Prevodi za „accroché“ v slovarju nemško » poljski

Ke̱hrwoche <‑, brez mn. > SAM. ž. spol južnem.

Kehrwoche

tydzień, w którym dany lokator sprząta klatkę schodową

erbrọchen GLAG. nepreh. glag., preh. glag.

erbrochen pp von erbrechen

glej tudi erbrechen

I . erbrẹchen GLAG. nepreh. glag. irr (sich übergeben)

erbrechen

wymiotować [dov. obl. z‑]

bis zum Erbrechen pog.

obrzydliwy

bis zum Erbrechen pog.

odrażający

II . erbrẹchen GLAG. preh. glag. irr

1. erbrechen (ausspucken):

erbrechen Essen, Brei

zwymiotować

2. erbrechen ur. jez. Schloss:

erbrechen

wyłamać

3. erbrechen alt Siegel:

erbrechen

naruszyć

I . gebrọchen [gə​ˈbrɔxən] GLAG. preh. glag., nepreh. glag., povr. glag. irr

gebrochen pp von brechen

II . gebrọchen [gə​ˈbrɔxən] GLAG. brezos. irr

gebrochen pp von gebrechen

III . gebrọchen [gə​ˈbrɔxən] PRID.

1. gebrochen (tief deprimiert, gedämpft):

gebrochen Person, Herz, Farbe

złamany fig

2. gebrochen (schwach):

gebrochen Stimme

łamiący się

gebrochen Stimme

złamany

3. gebrochen (fehlerhaft):

in gebrochenem Deutsch

łamaną niemczyzną

III . gebrọchen [gə​ˈbrɔxən] PRISL.

gebrochen Polnisch/Deutsch sprechen

mówić słabo po polsku/niemiecku

glej tudi gebrechen , brechen

gebrẹchen* [gə​ˈbrɛçən] GLAG. brezos. irr ur. jez.

jdm gebricht es an etw daj.

nie staje komuś czegoś alt, ur. jez.

obwohl sie viel verdient, gebricht es ihr immer an Geld

choć ona dużo zarabia, brakuje jej zawsze pieniędzy

I . brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] GLAG. preh. glag. irr

1. brechen a. fig (in Stücke teilen):

brechen Knochen, Herz

łamać [dov. obl. z‑]

brechen Brot

przełamywać [dov. obl. przełamać]

brechen Hals

skręcić a. fig pog.

sich daj. einen Arm/ein Bein brechen

złamać sobie rękę/nogę

das Eis brechen

przełamać lody

das wird ihm das Genick brechen pog.

to go pogrąży

2. brechen (herausbrechen):

die Steine aus der Mauer brechen

wyłamywać [dov. obl. wyłamać] cegły z muru

3. brechen (abbauen):

Marmor brechen

wydobywać marmur

4. brechen (nicht einhalten):

brechen Vertrag, Schwur, Wort, Versprechen

nie dotrzymywać [dov. obl. dotrzymać]

brechen Recht

łamać [dov. obl. z‑]

brechen Freundschaft

niszczyć [dov. obl. z‑]

brechen Schweigen

przerywać [dov. obl. przerwać]

den Waffenstillstand brechen

przerwać zawieszenie broni

die Ehe brechen

złamać obietnicę małżeńską

5. brechen (übertreffen):

brechen Rekord

pobić

6. brechen (niederkämpfen):

brechen Bahn

torować [dov. obl. u‑]

brechen Widerstand

tłumić [dov. obl. s‑]

brechen Willen

przełamać

brechen Person

złamać

7. brechen ur. jez. (pflücken):

brechen Blume

zrywać [dov. obl. zerwać]

8. brechen (abprallen lassen):

brechen Licht, Strahlen

załamywać [dov. obl. załamać]

brechen Meereswellen

odbijać [dov. obl. odbić]

II . brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] GLAG. nepreh. glag. irr

1. brechen +sein a. fig:

brechen (in Stücke zerfallen) (Achse, Ast)

łamać [dov. obl. z‑] się

auseinander brechen (Möbelstück)

łamać [dov. obl. po‑] się

auseinander brechen (Familie, Koalition)

rozpaść się a. fig

mir bricht das Herz fig

serce sr. spol mi się kraje

auf Biegen und Brechen pog.

za wszelką cenę

auf Biegen und Brechen pog.

koniecznie

2. brechen +sein:

brechen (brüchig sein) (Leder)

kruszeć [dov. obl. s‑]

brechen (Teppich)

wycierać [dov. obl. wytrzeć] się

3. brechen +sein (hindurchbrechen):

durch die Wolken brechen (Sonne)

prześwitywać zza chmur

durch die Wolken brechen (Sonne)

przedzierać się przez chmury

4. brechen +haben (den Kontakt beenden):

mit jdm/etw brechen

zerwać z kimś/czymś pog.

5. brechen +haben pog. (sich erbrechen):

brechen

wymiotować [dov. obl. z‑]

er musste brechen

musiał zwymiotować

III . brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] GLAG. povr. glag. irr

sich [an etw] brechen (Meereswellen)

rozbijać [dov. obl. rozbić] się [o coś]

sich [an etw] brechen (Licht)

załamywać [dov. obl. załamać] się

sich [an etw] brechen (Schall)

odbijać [dov. obl. odbić] się

gekrọchen [gə​ˈkrɔxən] GLAG. nepreh. glag.

gekrochen pp von kriechen

glej tudi kriechen

kri̱e̱chen <kriecht, kroch, gekrochen> [kriːçən] GLAG. nepreh. glag.

1. kriechen +sein:

kriechen (sich vorwärts bewegen) (Mensch, Tier)

czołgać [dov. obl. po‑] się

kriechen (Schlange)

pełzać

kriechend

pełzający

kriechend

czołgający się

2. kriechen +sein (sich langsam fortbewegen):

kriechen

wolno się posuwać

die Zeit kriecht fig

czas m. spol się dłuży [lub wlecze pog. ]

3. kriechen +haben o sein slabš. (unterwürfig sein):

[vor jdm] kriechen

płaszczyć się [przed kimś] fig, a. slabš.

umbrọchen GLAG. preh. glag.

umbrochen pp von umbrechen

glej tudi umbrechen , umbrechen

ụm|brechen² [ˈ---] GLAG. preh. glag. irr

1. umbrechen (umknicken):

umbrechen

łamać [dov. obl. z‑]

umbrechen

połamać

2. umbrechen (umpflügen):

umbrechen

przeorać

umbrẹchen*¹ [-​ˈ--] GLAG. preh. glag. irr TIPOGRAF.

umbrechen

łamać [dov. obl. z‑]

O̱sterwoche <‑, ‑n> SAM. ž. spol

Osterwoche

Wielki Tydzień m. spol

berochen GLAG. preh. glag., povr. glag.

berochen pp von beriechen

glej tudi beriechen

I . berie̱chen* GLAG. preh. glag. irr

beriechen

obwąchiwać [dov. obl. obwąchać]

der Hund beroch vorsichtig das neue Futter

pies m. spol ostrożnie obwąchiwał nowe jedzenie

II . berie̱chen* GLAG. povr. glag. irr pog.

beriechen

wybadać

beriechen

wyczuć [się]

die neuen Kollegen müssen sich erst beriechen

nowi koledzy m. spol mn. muszą się najpierw wyczuć

gerọchen [gə​ˈrɔxən] GLAG. nepreh. glag., preh. glag., brezos.

gerochen pp von riechen

glej tudi riechen

I . ri̱e̱chen <riecht, roch, gerochen> [ˈriːçən] GLAG. nepreh. glag.

1. riechen (Geruch verströmen):

gut riechen

[ładnie] pachnieć

schlecht riechen

śmierdzieć

nach Parfüm riechen

pachnieć perfumami

übel riechend

cuchnący

er riecht aus dem Mund

jemu śmierdzi z ust

2. riechen (schnuppern):

an jdm/etw riechen

obwąchiwać [dov. obl. obwąchać] kogoś/coś

an einem Gewürz riechen

wąchać [dov. obl. po‑] przyprawę

II . ri̱e̱chen <riecht, roch, gerochen> [ˈriːçən] GLAG. preh. glag.

riechen (als Geruch wahrnehmen):

riechen

czuć [dov. obl. po‑]

fraza:

jdn nicht riechen können pog.

nie cierpieć [lub znosić] kogoś

das konnte ich doch nicht riechen! pog.

skąd mogłem [to] wiedzieć!

ich glaube, sie hat was gerochen pog.

myślę, że ona coś podejrzewa [lub poczuła pismo nosem pog. ]

III . ri̱e̱chen <riecht, roch, gerochen> [ˈriːçən] GLAG. brezos.

es riecht nach Zitrone

pachnie cytryną

es riecht angebrannt

czuć spalenizną

Erbrọchene(s) <‑n, brez mn. > SAM. sr. spol

Erbrochene

wymiociny mn.

auf dem Lätzchen des Babys war Erbrochenes

na śliniaczku niemowlaka było trochę wymiocin

gesprọchen [gə​ˈʃprɔxən] GLAG. preh. glag., nepreh. glag., povr. glag.

gesprochen pp von sprechen

glej tudi sprechen

I . sprẹchen <spricht, sprach, gesprochen> [ˈʃprɛçən] GLAG. nepreh. glag.

1. sprechen (reden):

sprechen

mówić [dov. obl. powiedzieć]

deutlich sprechen

mówić wyraźnie

kann ich mit dem Chef sprechen?

czy mogę porozmawiać z szefem?

sprechen wir von etwas anderem

porozmawiajmy o czymś innym

sie sprach davon, das Land zu verlassen

[ona] mówiła o tym, że wyjeżdza z kraju

darüber spricht man nicht

o tym się nie mówi

ins Mikrofon sprechen

mówić do mikrofonu

polnisch [o. Polnisch] sprechen

mówić po polsku

sprechen Sie!

proszę mówić!

2. sprechen fig (urteilen, sich äußern):

das spricht für ihn/seine Unschuld

to przemawia za nim/jego niewinnością

das spricht für ihre Intelligenz

to przemawia za jej inteligencją

vieles spricht gegen ihn

dużo przemawia przeciwko niemu

es sprach alles gegen ihn

wszystko przemawiało przeciwko niemu

vieles spricht gegen diesen Plan

dużo przemawia na niekorzyść tego planu

für sich [selbst] sprechen (Tatsache, Beweis)

przemawiać [lub mówić] samo za siebie

sie ist nicht gut auf mich zu sprechen

ona nie ma dobrego zdania o mnie

3. sprechen (ein Telefongespräch führen):

mit jdm sprechen

rozmawiać [dov. obl. po‑] z kimś

wer spricht? (am Telefon)

kto mówi?

4. sprechen (empfangen):

ich bin für niemanden zu sprechen

nie ma mnie dla nikogo

5. sprechen (tratschen):

über jdn sprechen

rozmawiać [dov. obl. po‑] o kimś

gut/schlecht über jdn/von jdm sprechen

dobrze/źle o kimś mówić

6. sprechen (eintreten):

für jdn sprechen

wstawiać [dov. obl. wstawić] się za kimś

gegen jdn sprechen

wypowiedzieć się przeciwko komuś

7. sprechen ur. jez. (erkennbar sein):

aus seinen Augen spricht Zorn

z jego oczu przemawia gniew

8. sprechen (eine Rede halten):

sprechen

przemawiać

II . sprẹchen <spricht, sprach, gesprochen> [ˈʃprɛçən] GLAG. preh. glag.

