Prevodi za „strа́ži“ v slovarju nemško » poljski

I . strạff [ʃtraf] PRID.

1. straff (gespannt):

straff Seil

napięty

2. straff (fest):

straff Haut, Brust

jędrny

3. straff (streng):

straff Organisation

sprawny

straff Organisation

prężny

straff Überwachung

ścisły

hier herrscht eine straffe Disziplin

tutaj panuje surowa dyscyplina ž. spol

4. straff (eng anliegend):

straff

opinający

straff

ściśle przylegający

einen straffen Sitz haben

ściśle przylegać

II . strạff [ʃtraf] PRISL.

1. straff (fest):

straff spannen

mocno

etw straff ziehen

naciągać [dov. obl. naciągnąć] coś

2. straff (streng):

straff organisieren

sprawnie

die Vorschriften werden straff beachtet

przepisy m. spol mn. są surowo przestrzegane

straff durchorganisiert

zorganizowany sprawnie i szczegółowo

I . strạmm [ʃtram] PRID.

1. stramm (straff):

stramm Hose, Rock

obcisły

2. stramm (kräftig):

stramm Bursche

krzepki

3. stramm (drall):

stramm Waden

jędrny

II . strạmm [ʃtram] PRISL.

1. stramm (fest, eng):

stramm binden

mocno

stramm sitzen

być obcisłym

stramm ziehen

zaciskać [dov. obl. zacisnąć]

2. stramm (aufgerichtet):

sich stramm halten

trzymać się prosto

3. stramm (streng):

stramm durcharbeiten

dokładnie przerabiać [dov. obl. przerobić]

Strati SAM.

Strati mn. od Stratus

glej tudi Stratus

Stratus <‑s, Strati> SAM. m. spol METEOROL.

Stratus

stratus m. spol

I . strẹng [ʃtrɛŋ] PRID.

1. streng (unnachsichtig):

streng Richter, Strafen

surowy

er ist sehr streng zu [o. mit] ihr

on jest bardzo surowy w stosunku do niej

2. streng (strikt):

streng Anweisung, Diät, Vegetarier

ścisły

streng Bewachung

całkowity

strenge Bettruhe verordnen

zalecać [dov. obl. zalecić] leżenie w łóżku

3. streng (durchdringend):

streng Geruch

ostry

streng Geschmack

wyrazisty

4. streng (nicht gemäßigt):

streng Winter

ostry

streng Kälte

przenikliwy

5. streng (schmucklos):

streng

surowy

streng

prosty

6. streng (konsequent):

streng Katholiker, Vegetarier

zagorzały

II . strẹng [ʃtrɛŋ] PRISL.

1. streng (hart):

streng bestrafen

surowo

jdn streng ansehen, das ist streng verboten!

to jest surowo zabronione!

2. streng (strikt):

streng einhalten

ściśle

streng geheim/vertraulich

ściśle tajny/poufny

3. streng (genau):

streng genommen

ściśle rzecz biorąc

es mit etw daj. streng nehmen

podchodzić do czegoś rygorystycznie [lub poważnie]

4. streng švic. (anstrengend):

wir haben es streng gehabt

było nam bardzo ciężko

strịch [ʃtrɪç] GLAG. preh. glag., nepreh. glag.

strich pret. von streichen

glej tudi streichen

I . stre̱i̱chen <streicht, strich, gestrichen> [ˈʃtraɪçən] GLAG. preh. glag.

1. streichen (anstreichen):

streichen Decke, Wand

malować [dov. obl. po‑]

frisch gestrichen!

świeżo malowane!

2. streichen (schmieren):

Butter aufs Brötchen streichen

smarować [dov. obl. po‑] bułkę masłem

Tomaten durch ein Sieb streichen

przecierać [dov. obl. przetrzeć] pomidory przez sitko

ein gestrichener Esslöffel Mehl

płaska łyżka ž. spol mąki

3. streichen (glätten):

glatt streichen Haar

zaczesywać [dov. obl. zaczesać] gładko

glatt streichen Oberfläche

wygładzać [dov. obl. wygładzić]

etw [mit der Hand] glatt streichen

wygładzić coś [ręką]

4. streichen (ausstreichen):

streichen Namen, Wort

wykreślać [dov. obl. wykreślić]

ich habe mich aus der Liste streichen lassen

kazałem się wykreślić z listy

„Nichtzutreffendes streichen“

„niepotrzebne skreślić”

5. streichen (zurückziehen):

streichen Zuschuss

cofać [dov. obl. cofnąć]

streichen Plan, Auftrag

wycofać

6. streichen (entfernen):

sie strich sich daj. das Haar aus der Stirn

odgarnęła sobie włosy z czoła

II . stre̱i̱chen <streicht, strich, gestrichen> [ˈʃtraɪçən] GLAG. nepreh. glag.

1. streichen +haben (gleiten):

mit der Hand über etw tož. streichen

przesunąć ręką po czymś

2. streichen +sein (streifen):

ums Haus streichen

wałęsać się wokół domu pog.

durch die Gegend streichen

włóczyć się po okolicy pog.

I . strịkt [ʃtrɪkt] PRID.

1. strikt (streng):

strikt Befolgung

ścisły

strikt Gehorsam

absolutny

2. strikt (rigoros):

strikt Weigerung

kategoryczny

II . strịkt [ʃtrɪkt] PRISL.

etw strikt befolgen

ściśle stosować [dov. obl. za‑] się do czegoś

strịtt [ʃtrɪt] GLAG. nepreh. glag., povr. glag.

stritt pret. von streiten

glej tudi streiten

I . stre̱i̱ten <streitet, stritt, gestritten> [ˈʃtraɪtən] GLAG. nepreh. glag.

1. streiten (in Streit geraten, sein):

[mit jdm][um etw] streiten

sprzeczać [dov. obl. po‑] się [z kimś][o coś]

2. streiten (diskutieren):

[mit jdm] über etw tož. streiten

rozprawiać [z kimś] o czymś

II . stre̱i̱ten <streitet, stritt, gestritten> [ˈʃtraɪtən] GLAG. povr. glag.

1. streiten (zanken):

sich streiten

kłócić [dov. obl. po‑] się

sie streitet sich mit ihm wegen jeder Kleinigkeit

ona kłóci się z nim z powodu każdej drobnostki

wenn zwei sich streiten, freut sich der Dritte preg.

gdzie dwóch się bije, tam trzeci korzysta preg.

2. streiten (diskutieren):

sich [darüber] streiten, wer/wie ...

spierać się [o to], kto/jak...

darüber lässt sich streiten

o to można się spierać