Prevodi za „bennenungen“ v slovarju nemško » poljski

(Skoči na poljsko » nemški)

benẹnnen* GLAG. preh. glag. irr

1. benennen (mit Namen versehen):

etw benennen Gegenstand

nadać czemuś nazwę

jdn nach jdm benennen

nazwać kogoś po kimś

der Platz wurde nach einer berühmten Schriftstellerin benannt

ten plac m. spol nazwano imieniem pewnej znanej pisarki

2. benennen (nennen):

benennen

wymieniać [dov. obl. wymienić]

benennen

wyznaczać [dov. obl. wyznaczyć]

jdn als Zeuge benennen

podać kogoś na świadka

jdn als Kandidaten benennen

wymieniać kogoś jako kandydata

entrụngen GLAG. preh. glag.

entrungen pp von entringen

glej tudi entringen

entrịngen* GLAG. preh. glag. irr ur. jez.

jdm etw entringen

wyrwać [lub wydrzeć] coś komuś

Le̱bensbedingungen SAM. mn.

Lebensbedingungen

warunki m. spol mn. życiowe [lub bytowe]

Le̱benserinnerungen SAM. mn.

Lebenserinnerungen

wspomnienia ntpl

Lebenserinnerungen

pamiętniki m. spol mn.

Benẹnnung <‑, ‑en> SAM. ž. spol

1. Benennung (Bezeichnung):

Benennung

określenie sr. spol

Benennung

nazwa ž. spol

2. Benennung:

Benennung (Ernennung: eines Kandidaten)

mianowanie sr. spol

Benennung (eines Zeugen)

podanie sr. spol

Benennung (eines Zeugen)

wskazanie sr. spol

Benennung (eines Sachverständigen)

wyznaczenie sr. spol

gedụngen GLAG. preh. glag.

gedungen pp von dingen

glej tudi dingen

dịngen <dingt, dingte [o. selten: dang], gedungen [o. selten: gedingt]> GLAG. preh. glag. ur. jez.

dingen

wynajmować [dov. obl. wynająć]

einen Mörder dingen slabš.

wynająć mordercę

errụngen GLAG. preh. glag.

errungen pp von erringen

glej tudi erringen

errịngen* GLAG. preh. glag. irr

1. erringen (erkämpfen):

erringen Erfolg, Sieg

osiągać [dov. obl. osiągnąć]

2. erringen (erlangen):

erringen Vertrauen

zdobywać [dov. obl. zdobyć]

I . gelụngen [gə​ˈlʊŋən] GLAG. nepreh. glag.

gelungen pp von gelingen

II . gelụngen [gə​ˈlʊŋən] PRID. attr

1. gelungen (geglückt, erfolgreich):

gelungen Abend, Kuchen

udany

gelungen Essen

smaczny

gelungen Essen

wyborny

gelungen Essen

doskonały

sehr gelungen

bardzo udany

etw ist gut/schlecht gelungen

coś poszło dobrze/źle

2. gelungen pog. (drollig):

gelungen Idee, Person

zabawny

gelungen Idee, Person

pocieszny

gelungen Idee, Person

komiczny

III . gelụngen [gə​ˈlʊŋən] PRISL. pog. (drollig)

gelungen aussehen

zabawnie

gelungen aussehen

komicznie

glej tudi gelingen

gelịngen <gelingt, gelang, gelungen> [gə​ˈlɪŋən] GLAG. nepreh. glag. +sein (Werk, Coup)

gelingen

udać [lub powieść] się

nicht gelungen sein (Essen, Kuchen)

nie wyjść

jdm gelingt es etw zu tun

komuś udaje się coś zrobić

allen gelang die Flucht

wszystkim powiodła się ucieczka ž. spol

ich hoffe, es gelingt mir

mam nadzieję, że mi się uda

gerụngen [gə​ˈrʊŋən] GLAG. nepreh. glag., preh. glag.

gerungen pp von ringen

glej tudi ringen

I . rịngen <ringt, rang, gerungen> [ˈrɪŋən] GLAG. nepreh. glag.

1. ringen (kämpfen):

[mit jdm] ringen

walczyć [z kimś]

ums Überleben ringen

walczyć o przetrwanie

mit dem Tod ringen fig

walczyć ze śmiercią fig

2. ringen fig (zu bezwingen versuchen):

mit einem Problem ringen

zmagać się z problemem

mit seinem Schicksal ringen

borykać się z przeciwnościami losu

ich habe lange mit mir ringen müssen

długo musiałem walczyć ze sobą fig

3. ringen (schnappen):

nach Atem [o. Luft] ringen

łapać oddech [lub powietrze] fig

4. ringen (sich bemühen):

um Fassung ringen

starać się opanować

nach Worten [o. um Worte] ringen

nie móc znaleźć słów

II . rịngen <ringt, rang, gerungen> [ˈrɪŋən] GLAG. preh. glag. ur. jez.

