub nakazuje] obyczaj

Brau̱er(in) <‑s, ‑; ‑, ‑nen> SAM. m. spol(ž. spol)

Brauer(in)

piwowar m. spol

Brau̱se <‑, ‑n> [ˈbraʊzə] SAM. ž. spol

1. Brause REG (Dusche):

Brause

prysznic m. spol

sich unter die Brause stellen

wejść pod prysznic

2. Brause (Aufsatz für Gießkannen):

Brause

rozpryskiwacz m. spol

3. Brause alt (Limonade):

Brause

lemoniada ž. spol

I . bra̱ch [braːx] GLAG. preh. glag., nepreh. glag., povr. glag.

brach pret. von brechen

II . bra̱ch [braːx] PRID.

brach

leżący odłogiem

glej tudi brechen

I . brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] GLAG. preh. glag. irr

1. brechen a. fig (in Stücke teilen):

brechen Knochen, Herz

łamać [dov. obl. z‑]

brechen Brot

przełamywać [dov. obl. przełamać]

brechen Hals

skręcić a. fig pog.

sich daj. einen Arm/ein Bein brechen

złamać sobie rękę/nogę

das Eis brechen

przełamać lody

das wird ihm das Genick brechen pog.

to go pogrąży

2. brechen (herausbrechen):

die Steine aus der Mauer brechen

wyłamywać [dov. obl. wyłamać] cegły z muru

3. brechen (abbauen):

Marmor brechen

wydobywać marmur

4. brechen (nicht einhalten):

brechen Vertrag, Schwur, Wort, Versprechen

nie dotrzymywać [dov. obl. dotrzymać]

brechen Recht

łamać [dov. obl. z‑]

brechen Freundschaft

niszczyć [dov. obl. z‑]

brechen Schweigen

przerywać [dov. obl. przerwać]

den Waffenstillstand brechen

przerwać zawieszenie broni

die Ehe brechen

złamać obietnicę małżeńską

5. brechen (übertreffen):

brechen Rekord

pobić

6. brechen (niederkämpfen):

brechen Bahn

torować [dov. obl. u‑]

brechen Widerstand

tłumić [dov. obl. s‑]

brechen Willen

przełamać

brechen Person

złamać

7. brechen ur. jez. (pflücken):

brechen Blume

zrywać [dov. obl. zerwać]

8. brechen (abprallen lassen):

brechen Licht, Strahlen

załamywać [dov. obl. załamać]

brechen Meereswellen

odbijać [dov. obl. odbić]

II . brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] GLAG. nepreh. glag. irr

1. brechen +sein a. fig:

brechen (in Stücke zerfallen) (Achse, Ast)

łamać [dov. obl. z‑] się

auseinander brechen (Möbelstück)

łamać [dov. obl. po‑] się

auseinander brechen (Familie, Koalition)

rozpaść się a. fig

mir bricht das Herz fig

serce sr. spol mi się kraje

auf Biegen und Brechen pog.

za wszelką cenę

auf Biegen und Brechen pog.

koniecznie

2. brechen +sein:

brechen (brüchig sein) (Leder)

kruszeć [dov. obl. s‑]

brechen (Teppich)

wycierać [dov. obl. wytrzeć] się

3. brechen +sein (hindurchbrechen):

durch die Wolken brechen (Sonne)

prześwitywać zza chmur

durch die Wolken brechen (Sonne)

przedzierać się przez chmury

4. brechen +haben (den Kontakt beenden):

mit jdm/etw brechen

zerwać z kimś/czymś pog.

5. brechen +haben pog. (sich erbrechen):

brechen

wymiotować [dov. obl. z‑]

er musste brechen

musiał zwymiotować

III . brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] GLAG. povr. glag. irr

sich [an etw] brechen (Meereswellen)

rozbijać [dov. obl. rozbić] się [o coś]

sich [an etw] brechen (Licht)

załamywać [dov. obl. załamać] się

sich [an etw] brechen (Schall)

odbijać [dov. obl. odbić] się

Brạnd¹ <‑[e]s, Brände> [brant, pl: ˈbrɛndə] SAM. m. spol

1. Brand (Feuer):

Brand

pożar m. spol

etw in Brand setzen/stecken

podpalać [dov. obl. podpalić] coś

in Brand geraten

zapalać [dov. obl. zapalić] się

das Haus ist in Brand geraten

w domu wybuchł pożar

2. Brand pog. (Durst):

jd hat einen [tüchtigen] Brand

komuś [strasznie] chce się pić pog.

jd hat einen [tüchtigen] Brand

ktoś usycha z pragnienia

bra̱vo! [ˈbraːvo] MEDM.

bravo!

brawo!

I . bra̱ten <brät, briet, gebraten> [ˈbraːtən] GLAG. preh. glag.

etw [in der Pfanne] braten

smażyć [dov. obl. u‑] coś [na patelni]

etw [im Backofen] braten

piec [dov. obl. u‑] coś [w piekarniku]

II . bra̱ten <brät, briet, gebraten> [ˈbraːtən] GLAG. nepreh. glag.

braten (gar werden, in der Pfanne)

smażyć [dov. obl. u‑] się

braten (im Backofen)

piec [dov. obl. u‑] się