nemško » poljski

Prevodi za „entbrechen“ v slovarju nemško » poljski (Skoči na poljsko » nemški)

Pokaži vse zadetke

entsprẹchen: neprehodni glagol
entbrẹnnen: neprehodni glagol
erbrẹchen: I. neprehodni glagol II. prehodni glagol
ạn|brechen: I. neprehodni glagol II. prehodni glagol
e̱he|brechen: neprehodni glagol
e̱i̱n|brechen: I. neprehodni glagol II. prehodni glagol
unterbrẹchen: prehodni glagol
entzwe̱i̱|brechen: I. neprehodni glagol II. prehodni glagol
Gebrẹchen: samostalnik
ạb|brechen: I. prehodni glagol II. neprehodni glagol
ụm|brechen: prehodni glagol
gebrẹchen: glagol
a̱u̱s|brechen: I. neprehodni glagol II. prehodni glagol
lo̱s|brechen: I. prehodni glagol II. neprehodni glagol
verbrẹchen: prehodni glagol
Verbrẹchen: samostalnik
zerbrẹchen: I. prehodni glagol II. neprehodni glagol
a̱u̱f|brechen: I. prehodni glagol II. neprehodni glagol
entbi̱e̱ten: prehodni glagol
Aufbrechen: samostalnik

Ogledujete si podobne rezultate: entsprechen , einbrechen , ehebrechen , anbrechen , erbrechen , entbrennen , unterbrechen , entzweibrechen , entbehren , entbieten , aufbrechen , Aufbrechen , zerbrechen , Verbrechen , verbrechen , losbrechen , ausbrechen , gebrechen , umbrechen , abbrechen , Gebrechen , radebrechen , entblößen , entblöden , entbinden , entboten , durchbrechen in entbrannt

entsprẹchen* GLAG. nepreh. glag. irr

1. entsprechen (übereinstimmen mit):

einer Sache daj. entsprechen

być zgodnym z czymś

jds Erwartungen/Vorstellungen entsprechen

odpowiadać czyimś oczekiwaniom/wyobrażeniom

das entspricht nicht den Tatsachen

to nie jest zgodne z faktami

2. entsprechen (erfüllen):

den Anforderungen/Bedingungen entsprechen

spełniać wymagania/warunki

wir können Ihrer Bitte leider nicht entsprechen

nie możemy niestety spełnić pana [lub pańskiej] /pani prośby

nach Möglichkeit werden wir Ihrem Wunsch entsprechen

jeżeli będzie to możliwe, spełnimy pana [lub pańskie] /pani życzenie

entbrẹnnen* GLAG. nepreh. glag. irr +sein ur. jez.

1. entbrennen:

entbrennen (entfachen) (Kampf, Streit)

rozgorzeć ur. jez.

2. entbrennen (ergriffen werden):

von Hass entbrannt sein

pałać [dov. obl. za‑] nienawiścią ur. jez.

I . erbrẹchen GLAG. nepreh. glag. irr (sich übergeben)

wymiotować [dov. obl. z‑]

bis zum Erbrechen pog.

bis zum Erbrechen pog.

II . erbrẹchen GLAG. preh. glag. irr

1. erbrechen (ausspucken):

erbrechen Essen, Brei

2. erbrechen ur. jez. Schloss:

3. erbrechen alt Siegel:

I . ạn|brechen GLAG. nepreh. glag. irr +sein ur. jez.

anbrechen (beginnen) (Jahreszeit, Tag, Epoche)

nastawać [dov. obl. nastać]

die Nacht ist angebrochen

nastała noc ž. spol

was machen wir mit diesem angebrochenen Abend? pog.

co zrobimy z tym rozpoczętym wieczorem?