1. ringen (die Handflächen aneinander reiben):

die Hände ringen

załamywać ręce

2. ringen (aus der Hand reißen):

jdm etw aus der Hand/den Händen ringen

wyrywać [dov. obl. wyrwać] komuś coś z ręki/rąk

gesụngen [gə​ˈzʊŋən] GLAG. preh. glag., nepreh. glag.

gesungen pp von singen

glej tudi singen

I . sịngen <singt, sang, gesungen> [ˈzɪŋən] GLAG. preh. glag.

1. singen (mit der Stimme produzieren):

singen Lied

śpiewać [dov. obl. za‑]

er sang etwas zur Gitarre

śpiewał [dov. obl. za‑] coś przy akompaniamencie gitary

jdn in den Schlaf singen

śpiewać [dov. obl. za‑] komuś do snu

das kann ich schon singen! pog.

znam to już na pamięć [lub wylot] !

das kannst du [aber] singen! pog.

tego możesz być pewien!

2. singen pog. (gestehen):

singen

wyśpiewać pog.

II . sịngen <singt, sang, gesungen> [ˈzɪŋən] GLAG. nepreh. glag.

1. singen (hören lassen):

falsch singen

fałszować

vor sich hin singen

nucić sobie

2. singen pog. (gestehen):

er hat gleich am ersten Tag gesungen

on wysypał się [lub zaczął śpiewać] [lub zaczął sypać] zaraz pierwszego dnia pog.

I . ụngezwungen [ˈʊngətsvʊŋən] PRID.

ungezwungen Benehmen:

ungezwungen

niewymuszony

ungezwungen

naturalny

II . ụngezwungen [ˈʊngətsvʊŋən] PRISL.

ungezwungen reden, sich bewegen:

ungezwungen

naturalnie

gewrụngen [gə​ˈvrʊŋən] GLAG. preh. glag.

gewrungen pp von wringen

glej tudi wringen

wrịngen <wringt, wrang, gewrungen> [ˈvrɪŋən] GLAG. preh. glag.

wringen Lappen, Wäsche:

wringen

wykręcać [dov. obl. wykręcić]

wringen

wyżymać [dov. obl. wyżąć]

das Wasser aus etw wringen

wyżąć [lub wycisnąć] z czegoś wodę

I . gezwụngen [gə​ˈtsvʊŋən] GLAG. preh. glag., povr. glag.

gezwungen pp von zwingen

II . gezwụngen [gə​ˈtsvʊŋən] PRID.

gezwungen Benehmen

sztuczny

gezwungen Lachen

nienaturalny

gezwungen Lachen

wymuszony

III . gezwụngen [gə​ˈtsvʊŋən] PRISL.

ihr Lachen wirkt etw gezwungen

jej śmiech jest jakby wymuszony

glej tudi zwingen

I . zwịngen <zwingt, zwang, gezwungen> [ˈtsvɪŋən] GLAG. preh. glag.

1. zwingen (nötigen):

jdn zwingen [etw zu tun]

zmuszać [dov. obl. zmusić] kogoś [do robienia czegoś]

die Lage zwingt zum Handeln

sytuacja ž. spol zmusza do działania

ich sehe mich gezwungen zu ...

jestem zmuszony...

ich lasse mich nicht zwingen

nie dam się zmusić

ich zwinge Sie nicht

nie zmuszam [lub przymuszam] pana/pani

man zwang sie an den Verhandlungstisch

zmuszono ich do negocjacji

2. zwingen ur. jez. (drängen):

seinen Gegner zu Boden zwingen

powalić swego przeciwnika na ziemię

II . zwịngen <zwingt, zwang, gezwungen> [ˈtsvɪŋən] GLAG. povr. glag.

sich zu einer Arbeit zwingen (sich überwinden)

przemóc się, żeby wykonać jakąś pracę

sich zu einem Lächeln zwingen

zmuszać [dov. obl. zmusić] się do uśmiechu

er musste sich dazu zwingen, das zu tun

musiał się przełamać, żeby to zrobić

Hẹmmungen SAM.

Hemmungen mn. PSIH. → Hemmung

glej tudi Hemmung

Hẹmmung <‑, ‑en> SAM. ž. spol

1. Hemmung (Beeinträchtigung, das Aufhalten: eines Fahrzeugs, einer Entwicklung):

Hemmung

hamowanie sr. spol

die Hemmung des Verkehrs

hamowanie ruchu

2. Hemmung meist mn. (Bedenken):

Hemmung

hamulec m. spol fig

Hemmung

opory mn.

Hemmungen haben, etw zu tun

mieć opory, aby coś zrobić

moralische/innere Hemmungen

opory moralne/wewnętrzne

nur keine Hemmungen!

proszę, śmiało!

3. Hemmung mn. PSIH. (innere Unsicherheit):

Hemmung

zahamowania ntpl

unter Hemmungen leiden

cierpieć na zahamowania

4. Hemmung brez mn. PRAVO (Beeinträchtigung):

Hemmung

wstrzymanie sr. spol

Hemmung

zawieszenie sr. spol

Hemmung der Verjährung

wstrzymanie biegu przedawnienia

erklụngen GLAG. nepreh. glag.

erklungen pp von erklingen

glej tudi erklingen

erklịngen* GLAG. nepreh. glag. irr +sein (Töne, Glocken)

erklingen

rozbrzmiewać [dov. obl. rozbrzmieć ]ur. jez.

erzwụngen GLAG. preh. glag.

erzwungen pp von erzwingen

glej tudi erzwingen

erzwịngen* GLAG. preh. glag. irr

erzwingen Entscheidung:

etw von jdm erzwingen

wymuszać [dov. obl. wymusić] coś na kimś

ein erzwungenes Geständnis

wymuszone przyznanie sr. spol się

I . gedrụngen [gə​ˈdrʊŋən] GLAG. nepreh. glag.

gedrungen pp von dringen

II . gedrụngen [gə​ˈdrʊŋən] PRID.

gedrungen Körper, Gestalt

krępy

gedrungen Gebäude

przysadzisty

glej tudi dringen

drịngen <dringt, drang, gedrungen> [ˈdrɪŋən] GLAG. nepreh. glag.

1. dringen +sein (stoßen):

durch etw dringen (Person, Tier)

przedostawać [dov. obl. przedostać] się przez coś

durch etw dringen (Speer)

przebijać [dov. obl. przebić] coś

durch etw dringen (Regen)

wnikać [dov. obl. wniknąć] przez coś

durch etw dringen (Licht)

przenikać [dov. obl. przeniknąć] przez coś

in etw dringen

wnikać do czegoś

in eine Mauer tož. dringen (Geschoss)

przebijać [dov. obl. przebić] mur

aus etw dringen (Flüssigkeit)

wypływać [dov. obl. wypłynąć]

aus etw dringen (Gas)

ulatniać [dov. obl. ulotnić] się

aus etw dringen (Geräusch)

przedostawać [dov. obl. przedostać] się

2. dringen +sein (vordringen):

an die Öffentlichkeit dringen (Nachricht)

przedostać się do wiadomości publicznej

bis zu etw dringen

docierać [dov. obl. dotrzeć] do czegoś

das Geschrei drang bis in die hintersten Ecken des Hauses

krzyk m. spol docierał do najodleglejszych zakamarków domu

3. dringen +sein ur. jez. (einwirken):

in jdn dringen

naciskać na kogoś

mit Bitten in jdn dringen

zasypywać [dov. obl. zasypać] kogoś prośbami

ich fühle mich gedrungen, den Vorfall zu melden alt

czuję się zmuszony poinformować o tym zajściu

4. dringen +haben (fordern):

auf etw tož. dringen

żądać [dov. obl. za‑] czegoś

darauf dringen, dass etw getan wird

żądać, by coś zostało zrobione

geklụngen [gə​ˈklʊŋən] GLAG. nepreh. glag.

geklungen pp von klingen

glej tudi klingen

klịngen <klingt, klang, geklungen> [ˈklɪŋən] GLAG. nepreh. glag.

1. klingen:

klingen (erklingen) (Glocke)

rozbrzmiewać

klingen (Gläser)

dzwonić [dov. obl. za‑]

2. klingen (tönen):

hohl klingen (Behälter, Wand)

wydawać [dov. obl. wydać] głuchy dźwięk

hell/rau klingen (Stimme)

brzmieć jasno/ochryple

3. klingen (sich anhören):

das Lied klingt schön

ta piosenka ž. spol brzmi ładnie

das klingt gut/interessant

to brzmi nieźle/interesująco

das klingt ja, als ob ...

to brzmi, jak gdyby...

verdụngen GLAG. preh. glag., povr. glag.

verdungen pp von verdingen

glej tudi verdingen

I . verdịngen <verdingt, verdingte [o. verdang], verdingt [o. verdungen]> GLAG. preh. glag. form

verdingen Auftrag:

verdingen

rozpisywać [dov. obl. rozpisać]

II . verdịngen <verdingt, verdingte [o. verdang], verdingt [o. verdungen]> GLAG. povr. glag. alt

verdingen

najmować [dov. obl. nająć] się alt

sie hatte sich bei verschiedenen Bauern als Magd verdingt [o. verdungen]

najmowała się u różnych chłopów jako służąca

Bemü̱hungen SAM.

Bemühungen (Dienstleistung: eines Arztes)

zabiegi m. spol mn.

Bemühungen (eines Anwalts)

czynności ž. spol mn. służbowe

Bemühungen (eines Anwalts)

starania ntpl