Prevodi za „panden“ v slovarju nemško » poljski

I . lạnden [ˈlandən] GLAG. nepreh. glag. +sein

1. landen:

landen (auf festen Untergrund niedergehen) (Flugzeug)

lądować [dov. obl. wy‑]

auf dem Mond landen

wylądować na księżycu

auf dem Wasser landen

wodować

weich landen

miękko lądować

in einer Stadt landen

wylądować w jakiś mieście

2. landen (anlegen) (Schiff):

[im Hafen] landen

zawijać [dov. obl. zawinąć] [do portu]

das Schiff ist auf einer Sandbank gelandet

statek m. spol osiadł na mieliźnie

3. landen pog. (ankommen):

zu Hause/im Papierkorb landen

lądować [dov. obl. wy‑] w domu/koszu na śmieci pog.

der Wagen landete im Straßengraben

samochód m. spol wylądował w przydrożnym rowie pog.

schließlich landeten sie im Kino

w końcu wylądowali w kinie pog.

pass auf, dass du nicht im Knast landest

uważaj, żebyś nie wylądował w więzieniu pog.

auf dem 5. Platz landen

wylądować na 5 miejscu pog.

ich landete aus Versehen bei der Polizei

przez pomyłkę wylądowałem na policji pog.

bei jdm nicht landen können

nie spotkać się u kogoś z dobrym przyjęciem [lub z czyjąś sympatią]

mit deinen Komplimenten/Kritiken kannst du bei mir nicht landen

takimi komplementami/uwagami wiele u mnie nie wskórasz

II . lạnden [ˈlandən] GLAG. preh. glag.

1. landen AERO (niedergehen lassen):

landen

sprowadzać [dov. obl. sprowadzić] [na dół] [lub ziemię]

einen Hubschrauber [sicher] landen

sprowadzić helikopter [bezpiecznie] na ziemię

2. landen (aus der Luft absetzen):

landen AERO, VOJ.

wysadzać [dov. obl. wysadzić]

Verstärkungen hinter den feindlichen Linien landen

wysadzić posiłki za linią wroga

brạnden [ˈbrandən] GLAG. nepreh. glag. (Wellen)

an [o. gegen] etw branden

rozbijać się o coś

pfạ̈nden [ˈpfɛndən] GLAG. preh. glag.

1. pfänden (beschlagnahmen):

pfänden

rekwirować [dov. obl. za‑]

sie haben ihr das Auto gepfändet

zarekwirowali jej samochód

2. pfänden (einer Pfändung unterziehen):

jdn pfänden lassen

zajmować [dov. obl. zająć] czyjeś mienie

pạnzern [ˈpantsɐn] GLAG. preh. glag.

panzern

opancerzać [dov. obl. opancerzyć]

Pạnsen <‑s, ‑> [ˈpanzən] SAM. m. spol

1. Pansen ZOOL. (Abschnitt des Magens):

Pansen

żwacz m. spol

3. Pansen REG šalj. (Magen):

Pansen

żołądek m. spol

Pansen

brzuch m. spol

Pansen

bęben m. spol pog.

Ạnden [ˈandən] SAM. mn. GEO

Anden

Andy mn.

ẹnden [ˈɛndən] GLAG. nepreh. glag.

1. enden:

enden (zu Ende gehen) (Jahr, Urlaub)

kończyć [dov. obl. s‑] się

nicht enden wollender Beifall

nie kończące się oklaski

das Programm endete mit einer Überraschung

program m. spol zakończył się niespodzianką

wie wird das mit ihm enden?

jak to się dla niego zakończy?

das wird böse enden

to się źle skończy

2. enden:

enden (ablaufen) (Frist, Ultimatum)

upływać [dov. obl. upłynąć]

3. enden:

enden (räumlich aufhören) (Rock, Weg)

kończyć [dov. obl. s‑] się

I . sẹnden¹ <sendet, sendete [o. CH: sandte], hat gesendet [o. CH: gesandt]> [ˈzɛndən] GLAG. preh. glag.

senden Film

nadawać [dov. obl. nadać]

senden Notsignal, Botschaft

wysyłać [dov. obl. wysłać]

II . sẹnden¹ <sendet, sendete [o. CH: sandte], hat gesendet [o. CH: gesandt]> [ˈzɛndən] GLAG. nepreh. glag.

zwischen sieben und zwanzig Uhr senden

nadawać między siódmą a dwudziestą

Sẹnden <‑s, brez mn. > SAM. sr. spol

Senden

wysyłanie sr. spol

Senden

przesyłanie sr. spol

Senden

transfer m. spol

I . wẹnden¹ <wendet, wendete, gewendet> [ˈvɛndən] GLAG. nepreh. glag.

1. wenden (Auto):

wenden

nawracać [dov. obl. nawrócić]

wenden

zawracać [dov. obl. zawrócić]

wenden NAVT.

zmieniać [dov. obl. zmienić] kierunek

fraza:

bitte wenden!

verte!

II . wẹnden¹ <wendet, wendete, gewendet> [ˈvɛndən] GLAG. preh. glag.

wenden Blatt

odwracać [dov. obl. odwrócić]

wenden Kleidung

odwrócić na drugą stronę

wenden Fahrzeug

zawracać [dov. obl. zawrócić]

er musste den Wagen wenden

musiał zawrócić samochód [lub nawrócić samochodem]

den Braten wenden

obracać [dov. obl. obrócić] pieczeń

fraza:

man kann die Sache drehen und wenden, wie man will

można rozpatrywać tę sprawę w najróżniejszych kategoriach

III . wẹnden¹ <wendet, wendete, gewendet> [ˈvɛndən] GLAG. povr. glag. (sich entwickeln)

sich zum Besseren wenden

zmieniać [dov. obl. zmienić] się na lepsze

es wird sich alles zum Guten wenden

wszystko obróci się na dobre

I . bịnden <bindet, band, gebunden> [ˈbɪndən] GLAG. preh. glag.

1. binden (zusammenbinden, fesseln):

binden Gefangenen, Hände

wiązać [dov. obl. z‑]

jdn an Händen und Füßen binden

związać komuś ręce i nogi

mir sind die Hände gebunden fig

mam związane ręce fig

2. binden (aneinander befestigen):

binden Kranz, Strauß, Besen

wiązać [dov. obl. z‑]

etw zu etw binden

związać coś w coś

Haare zu einem Zopf binden

związać włosy w warkocz

Fichtenzweige zu Kränzen binden

wiązać gałązki świerku w wieńce

3. binden (anbinden, befestigen):

jdn/etw [mit etw] an etw tož. binden Boot, Gefangenen

przywiązać kogoś/coś [czymś] do czegoś

einen Menschen mit einer Leine an einen Baum binden

przywiązać człowieka sznurem do drzewa

4. binden (zubinden):

binden Schleife, Schnürsenkel

zawiązywać [dov. obl. zawiązać]

kannst du mir bitte die Schürze hinten binden?

możesz mi proszę zawiązać z tyłu fartuch?

etw um etw binden Krawatte

zawiązać coś na czymś

ein Tuch um den Kopf binden

zawiązać chustkę na głowie

5. binden (herstellen):

ein Fass binden

pobijać beczkę

6. binden (verpflichten):

jdn [an etw tož.] binden

zobowiązywać [dov. obl. zobowiązać] kogoś [do czegoś]

mein Versprechen bindet mich

jestem zobowiązany obietnicą

mein Versprechen bindet mich

wiąże mnie obietnica ž. spol fig

ein Vertrag bindet immer beide Seiten

umowa ž. spol zobowiązuje zawsze obie strony

eine bindende Zusage machen

dawać [dov. obl. dać] wiążące przyrzeczenie fig

7. binden (eine Gefühlsbindung schaffen):

binden

wiązać

binden

jednoczyć

es bindet mich nichts mehr an diese Stadt

nic już nie wiąże mnie z tym miastem fig

8. binden:

binden KEM., PHYS, GASTR. Soße

wiązać

Gaswolken mit einem Wasservorhang binden

neutralizować chmury gazu zasłoną wodną

9. binden (anlegen):

Kapital binden

inwestować kapitał

10. binden (mit einem Einband versehen):

binden Buch

oprawiać [dov. obl. oprawić]

11. binden LIT.:

Wörter durch einen Rheim binden

ułożyć słowa w rym

in gebundener Rede

wierszem

II . bịnden <bindet, band, gebunden> [ˈbɪndən] GLAG. nepreh. glag.

binden

wiązać

binden

spajać [dov. obl. spoić]

dieser Klebstoff bindet gut

ten klej m. spol dobrze wiąże

III . bịnden <bindet, band, gebunden> [ˈbɪndən] GLAG. povr. glag.

1. binden (eine Beziehung eingehen):

sich [an jdn] binden

wiązać [dov. obl. z‑] się [z kimś] fig

ich möchte mich momentan nicht binden

nie chciałbym się teraz [z nikim] wiązać fig

2. binden (sich verpflichten):

binden

zobowiązać się

glej tudi gebunden

I . gebụnden [gə​ˈbʊndən] GLAG. preh. glag., nepreh. glag., povr. glag.

gebunden pp von binden

II . gebụnden [gə​ˈbʊndən] PRID.

1. gebunden (kontrolliert):

gebunden Preise, Kapital

kontrolowany

2. gebunden (verpflichtet):

vertraglich gebunden sein

być związanym umową

anderweitig gebunden sein

mieć inne zobowiązania

an einen Ort gebunden sein

być związanym z jakimś miejscem

3. gebunden (mit festem Rücken und Decke versehen):

gebunden Buch

w twardej oprawie

4. gebunden (in Versen):

gebunden Rede

wiązany

I . fịnden <findet, fand, gefunden> [ˈfɪndən] GLAG. preh. glag.

1. finden (entdecken):

finden

znaleźć

wieder finden

odnaleźć

[bei jdm] Hilfe finden

znaleźć [u kogoś] pomoc

er war nirgends zu finden

nigdzie nie można go było znaleźć

ihr Haus ist gut/schlecht zu finden

do ich domu łatwo/trudno trafić

wer sucht, der findet preg.

szukajcie, a znajdziecie preg.

2. finden (einschätzen):

wie findest du das?

co o tym sądzisz?

ich finde es gut, dass ...

uważam, że to dobrze, że...

jdn gut finden

uważać, że ktoś jest dobry

das finde ich nicht!

[ja] tak nie uważam!

das finde ich nicht!

nie sądzę!

das finde ich auch!

też tak sądzę!

ich finde es hier ganz angenehm

uważam, ze jest tu całkiem miło

3. finden (vorfinden):

sie fand ihn schlafend/bei der Arbeit

zastała go śpiącego/przy pracy

4. finden (erfahren):

nichts an jdm/etw finden

nic w kimś/czymś nie widzieć

nichts dabei finden etw zu tun

nie widzieć nic złego w zrobieniu czegoś

ich finde nichts Schlimmes dabei

nie widzę w tym nic złego

5. finden (teilhaftig werden):

Mut finden

odważyć się

Sprache finden

znaleźć język

Anklang finden

spotykać [dov. obl. spotkać] się z uznaniem

Beachtung finden

cieszyć się zainteresowaniem

kein Ende finden

nie mieć końca

Verwendung finden

znajdować [dov. obl. znaleźć] zastosowanie

sie fand keine Ruhe

[ona] nie mogła [lub potrafiła] się uspokoić

II . fịnden <findet, fand, gefunden> [ˈfɪndən] GLAG. nepreh. glag.

1. finden (kommen):

nach Hause finden

trafić do domu

zu sich selbst finden (zur Ruhe kommen)

dochodzić [dov. obl. dojść] do siebie

ich muss zu mir selbst finden

muszę odnaleźć siebie

2. finden (meinen):

finden, [dass ...]

uważać, [że...]

finden Sie nicht auch, dass ...?

czy nie uważa pan/pani również, że...?

III . fịnden <findet, fand, gefunden> [ˈfɪndən] GLAG. povr. glag.

1. finden (wieder auftauchen):

sich wieder finden

odnaleźć się

ich hoffe, der Schlüssel findet sich gleich wieder

mam nadzieję, że klucz m. spol zaraz się znajdzie

das Buch wird sich schon wieder finden

ta książka ž. spol na pewno się znajdzie

das wird sich alles finden

wszystko będzie dobrze

2. finden (sich ausfindig machen lassen):

es findet sich keiner, der ...

nie ma nikogo, kto...

