nemško » poljski

gebịssen [gə​ˈbɪsən] GLAG. preh. glag., nepreh. glag., povr. glag.

gebissen pp von beißen

glej tudi beißen

II . bei̱ßen <beißt, biss, gebissen> [ˈbaɪsən] GLAG. nepreh. glag.

1. beißen:

gryźć [dov. obl. u‑]

2. beißen (mit den Zähnen fassen):

4. beißen:

III . bei̱ßen <beißt, biss, gebissen> [ˈbaɪsən] GLAG. povr. glag.

1. beißen (mit den Zähnen fassen):

Lẹckerbissen <‑s, ‑> SAM. m. spol

1. Leckerbissen (Essbares):

smakołyk m. spol

2. Leckerbissen fig (Attraktion):

smaczny kąsek m. spol fig

wẹg|gehen GLAG. nepreh. glag. irr +sein

2. weggehen pog.:

schodzić [dov. obl. zejść ]pog.

3. weggehen pog. (verkauft werden):

wẹg|gießen GLAG. preh. glag. irr

wylewać [dov. obl. wylać]

I . verbịssen [fɛɐ̯​ˈbɪsən] GLAG. preh. glag., povr. glag.

verbissen pp von verbeißen

II . verbịssen [fɛɐ̯​ˈbɪsən] PRID.

2. verbissen (verkrampft):

III . verbịssen [fɛɐ̯​ˈbɪsən] PRISL.

verbissen kämpfen:

glej tudi verbeißen

zerbịssen GLAG. preh. glag.

zerbissen pp von zerbeißen

glej tudi zerbeißen

zerbe̱i̱ßen* [tsɛɐ̯​ˈbaɪsən] GLAG. preh. glag. irr

1. zerbeißen (zerkleinern):

rozgryzać [dov. obl. rozgryźć]

2. zerbeißen (kaputtbeißen):

3. zerbeißen pog. (stechen):

wẹg|lassen GLAG. preh. glag. irr

1. weglassen (fortgehen lassen):

puszczać [dov. obl. puścić]

2. weglassen pog. (versehentlich auslassen):

pomijać [dov. obl. pominąć]

3. weglassen (verzichten auf):

rezygnować [dov. obl. z‑] [z czegoś]

I . gerịssen [gə​ˈrɪsən] GLAG. nepreh. glag., preh. glag., povr. glag.

gerissen pp von reißen

II . gerịssen [gə​ˈrɪsən] PRID. pog. (schlau)

glej tudi reißen

I . re̱i̱ßen <reißt, riss, gerissen> [ˈraɪsən] GLAG. nepreh. glag. +sein

1. reißen:

drzeć [dov. obl. po‑] się

II . re̱i̱ßen <reißt, riss, gerissen> [ˈraɪsən] GLAG. preh. glag.

4. reißen (hineinreißen):

6. reißen ŠPORT (Leichtathletik):

rekord m. spol świata w rwaniu

7. reißen (töten):

wilki m. spol mn. rozszarpały owcę

III . re̱i̱ßen <reißt, riss, gerissen> [ˈraɪsən] GLAG. povr. glag.

1. reißen pog. (sich intensiv bemühen):

2. reißen (sich befreien):

wyrywać [dov. obl. wyrwać] się

I . ạbgerissen GLAG. preh. glag., nepreh. glag.

abgerissen pp von abreißen

II . ạbgerissen PRID.

2. abgerissen (unzusammenhängend):

glej tudi abreißen

I . ạb|reißen GLAG. preh. glag. irr

1. abreißen (abtrennen):

odrywać [dov. obl. oderwać]
zrywać [dov. obl. zerwać]
zrywać [dov. obl. zerwać] coś [ze ściany]

2. abreißen (niederreißen):

burzyć [dov. obl. wy‑]

3. abreißen pog. (abnutzen):

zdzierać [dov. obl. zedrzeć]
niszczyć [dov. obl. z‑]

4. abreißen pog.:

odsiadywać [dov. obl. odsiedzieć ]pog.
odsługiwać [dov. obl. odsłużyć ]pog.

II . ạb|reißen GLAG. nepreh. glag. irr +sein

1. abreißen:

urywać [dov. obl. urwać] się
zrywać [dov. obl. zerwać] się

2. abreißen:

urywać [dov. obl. urwać] się

Bi želeli dodati besede, fraze ali prevode?

Predlagajte nov vnos.

Stran Deutsch | Български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski