Prevodi za „verkar“ v slovarju nemško » poljski

verdạrb [fɛɐ̯​ˈdarp] GLAG.

verdarb pret. von verderben

glej tudi verderben

I . verdẹrben <verdirbt, verdarb, verdorben> [fɛɐ̯​ˈdɛrbən] GLAG. preh. glag.

verderben (negativ beeinflussen):

verderben Charakter

wypaczyć

verderben Person ur. jez.

zepsuć

verderben Person ur. jez.

zdemoralizować ur. jez.

verderben Appetit, Freude

odbierać [dov. obl. odebrać]

verderben Laune, Stimmung

psuć [dov. obl. po‑]

jdm den Urlaub verderben

psuć [dov. obl. po‑] komuś urlop

ich habe mir den Magen verdorben

zniszczyłem [lub zrujnowałem] sobie żołądek

sich daj. die Augen verderben

zepsuć sobie oczy

fraza:

es sich daj. mit jdm verderben

narażać [dov. obl. narazić] się komuś

es sich daj. mit niemandem verderben wollen

nie chcieć nikomu się narażać [dov. obl. narazić]

II . verdẹrben <verdirbt, verdarb, verdorben> [fɛɐ̯​ˈdɛrbən] GLAG. nepreh. glag. +sein

verderben (Fleisch)

psuć [dov. obl. po‑] się

verderben (Obst)

gnić [dov. obl. z‑]

verderben (Gemüse)

więdnąć [dov. obl. z‑]

verderben (Sahne)

kwaśnieć [dov. obl. s‑]

I . verba̱l [vɛr​ˈbaːl] PRID.

1. verbal Protest:

verbal

werbalny

2. verbal LINGV.:

verbal Ableitung

czasownikowy

II . verba̱l [vɛr​ˈbaːl] PRISL.

verbal ausdrücken:

verbal

werbalnie

verga̱ß [fɛɐ̯​ˈgaːs] GLAG. preh. glag., povr. glag.

vergaß pret. von vergessen

glej tudi vergessen

I . vergẹssen <vergisst, vergaß, vergessen> [fɛɐ̯​ˈgɛsən] GLAG. preh. glag.

vergessen

zapominać [dov. obl. zapomnieć]

jd vergisst etw

ktoś zapomina coś [lub o czymś]

ich habe vergessen, was ich sagen wollte

zapomniałem, co chciałem powiedzieć

damit ich es nicht vergesse [o. ehe ich es vergesse], ...

zanim zapomnę,...

nicht zu vergessen ...

nie zapominając o...

das kannst du vergessen! pog.

zapomnij! pog.

fraza:

das werde ich dir/ihr nie vergessen!

nigdy ci/jej tego nie zapomnę!

II . vergẹssen <vergisst, vergaß, vergessen> [fɛɐ̯​ˈgɛsən] GLAG. povr. glag.

vergessen

zapominać [dov. obl. zapomnieć] się

er hat sich im Zorn völlig vergessen

zapamiętał się całkowicie w gniewie

verlo̱r [fɛɐ̯​ˈloːɐ̯] GLAG. nepreh. glag., preh. glag., povr. glag.

verlor pret. von verlieren

glej tudi verlieren

I . verli̱e̱ren <verliert, verlor, verloren> [fɛɐ̯​ˈliːrən] GLAG. preh. glag.

1. verlieren (nicht mehr finden):

verlieren Schlüssel, Handschuhe

gubić [dov. obl. z‑]

du hast hier nichts verloren! pog.

nie masz tu nic do szukania! pog.

das [o. so etwas] hat hier nichts verloren! pog.

to nie jest tutaj mile widziane!

was hast du hier verloren? pog.

czego tutaj szukasz? pog.

an ihr ist eine Journalistin/Schauspielerin verloren gegangen pog.

mogła z niej być dobra dziennikarka/aktorka

2. verlieren a. fig (nicht mehr haben):

verlieren Freunde, Vertrauen, Arbeitsplatz

tracić [dov. obl. s‑]

wir dürfen keine Zeit mehr verlieren

nie możemy tracić ani chwili

seine Stelle verlieren

utracić posadę

Luft verlieren

brakować powietrza

die Beherrschung verlieren

tracić [dov. obl. s‑] panowanie

3. verlieren (entweichen lassen):

das Auto verliert Öl

z samochodu wycieka olej m. spol

der Reifen verliert Luft

z opony uchodzi powietrze sr. spol

er verlor kein Wort darüber

nie powiedział ani słowa na ten temat

4. verlieren (nicht gewinnen):

verlieren Krieg, Spiel, Prozess

przegrywać [dov. obl. przegrać]

jd hat nichts [mehr] zu verlieren

ktoś nie ma już nic [więcej] do stracenia

jdn verloren geben

uważać kogoś za beznadziejny przypadek

etw verloren geben

uważać coś za stracone

II . verli̱e̱ren <verliert, verlor, verloren> [fɛɐ̯​ˈliːrən] GLAG. nepreh. glag.

an Bedeutung daj. verlieren

tracić [dov. obl. s‑] na znaczeniu

das Flugzeug verliert an Höhe

samolot m. spol obniżył swój lot

die Währung verliert an Wert

kurs m. spol spada

III . verli̱e̱ren <verliert, verlor, verloren> [fɛɐ̯​ˈliːrən] GLAG. povr. glag.