3. finden (sich begegnen):

finden

spotkać [lub odnaleźć] się

wir haben uns in diesem Gedränge leider nicht gefunden

niestety nie znaleźliśmy się w tym tłoku

I . wịnden¹ <windet, wand, gewunden> [ˈvɪndən] GLAG. preh. glag. ur. jez.

1. winden Kranz:

winden

wić

2. winden (befestigen):

winden Blumen

wplatać [dov. obl. wpleść]

sich daj. ein Band ins Haar winden

wpleść sobie wstążkę we włosy

etw um etw winden

owijać [dov. obl. owinąć] coś czymś

3. winden (wegnehmen):

winden

wyrywać [dov. obl. wyrwać]

jdm etw aus der Hand winden

wyrwać coś komuś z ręki

II . wịnden¹ <windet, wand, gewunden> [ˈvɪndən] GLAG. povr. glag.

1. winden (Pflanze):

winden

wić się

der Efeu windet sich um einen Baumstamm

bluszcz m. spol wije [lub owija] się wokół pnia drzewa

2. winden:

winden (verlaufen) (Schlange, Fluss)

wić się

sich um etw winden

wić się dookoła czegoś

der Pfad windet sich durch die Wiesen

ścieżka ž. spol wije się wśród łąk

3. winden (sich krümmen):

winden

wić [lub fam: zwijać] się

sich [vor Schmerzen] winden

wić się [z bólu]

4. winden fig (Ausflüchte suchen):

sich winden

wykręcać się

sie drückt sich immer gewunden aus

zawsze próbuje się wykręcić

a̱hnden [ˈaːndən] GLAG. preh. glag. form

ahnden Verstoß, Straftat:

ahnden

karać [dov. obl. u‑]

ein Verbrechen streng ahnden

surowo ukarać zbrodnię

ein Vergehen mit Geldstrafe ahnden

ukarać wykroczenie mandatem

mụnden [ˈmʊndən] GLAG. nepreh. glag. ur. jez.

jdm munden

smakować komuś

ich hoffe, es mundet

mam nadzieję, że smakuje

wie mundet dir dieser Wein?

jak smakuje ci to wino sr. spol ?

lasst es euch munden

niech wam smakuje

diese Arbeit mundet mir auch nicht so recht fig

ta praca ž. spol nie bardzo mi odpowiada

Pạnda <‑s, ‑s> [ˈpanda] SAM. m. spol ZOOL.

Panda

panda ž. spol

Pana̱de <‑, ‑n> [pa​ˈnaːdə] SAM. ž. spol GASTR.

1. Panade (aus Mehl und Ei):

Panade

panada ž. spol (środek wiążący do farszu i nadzienia)

2. Panade (aus Semmelbröseln bzw. Mehl und Ei):

Panade

panierka ž. spol

... dann muss das Schnitzel in der Panade gewendet werden

...następnie obtoczyć sznycel w panierce

Pạnne <‑, ‑n> [ˈpanə] SAM. ž. spol

1. Panne (Defekt):

Panne

uszkodzenie sr. spol

Panne

awaria ž. spol

ich hatte eine Panne (Autopanne)

samochód mi się popsuł

ich hatte eine Panne (Fahrradpanne)

rower mi się popsuł

ich hatte eine Panne (Reifenpanne)

opona mi się przebiła

ich hatte eine Panne (Reifenpanne)

złapałem gumę pog.

2. Panne pog. (Missgeschick):

Panne

gafa ž. spol pog.

Panne

błąd m. spol

mir ist eine Panne passiert

przydarzyła mi się gafa pog.

Pane̱e̱l <‑s, ‑e> [pa​ˈneːl] SAM. sr. spol

Paneel

panel m. spol

Pạnterpren. pravopis <‑s, ‑> SAM. m. spol

Panter → Panther

glej tudi Panther

Pạnther <‑s, ‑> [ˈpantɐ] SAM. m. spol ZOOL.

Panther

pantera ž. spol