1. sprechen (sagen, aussprechen):

sprechen die Wahrheit

mówić [dov. obl. powiedzieć]

sprechen Wort, Segen

wypowiadać [dov. obl. wypowiedzieć]

sprechen Gebet

odmawiać [dov. obl. odmówić]

sprechen Urteil

wydać

sprechen Gedicht

recytować [dov. obl. wy‑]

2. sprechen (beherrschen):

sprechen Sie Chinesisch?

czy mówi pan/pani po chińsku?

mehrere Sprachen sprechen

mówić w kilku językach

3. sprechen (verlesen):

sprechen

odczytywać [dov. obl. odczytać]

er spricht die Nachrichten im Radio

on czyta [lub prezentuje] wiadomości w radiu

4. sprechen (am Telefon):

jdn sprechen

rozmawiać z kimś [przez telefon]

(sich mit jdm unterhalten) kann ich Sie einen Augenblick sprechen?

czy mogę z panem/panią chwilkę porozmawiać?

III . sprẹchen <spricht, sprach, gesprochen> [ˈʃprɛçən] GLAG. povr. glag.

wir sprechen uns noch! (bei der Verabschiedung)

porozmawiamy jeszcze!

wir sprechen uns noch! (als Drohung)

rozmówimy się jeszcze!

verbrọchen [fɛɐ̯​ˈbrɔxən] GLAG. preh. glag.

verbrochen pp von verbrechen

glej tudi verbrechen

verbrẹchen <verbricht, verbrach, verbrochen> GLAG. preh. glag. šalj. pog.

verbrechen

przeskrobać pog.

was hat er denn wieder verbrochen?

cóż on znowu przeskrobał?

was habe ich denn jetzt schon wieder verbrochen?

cóż za przestępstwo znowu popełniłem? fig

wer hat diesen Salat verbrochen?

kto popełnił tę sałatkę? šalj.

verkro̱chen GLAG. povr. glag.

verkrochen pp von verkriechen

glej tudi verkriechen

verkri̱e̱chen* GLAG. povr. glag. irr

1. verkriechen:

verkriechen (sich verbergen) (Tier)

zaszywać [dov. obl. zaszyć] się

sich in einem Loch verkriechen

chować [dov. obl. s‑] się w dziurze

2. verkriechen pog. (sich verstecken, zurückziehen):

verkriechen

chować [dov. obl. s‑] się

verkriechen

zaszywać [dov. obl. zaszyć] się

sich unter der Decke verkriechen

kryć [dov. obl. u‑] się pod kocem

du kannst dich doch nicht wochenlang verkriechen

nie możesz tak izolować się od świata całymi tygodniami

die Sonne hat sich hinter den Wolken verkrochen fig

słońce sr. spol schowało się za chmurami

zerbro̱chen GLAG. preh. glag., nepreh. glag.

zerbrochen pp von zerbrechen

glej tudi zerbrechen

I . zerbrẹchen* GLAG. preh. glag. irr

zerbrechen

tłuc [dov. obl. s‑]

zerbrechen

rozbijać [dov. obl. rozbić]

fraza:

sich den Kopf [über etw] zerbrechen

łamać sobię głowę [nad czymś] fig

II . zerbrẹchen* GLAG. nepreh. glag. irr +sein

1. zerbrechen:

zerbrechen (in Stücke zerfallen) (Vase)

stłuc się

2. zerbrechen fig:

zerbrechen (auseinander gehen) (Ehe)

rozsypywać [dov. obl. rozsypać] się fig pog.

ihre Ehe ist an Kleinigkeiten zerbrochen

ich małżeństwo sr. spol rozpadło się przez drobnostki pog.

er ist an der Trennung seelisch zerbrochen ur. jez.

przez to rozstanie [lub tę separację] rozsypał się psychicznie fig

Karwoche SAM.

Geslo uporabnika

in der Karwoche finden tägliche Kreuzwegandachten statt prim.

w Wielkim Tygodniu odbywają się codzienne nabożeństwa Drogi Krzyżowej

Liturgie und Brauchtum in der Karwoche prim.

liturgie i zwyczaje w Wielkim Tygodniu

In der Karwoche gedenken die Christen des Leidens und Sterbens Jesu prim.

podczas Wielkiego Tygodnia chrześcijanie oddają cześć mękom i śmierci Jezusa