nemško » poljski

Prevodi za „verwemsen“ v slovarju nemško » poljski (Skoči na poljsko » nemški)

Pokaži vse zadetke

verwe̱sen: neprehodni glagol
verwe̱i̱sen: I. prehodni glagol II. neprehodni glagol
verwi̱e̱sen: neprehodni ali prehodni glagol
verwa̱i̱sen: neprehodni glagol
verwe̱ben: I. prehodni glagol II. pregibni glagol
verwe̱gen: pridevnik in prislov
verwe̱hen: I. prehodni glagol II. neprehodni glagol
verwe̱hren: prehodni glagol
verwe̱i̱len: neprehodni glagol
verwẹlken: neprehodni glagol
verwẹnden: I. prehodni glagol II. pregibni glagol
verwẹrfen: I. prehodni glagol II. pregibni glagol
verwe̱rten: prehodni glagol
verwẹtten: prehodni glagol
verwẹchseln: prehodni glagol
verwạchsen: neprehodni glagol
verwe̱i̱gern: I. prehodni glagol II. neprehodni glagol III. pregibni glagol
Verwe̱i̱sung: samostalnik
verwa̱hrlosen: neprehodni glagol
ạb|bremsen: neprehodni ali prehodni glagol

Ogledujete si podobne rezultate: verweisen , verwesen , verwetten , verwerten , verwerfen , verwenden , verwelken , verweilen , verwehren , verwehen , verwegen , verweben , verwaisen , verwiesen , verwechseln , verweigern , verwachsen , Verweisung , verwahrlosen , Verwesung , verweint in abbremsen

verwe̱sen* [fɛɐ̯ˈveːzən] GLAG. nepreh. glag. +sein (Leichen)

rozkładać [dov. obl. rozłożyć] się

I . verwe̱i̱sen* GLAG. preh. glag. irr

1. verweisen ur. jez. (zum Vorwurf machen):

verweisen Verhalten

wytykać [dov. obl. wytknąć]

die Mutter verwies der Tochter die vorlauten Worte

matka ž. spol wytknęła córce przemądrzałe słowa

2. verweisen ur. jez. (tadeln):

ganić [dov. obl. z‑]

3. verweisen (weiterleiten):

jdn an eine andere Abteilung verweisen

skierować kogoś do innego działu

4. verweisen (hinweisen):

jdn auf etw tož. verweisen

zwracać [dov. obl. zwrócić] komuś uwagę na coś

5. verweisen (ausschließen, ausweisen):

einen Schüler von der Schule verweisen

wydalić ucznia ze szkoły

einen Spieler vom Platz [o. des Platzes] verweisen

usunąć zawodnika z boiska

er wurde des Landes verwiesen

on został wydalony z kraju

6. verweisen ŠPORT (distanzieren):

dystansować [dov. obl. z‑]

prześcigać [dov. obl. prześcignąć]

jdn auf den zweiten Platz verweisen

zepchnąć kogoś na drugie miejsce

jdn auf die Plätze verweisen

pokonać kogoś

7. verweisen PRAVO (überweisen):

przekazywać [dov. obl. ‑kazać]

einen Fall an die weitere Instanz verweisen

przekazać sprawę do kolejnej instancji

II . verwe̱i̱sen* GLAG. nepreh. glag. irr

auf etw tož. verweisen

wskazywać [dov. obl. wskazać] na coś

verwi̱e̱sen GLAG. nepreh. glag., preh. glag.

verwiesen pp von verweisen

glej tudi verweisen

I . verwe̱i̱sen* GLAG. preh. glag. irr

1. verweisen ur. jez. (zum Vorwurf machen):

verweisen Verhalten

wytykać [dov. obl. wytknąć]

die Mutter verwies der Tochter die vorlauten Worte

matka ž. spol wytknęła córce przemądrzałe słowa

2. verweisen ur. jez. (tadeln):

ganić [dov. obl. z‑]

3. verweisen (weiterleiten):

jdn an eine andere Abteilung verweisen

skierować kogoś do innego działu

4. verweisen (hinweisen):

jdn auf etw tož. verweisen

zwracać [dov. obl. zwrócić] komuś uwagę na coś

5. verweisen (ausschließen, ausweisen):

einen Schüler von der Schule verweisen

wydalić ucznia ze szkoły

einen Spieler vom Platz [o. des Platzes] verweisen

usunąć zawodnika z boiska

er wurde des Landes verwiesen

on został wydalony z kraju

6. verweisen ŠPORT (distanzieren):

dystansować [dov. obl. z‑]

prześcigać [dov. obl. prześcignąć]

jdn auf den zweiten Platz verweisen

zepchnąć kogoś na drugie miejsce

jdn auf die Plätze verweisen

pokonać kogoś

7. verweisen PRAVO (überweisen):

przekazywać [dov. obl. ‑kazać]

einen Fall an die weitere Instanz verweisen

przekazać sprawę do kolejnej instancji

II . verwe̱i̱sen* GLAG. nepreh. glag. irr

auf etw tož. verweisen

wskazywać [dov. obl. wskazać] na coś

verwa̱i̱sen* GLAG. nepreh. glag. +sein

1. verwaisen (zur Waise werden):

ein verwaistes Mädchen

osierocona dziewczyn[k]a ž. spol

sie sind verwaist

[oni] są sierotami

2. verwaisen fig (verlassen werden):

verwaist sein

być opustoszałym

die Innenstadt ist verwaist

śródmieście sr. spol jest opustoszałe

das sind typische Saisonhotels, die verwaisen, wenn die Saison vorüber ist

to są typowe hotele m. spol mn. sezonowe, które pustoszeją, gdy mija sezon m. spol

I . verwe̱ben* GLAG. preh. glag. irr

1. verweben (verbrauchen):

zużywać [dov. obl. ‑żyć] na tkanie

2. verweben (ineinander weben):

przeplatać [dov. obl. ‑pleść]

splatać [dov. obl. ‑leść]

II . verwe̱ben* GLAG. povr. glag. irr a. fig ur. jez.

przeplatać [dov. obl. ‑pleść] się

verwe̱gen [fɛɐ̯ˈveːgən] PRID.

verwegen Person

verwegen Plan

verwegen Kleidung fig, iron.

verwegen Kleidung fig, iron.

I . verwe̱hen* GLAG. preh. glag.

1. verwehen (verwischen):

verwehen Fußspuren

zasypywać [dov. obl. zasypać]

2. verwehen (auseinander treiben):

verwehen Papiere

rozwiewać [dov. obl. rozwiać]

[das ist] vom Winde verweht! fig

[to] przeminęło z wiatrem! fig

II . verwe̱hen* GLAG. nepreh. glag. +sein (sich verlieren)

rozwiewać [dov. obl. ‑wiać] się

seine schlechte Laune verwehte fig

jego zły humor m. spol rozwiał się fig

verwe̱hren* GLAG. preh. glag. ur. jez.

jdm etw verwehren Zutritt

zabronić komuś czegoś

jdm etw verwehren Benutzung

nie pozwalać [dov. obl. pozwolić] komuś na coś

jdm verwehren etw zu tun

zabraniać [dov. obl. zabronić] komuś robienia czegoś

verwe̱i̱len* GLAG. nepreh. glag. ur. jez.

1. verweilen (sich aufhalten):

[in einer Stadt/bei Freunden] verweilen

zatrzymywać [dov. obl. zatrzymać] się [w mieście/u przyjaciół]

ich kann nicht länger verweilen

nie mogę dłużej zostać

kurz verweilen

krótko zabawić

vor einem Gemälde verweilen

zatrzymać się przed obrazem

sein Blick verweilte lange auf ihr

przez długą chwilę jego spojrzenie sr. spol zatrzymało się na niej

2. verweilen fig (sich beschäftigen):

bei etw verweilen

poświęcać [dov. obl. poświęcić] czemuś chwilę [uwagi]

verwẹlken* GLAG. nepreh. glag. +sein

verwelken (Blume)

więdnąć [dov. obl. z‑]

verwelken (Ruhm) fig

przemijać [dov. obl. ‑minąć]

I . verwẹnden <verwendet, verwendete [o. verwandte], verwendet [o. verwandt]> GLAG. preh. glag.

1. verwenden (benutzen, anwenden):

używać [dov. obl. użyć]

stosować [dov. obl. za‑]

etw als Putzlappen verwenden

używać [dov. obl. użyć] czegoś jako ścier[ecz]ki

wieder verwenden

korzystać [dov. obl. wy‑] ponownie

etw im Unterricht verwenden

korzystać [dov. obl. s‑] z czegoś w czasie lekcji

kann man verschimmeltes Brot noch verwenden?

można jeszcze użyć spleśniałego chleba?

2. verwenden (gebrauchen, verbrauchen):

viel Zeit/Mühe/Arbeit auf etw tož. verwenden

wkładać [dov. obl. włożyć] w coś dużo czasu/trudu/pracy

sein Geld für [o. zu] etw verwenden

wkładać [dov. obl. włożyć] w coś swoje pieniądze

3. verwenden (nutzen, verwerten):

verwenden Kenntnisse, Fertigkeiten

wykorzystywać [dov. obl. wykorzystać]

verwenden Methode, Mittel

stosować [dov. obl. za‑]

alles, was Sie sagen, kann gegen Sie verwendet werden

wszystko, co Pan/Pani powie, może zostać użyte przeciwko Panu/Pani

II . verwẹnden <verwendet, verwendete [o. verwandte], verwendet [o. verwandt]> GLAG. povr. glag. ur. jez.

sich [bei jdm] für jdn verwenden

wstawić się [u kogoś] za kimś

er will sich beim Direktor für mich verwenden

on chce wstawić się za mną u dyrektora

I . verwẹrfen* GLAG. preh. glag. irr

1. verwerfen (nicht akzeptieren):

verwerfen Vorschlag, Plan

odrzucać [dov. obl. odrzucić]

den Gedanken verwerfen

odrzucać myśl

2. verwerfen PRAVO (ablehnen):

verwerfen Klage, Berufung

oddalać [dov. obl. oddalić]

3. verwerfen ur. jez. (ablehnen):

odrzucać [dov. obl. ‑cić]

4. verwerfen (eine Fehlgeburt haben):

verwerfen AGR., ZOOL.

5. verwerfen REL. (verstoßen):

odrzucać [dov. obl. ‑cić]

6. verwerfen švic.:

die Hände/Arme verwerfen

wymachiwać rękami/ramionami

II . verwẹrfen* GLAG. povr. glag. irr

1. verwerfen (Tür, Holz):

2. verwerfen GEO:

die Gesteinschichten haben sich verworfen

warstwy ž. spol mn. skalne przemieściły się [lub utworzyły uskok]

verwe̱rten* GLAG. preh. glag.

verwerten Faserstoffe

przyswajać [dov. obl. przyswoić]

verwerten Abfälle

verwerten Zeugenaussage, Idee

wykorzystywać [dov. obl. wykorzystać]

wieder verwerten (recyceln)

odzyskiwać [dov. obl. odzyskać]

verwẹtten* GLAG. preh. glag.

przegrywać [dov. obl. ‑grać] w zakładach

ein Vermögen verwettet haben

przegrać majątek

dafür hat er seinen Kopf verwettet fig pog.

dał za to głowę fig

verwẹchseln* [fɛɐ̯ˈvɛksəln] GLAG. preh. glag.

verwechseln Personen

mylić [dov. obl. po‑]

verwechseln Dinge, Sachverhalte

mieszać [dov. obl. po‑]

verwechseln Dinge, Sachverhalte

plątać [dov. obl. po‑]

verwechseln Mäntel

zamieniać [dov. obl. zamienić]

sie hat ihn mit dir verwechselt

[ona] pomyliła go z tobą

jdm zum Verwechseln ähnlich sehen

być do złudzenia do kogoś podobnym

fraza:

Mein und Dein verwechseln

chętnie przywłaszczać sobie czyjąś własność

verwạchsen* GLAG. nepreh. glag. irr +sein

1. verwachsen:

verwachsen (zuheilen) (Wunde)

zarastać [dov. obl. zarosnąć]

2. verwachsen (sich normalisieren):

unormować się podczas wzrostu

3. verwachsen:

verwachsen (zusammenwachsen) (Organe)

zrastać [dov. obl. zrosnąć] się

sie sind zu einer Familie verwachsen fig

[oni] utworzyli jedną rodzinę

I . verwe̱i̱gern* GLAG. preh. glag. (ablehnen)

1. verweigern:

jdm etw verweigern

odmawiać [dov. obl. odmówić] komuś czegoś

den Befehl verweigern

odmawiać wykonania rozkazu

die Kooperation verweigern

odmówić współpracy

den Gehorsam verweigern

odmówić posłuszeństwa

den Kriegsdienst verweigern

odmówić służby wojennej [lub wojskowej]

jdm die Einreise/die Erlaubnis/den Zutritt verweigern

odmówić komuś wjazdu/pozwolenia/wstępu

seine Zustimmung zu etw verweigern

odmówić swojej zgody na coś

II . verwe̱i̱gern* GLAG. nepreh. glag.

1. verweigern (den Wehrdienst/Kriegsdienst verweigern):

odmawiać [dov. obl. ‑wić] służby wojskowej/wojennej

2. verweigern (scheuen):

płoszyć [dov. obl. s‑] się

das Pferd hat am Wassergraben verweigert

koń m. spol spłoszył się przy rowie z wodą

III . verwe̱i̱gern* GLAG. povr. glag.

nie oddać się

sich dem Ehepartner verweigern

nie oddać się małżonkowi

Verwe̱i̱sung <‑, ‑en> SAM. ž. spol a. PRAVO

przekazanie sr. spol

verwa̱hrlosen* [fɛɐ̯ˈvaːɐ̯loːzən] GLAG. nepreh. glag. +sein

verwahrlosen (Erwachsener)

zaniedbywać [dov. obl. zaniedbać] się

verwahrlosen (Kind)

rozpuszczać [dov. obl. rozpuścić] się

verwahrlosen (Jugendliche)

demoralizować [dov. obl. z‑] się

verwahrlosen (Gebäude, Kleidung)

verwahrlosen (Garten)

marnieć [dov. obl. z‑]

jdn/etw verwahrlosen lassen

zniedbać kogoś/coś

ạb|bremsen GLAG. preh. glag., nepreh. glag.

hamować [dov. obl. za‑]

du musst hier die Geschwindigkeit auf 60 km/h abbremsen

musisz tu zmniejszyć prędkość do 60 km/h

er hat blitzschnell abgebremst

[on] błyskawicznie zahamował

Bi želeli dodati besede, fraze ali prevode?

Predlagajte nov vnos.

Preiščite slovar.

nemščina

Stran Deutsch | Български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski