Prevodi za „wywlokowac“ v slovarju poljsko » nemški

(Skoči na nemško » poljski)

dyslokować <‑kuje; pret. ‑kuj> [dɨslokovatɕ] GLAG. preh. glag. VOJ.

dyslokować

dislozieren

dyslokować oddziały

Truppen dislozieren

wyrokować <‑kuje; dov. obl. za‑> [vɨrokovatɕ] GLAG. nepreh. glag.

1. wyrokować pis. jez. (orzekać):

wyrokować w jakiejś sprawie

in einer [Rechts]sache entscheiden

2. wyrokować fig. ur. jez. (przesądzać):

wyrokować o kimś/czymś

über jdn/etw entscheiden [o. urteilen]

wywnioskować [vɨvɲoskovatɕ]

wywnioskować dov. obl. od wnioskować

glej tudi wnioskować

wnioskować <‑kuje> [vɲoskovatɕ] GLAG. preh. glag.

1. wnioskować < dov. obl. wy‑> ur. jez. (dedukować):

wnioskować z czegoś, że...

aus etw [schluss]folgern [o. schließen] , dass ...

wnioskować z czegoś, że...

aus etw den Schluss [o. die Schlussfolgerung] ziehen, dass ...

2. wnioskować < dov. obl. za‑> pis. jez. (występować z wnioskiem):

wnioskować

beantragen

wnioskować

einen Antrag stellen

wnioskuję o wpisanie poprawki do ustawy

ich beantrage, dass die Berichtigungen in das Gesetz Eingang finden

zawnioskował o obniżkę czynszu

er beantragte eine Mietsenkung

wywlec [vɨvlets] dov. obl., wywlekać [vɨvlekatɕ] <‑ka> GLAG. preh. glag. pog.

1. wywlec (wyciągnąć):

wywlekać ubranie z szafy

Kleider aus dem Schrank herausnehmen

wywlec kogoś z pokoju

jdn aus dem Zimmer schleppen pog.

2. wywlec fig. (ujawnić):

wywlekać coś na światło dzienne

etw ans [Tages]licht [o. an den Tag] bringen

blokować <‑kuje> [blokovatɕ] GLAG. preh. glag.

blokować drogę:

blokować

[ver]sperren

blokować

blockieren

blokować dane RAČ.

Daten sperren

ulokować [ulokovatɕ]

ulokować dov. obl. od lokować

glej tudi lokować

lokować <‑kuje; dov. obl. u‑> [lokovatɕ] GLAG. preh. glag.

1. lokować ur. jez. (rozmieszczać):

lokować

unterbringen

ulokować kogoś w pokoju dwuosobowym

jdn in einem Doppelzimmer unterbringen

lokować w kimś swoje nadzieje

seine Hoffnungen auf jdn setzen

2. lokować FINAN.:

lokować pieniądze w obligacje skarbu państwa

[sein] Geld in Staatsanleihen anlegen

kolokować <‑kuje> [kolokovatɕ] GLAG. preh. glag.

kolokować

kollokieren

I . rozlokować [rozlokovatɕ] dov. obl., rozlokowywać [rozlokovɨvatɕ] <‑owuje> GLAG. preh. glag. ur. jez.

rozlokować

unterbringen

II . rozlokować [rozlokovatɕ] dov. obl., rozlokowywać [rozlokovɨvatɕ] <‑owuje> GLAG. povr. glag. ur. jez.

rozlokować

einen Platz einnehmen

rozlokować

sich einquartieren

rozlokować się wygodnie w pociągu

einen komfortablen Platz im Zug einnehmen

I . zablokować [zablokovatɕ] dov. obl., zablokowywać [zablokovɨvatɕ] <‑kowuje; pret. ‑kowuj> GLAG. preh. glag.

1. zablokować (stanowić przeszkodę):

zablokować

sperren

przewrócone drzewo zablokowało ulicę

ein umgestürzter Baum m. spol hat die Straße versperrt

2. zablokować PUBL.:

zablokować

blockieren

opozycja polityczna zablokowała ustawę

die politische Opposition ž. spol hat das Gesetz blockiert

3. zablokować pog. (zajmować miejsce):

zablokować

besetzen

zablokować etat

eine Stelle blockieren

4. zablokować TIPOGRAF.:

zablokować

blockieren

5. zablokować EKON:

zablokować

sperren

zablokować konto

das Konto sperren

6. zablokować ŠPORT:

zablokować

blocken

bramkarz skutecznie zablokował strzał

der Torwart m. spol hat den Schuss erfolgreich geblockt

7. zablokować TEH.:

zablokować

abriegeln

II . zablokować [zablokovatɕ] dov. obl., zablokowywać [zablokovɨvatɕ] <‑kowuje; pret. ‑kowuj> GLAG. povr. glag.

1. zablokować TEH.:

zablokować

sich tož. verklemmen

w poślizgu zablokowały się koła samochodu

im Rutschen haben die Räder des Wagens blockiert

2. zablokować PSIH.:

zablokować

sich tož. verschließen

zablokować się pod wpływem stresu

sich wegen Stress verschließen

I . odblokować [odblokovatɕ] dov. obl., odblokowywać [odblokovɨvatɕ] <‑owuje; pret. ‑owuj> GLAG. preh. glag.

1. odblokować (udrożnić):

odblokować drogę, autostradę

frei geben

odblokować drogę, autostradę

Sperrung aufheben

2. odblokować TEH.:

odblokować koła, kierownicę

Blockierung lösen

3. odblokować FINAN.:

odblokować konto

entsperren

II . odblokować [odblokovatɕ] dov. obl., odblokowywać [odblokovɨvatɕ] <‑owuje; pret. ‑owuj> GLAG. povr. glag.

1. odblokować (udrożnić się):

odblokować

frei werden

odblokować

nicht mehr gesperrt sein

2. odblokować TEH.:

odblokować

Blockierung lösen

kierownica się odblokowała

die Blockierung ž. spol des Lenkrades löste sich

ewokować <‑kuje; pret. ‑kuj> [evokovatɕ] SAM. preh. glag. ur. jez.

ewokować

evozieren ur. jez.

ewokować wspomnienia zapachem

Erinnerungen mit einem Duft evozieren ur. jez.

rewokować <‑kuje; pret. ‑kuj> [revokovatɕ] GLAG. preh. glag.

1. rewokować (odwołać przedstawiciela):

rewokować

abberufen

2. rewokować przest (unieważniać):

rewokować

widerrufen

rewokować

revozieren

rewokować sądy

Ansichten [o. Urteile] revozieren