1. verlieren:

verlieren (schwächer werden) (Spontanität)

ginąć [dov. obl. z‑]

verlieren (Nervosität, Angst)

znikać [dov. obl. zniknąć]

der Lärm verlor sich in der Ferne

hałas m. spol nikł w oddali

2. verlieren:

verlieren (sich nicht mehr finden) (Menschen)

gubić [dov. obl. z‑] się

sich in Details verlieren

gubić się w szczegółach

(sich einer Sache hingeben) er hat sich in seinen Gedanken ganz verloren

całkiem pogrążył się w swoich myślach

verta̱n GLAG. preh. glag., povr. glag.

vertan pp von vertun

glej tudi vertun

I . vertu̱n* GLAG. preh. glag. irr (ungenutzt lassen)

vertun

zaprzepaszczać

vertun Geld, Zeit

trwonić [dov. obl. roz‑]

eine vertane Gelegenheit

zmarnowana [lub zaprzepaszczona] okazja ž. spol

II . vertu̱n* GLAG. povr. glag. irr pog.

vertun

omylić się

sich [um zehn Euro/einen Tag] vertun

pomylić się [o dziesięć euro/jeden dzień]

da gibt es kein Vertun! REG

tu nie ma żadnej pomyłki!

Verka̱u̱f¹ <‑[e]s, Verkäufe> [fɛɐ̯​ˈkaʊf] SAM. m. spol (Absatz)

Verkauf

sprzedaż ž. spol

zum Verkauf stehen

być na sprzedaż

zum Verkauf anbieten

oferować na sprzedaż

Verkauf auf Kommissionsbasis/Probe/Teilzahlung

sprzedaż komisowa/na próbę/z częściową zapłatą

Verkauf mit Rückgaberecht

sprzedaż z gwarancją zwrotu pieniędzy

Verkauf nach Muster

sprzedaż według wzoru

Verke̱hr <‑[e]s, brez mn. > [fɛɐ̯​ˈkeːɐ̯] SAM. m. spol

1. Verkehr (Bewegung von Fahrzeugen, Personen):

Verkehr

ruch m. spol

Verkehr

komunikacja ž. spol

den Verkehr regeln

regulować ruch

2. Verkehr (Beförderung):

Verkehr

transport m. spol

3. Verkehr (Kontakt, Umgang):

Verkehr

stosunki m. spol mn.

Verkehr

komunikacja ž. spol

dienstlicher Verkehr

stosunki m. spol mn. służbowe

in regem Verkehr mit jdm stehen

pozostawać w ożywionych stosunkach z kimś

er ist kein Verkehr für dich

[on] nie jest towarzystwem dla ciebie

4. Verkehr (Geschlechtsverkehr):

Verkehr

spółkowanie sr. spol

Verkehr [mit jdm] haben

odbywać [dov. obl. odbyć] [z kimś] stosunek

5. Verkehr (Umlauf):

Verkehr

obieg m. spol

etw aus dem Verkehr ziehen

wycofywać [dov. obl. wycofać] coś z obiegu

Banknoten aus dem Verkehr ziehen

wycofać banknoty z obiegu

Artikel/Banknoten in den Verkehr bringen

wprowadzać [dov. obl. wprowadzić] artykuł/banknoty do obiegu

jdn aus dem Verkehr ziehen pog.

odsunąć kogoś od interesu pog.

I . verque̱r PRID.

1. verquer (schräg, nicht richtig):

verquer Lage, Position

niedogodny

2. verquer (merkwürdig):

verquer Ansicht, Idee

osobliwy

II . verque̱r PRISL.

1. verquer (nicht richtig):

verquer sitzen, liegen

na opak

2. verquer (merkwürdig):

verquer sich aufführen

osobliwie

jdm geht etw/alles verquer

coś/wszystko idzie komuś nie tak pog.

jdm verquer kommen

przychodzić [dov. obl. przyjść] nie w porę

jdm verquer kommen

trafiać [dov. obl. trafić] się nie w porę