II . ạn|brechen GLAG. preh. glag. irr

1. anbrechen (öffnen):

anbrechen Packung, Flasche, Vorrat

napoczynać [dov. obl. napocząć]

anbrechen Packung, Flasche, Vorrat

otwierać [dov. obl. otworzyć]

2. anbrechen (teilweise brechen):

nadłamywać [dov. obl. nadłamać]

angebrochen sein (Stuhlbein, Knochen)

być lekko złamanym

e̱he|brechen GLAG. nepreh. glag. irr alt, ur. jez.

cudzołożyć alt

łamać [dov. obl. z‑] wiarę małżeńską ur. jez.

du sollst nicht ehebrechen! REL.

nie cudzołóż!

I . e̱i̱n|brechen GLAG. nepreh. glag. irr

1. einbrechen +haben o sein (einen Einbruch verüben):

[bei jdm/in etw tož. o daj.] einbrechen

włamywać [dov. obl. włamać] się [do kogoś/do czegoś]

bei uns ist letzte Nacht eingebrochen worden

włamano się do nas ostatniej nocy

2. einbrechen +sein (eindringen):

wdzierać [dov. obl. wedrzeć] się

in ein Land einbrechen

najechać na kraj

3. einbrechen +sein (einsinken):

[auf dem Eis] einbrechen

wpaść pod lód

sie ist auf dem Eis eingebrochen

lód m. spol się pod nią załamał

4. einbrechen +sein:

einbrechen (plötzlich beginnen) (Winter)

nadchodzić [dov. obl. nadejść]

einbrechen (Dunkelheit, Nacht, Dämmerung)

zapadać [dov. obl. zapaść]

5. einbrechen +sein:

einbrechen (einstürzen) (Decke)

einbrechen (Stollen, Tunnel)

II . e̱i̱n|brechen GLAG. preh. glag. irr

einbrechen Tür

wyważać [dov. obl. wyważyć]

einbrechen Wand, Mauer

wyburzać [dov. obl. wyburzyć]

unterbrẹchen* [ʊntɐˈbrɛçən] GLAG. preh. glag. irr

1. unterbrechen (bewirken, dass jd etw innehält):

[jdn] unterbrechen

przerywać [dov. obl. przerwać] [komuś]

[jdn] unterbrechen (innehalten) Arbeit, Fahrt

entschuldigen Sie, wenn ich Sie unterbreche

przepraszam, że panu/pani przerywam

2. unterbrechen (vorübergehend stilllegen):

unterbrechen Leitung, Stromzufuhr

przerywać [dov. obl. przerwać]

I . entzwe̱i̱|brechen GLAG. nepreh. glag. irr +sein

entzweibrechen

złamać [lub stłuc] [lub rozbić] się

II . entzwe̱i̱|brechen GLAG. preh. glag. irr

entzweibrechen

entzweibrechen

entzweibrechen

er brach das Brötchen entzwei und gab jedem eine Hälfte

przełamał bułkę na pół i dał każdemu po połowie

Gebrẹchen <‑s, ‑> [gəˈbrɛçən] SAM. sr. spol ur. jez.

ułomność ž. spol

kalectwo sr. spol

I . ạb|brechen GLAG. preh. glag. irr

1. abbrechen (lösen):

abbrechen Ast

odłamywać [dov. obl. odłamać]

abbrechen Blüte

zrywać [dov. obl. zerwać]

ein Stück [von etw] abbrechen

odrywać [dov. obl. oderwać] kawałek [czegoś]

ich habe mir ein Stück Zahn abgebrochen

odłamałem sobie kawałek zęba

sich daj. einen abbrechen pog. (sich ungeschickt anstellen)

zachować się niezręcznie

sich daj. einen abbrechen (sich sehr anstrengen)

bardzo się wysilać

sich daj. einen abbrechen (sich übertrieben vornehm benehmen)

zachowywać się zbyt dostojnie

nun brich dir mal keinen ab! pog.

nie przesadzaj! pog.

nun brich dir mal keinen ab! pog.

nie szalej! pog.

2. abbrechen (abbauen):

abbrechen Lager, Zelt

zwijać [dov. obl. zwinąć]

3. abbrechen (niederreißen):

abbrechen Gebäude

rozbierać [dov. obl. rozebrać]

abbrechen Gebäude

wyburzać [dov. obl. wyburzyć]

4. abbrechen (beenden):

abbrechen Kontakt, Beziehungen

zrywać [dov. obl. zerwać]

abbrechen Spiel, Gespräch

przerywać [dov. obl. przerwać]

die geschäftlichen Beziehungen abbrechen

zerwać kontakty służbowe

der Wettkampf wurde mittendrin abgebrochen

zawody przerwano w połowie

5. abbrechen RAČ.:

ein Programm abbrechen

przerwać działanie programu

die Dateneingabe abbrechen

przerwać wpisywanie danych

II . ạb|brechen GLAG. nepreh. glag. irr +sein

1. abbrechen:

abbrechen (kaputtgehen) (Ast, Stückchen)

odłamywać [dov. obl. odłamać] się

2. abbrechen:

abbrechen (beendet werden) (Verhandlungen, Kontakte)

urywać [dov. obl. urwać] się

ụm|brechen² [ˈ---] GLAG. preh. glag. irr

1. umbrechen (umknicken):

łamać [dov. obl. z‑]

2. umbrechen (umpflügen):

gebrẹchen* [gəˈbrɛçən] GLAG. brezos. irr ur. jez.

jdm gebricht es an etw daj.

nie staje komuś czegoś alt, ur. jez.

obwohl sie viel verdient, gebricht es ihr immer an Geld

choć ona dużo zarabia, brakuje jej zawsze pieniędzy

I . a̱u̱s|brechen GLAG. nepreh. glag. irr +sein

1. ausbrechen (entkommen):

[aus dem Gefängnis] ausbrechen

uciec [z więzienia]

[aus dem Käfig] ausbrechen

wydostać się [z klatki]

2. ausbrechen fig (sich lösen):

aus der Ehe/einer Beziehung ausbrechen

zerwać małżeństwo/związek

3. ausbrechen:

ausbrechen (zur Eruption gelangen) (Vulkan)

4. ausbrechen:

ausbrechen (losbrechen) (Krieg, Hass, Seuche)

wybuchać [dov. obl. wybuchnąć]

ausbrechen Sturm

zrywać [dov. obl. zerwać] się

5. ausbrechen (austreten):

występować [dov. obl. wystąpić]

ihm brach der Schweiß aus

[on] zlał się potem

6. ausbrechen (verfallen in):

in Jubel ausbrechen

zagrzmieć brawami

in Jubel ausbrechen

rozbrzmiewać radością

in Tränen ausbrechen

wybuchnąć płaczem

in Gelächter ausbrechen

parsknąć [lub wybuchnąć] śmiechem

II . a̱u̱s|brechen GLAG. preh. glag. irr

1. ausbrechen (herausbrechen):

wyłamywać [dov. obl. wyłamać]

eine Wand ausbrechen

wyburzyć ścianę

sich daj. einen Zahn ausbrechen

złamać sobie ząb

2. ausbrechen (erbrechen):

ausbrechen Essen

I . lo̱s|brechen GLAG. preh. glag. irr

losbrechen Ast, Zweig

odłamywać [dov. obl. odłamać]

losbrechen Eiszapfen

odrywać [dov. obl. oderwać]

II . lo̱s|brechen GLAG. nepreh. glag. irr +sein

1. losbrechen (sich lösen):

[von etw] losbrechen (Ast)

odłamywać [dov. obl. odłamać] się [od czegoś]

[von etw] losbrechen (Eiszapfen)

odrywać [dov. obl. oderwać] się [od czegoś]

2. losbrechen:

losbrechen (beginnen) (Skandal, Gelächter)

wybuchać [dov. obl. wybuchnąć]

losbrechen (Gewitter, Sturm)

rozpętać się

verbrẹchen <verbricht, verbrach, verbrochen> GLAG. preh. glag. šalj. pog.

przeskrobać pog.

was hat er denn wieder verbrochen?

cóż on znowu przeskrobał?

was habe ich denn jetzt schon wieder verbrochen?

cóż za przestępstwo znowu popełniłem? fig

wer hat diesen Salat verbrochen?

kto popełnił tę sałatkę? šalj.

Verbrẹchen <‑s, ‑> SAM. sr. spol

zbrodnia ž. spol

[ciężkie] przestępstwo sr. spol

ein Verbrechen aufklären

wyjaśnić przestępstwo

das organisierte Verbrechen

przestępstwo zorganizowane

schweres Verbrechen

ciężkie przestępstwo

ein Verbrechen an jdm verüben

dopuścić się zbrodni na kimś [lub wobec kogoś]

ein Verbrechen begehen

popełnić zbrodnię

I . zerbrẹchen* GLAG. preh. glag. irr

tłuc [dov. obl. s‑]

rozbijać [dov. obl. rozbić]

fraza:

sich den Kopf [über etw] zerbrechen

łamać sobię głowę [nad czymś] fig

II . zerbrẹchen* GLAG. nepreh. glag. irr +sein

1. zerbrechen:

zerbrechen (in Stücke zerfallen) (Vase)

2. zerbrechen fig:

zerbrechen (auseinander gehen) (Ehe)

rozsypywać [dov. obl. rozsypać] się fig pog.

ihre Ehe ist an Kleinigkeiten zerbrochen

ich małżeństwo sr. spol rozpadło się przez drobnostki pog.

er ist an der Trennung seelisch zerbrochen ur. jez.

przez to rozstanie [lub tę separację] rozsypał się psychicznie fig

I . a̱u̱f|brechen GLAG. preh. glag. irr

1. aufbrechen Verschluss:

wyłamywać [dov. obl. wyłamać]

ein Auto aufbrechen

włamywać [dov. obl. włamać] się do samochodu

die Tür war mit Gewalt aufgebrochen worden

drzwi mn. zostały wyważone siłą

2. aufbrechen (auseinander brechen):

aufbrechen Straßendecke

rozkopywać [dov. obl. rozkopać]

II . a̱u̱f|brechen GLAG. nepreh. glag. irr +sein

1. aufbrechen:

aufbrechen (aufreißen) (Eisdecke)

pękać [dov. obl. pęknąć]

aufbrechen (Wunde)

otwierać [dov. obl. otworzyć] się

die Wunden brachen in ihm auf a. fig

odnowiły mu się rany ž. spol a. fig

2. aufbrechen:

aufbrechen (sich öffnen) (Knospen)

otwierać [dov. obl. otworzyć] się

3. aufbrechen (sich auf den Weg machen):

[zu einer Reise/nach Prag] aufbrechen

wyruszać [dov. obl. wyruszyć] [w podróż/do Pragi]

ich glaube, wir müssen aufbrechen

myślę, że musimy ruszać [w drogę]

ich glaube, wir müssen aufbrechen

komu w drogę, temu czas preg.

entbi̱e̱ten* GLAG. preh. glag. irr ur. jez.

przesyłać [dov. obl. przesłać]

der Wanderer entbot den Vorübergehenden einen herzlichen Gruß

wędrowiec m. spol przesłał przechodniom serdeczne pozdrowienie

Aufbrechen SAM.

Geslo uporabnika

- Uredi geslo
- Predlagaj za brisanje

hydraulisches Aufbrechen sr. spol TEH.

szczelinowanie hydrauliczne sr. spol

Bi želeli dodati besede, fraze ali prevode?

Predlagajte nov vnos.

Preiščite slovar.

nemščina

Poglej "entbrechen" v drugih jezikih

italijanščina

Stran Deutsch | Български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski