Prevodi za „weven“ v slovarju nemško » poljski

(Skoči na poljsko » nemški)

we̱ben¹ <webt, webte, gewebt> [ˈveːbən] GLAG. preh. glag., nepreh. glag.

weben

tkać [dov. obl. u‑]

an einem Teppich weben

tkać dywan m. spol

we̱gen [ˈveːgən] PREDL. +rod. o daj.

1. wegen (aufgrund von):

wegen des Regens

z powodu deszczu

wegen des schlechten Wetters

z powodu złej pogody

2. wegen (bezüglich):

wegen einer Sache

w sprawie czegoś

wegen dieser Angelegenheit

w związku z tą sprawą

wegen dieser Angelegenheit

z powodu tej sprawy

mach dir keine Gedanken wegen des Telefonierens

nie przejmuj się rachunkiem telefonicznym

von wegen! pog.

akurat! pog.

von wegen! pog.

dobre sobie! pog.

3. wegen (um ... willen):

wegen

ze względu na

der Freundschaft wegen

w imię przyjaźni

wegen dir pog.

z twojego powodu

wegen dir pog.

dla ciebie

nur wegen des Geldes

tylko dla pieniędzy

I . we̱hen [ˈveːən] GLAG. nepreh. glag.

1. wehen +haben:

wehen (blasen) (Wind)

wiać [dov. obl. po‑]

es weht eine steife Brise

wieje silna bryza ž. spol

2. wehen +haben (sich bewegen):

[im Wind] wehen (Haare, Fahne)

powiewać [na wietrze]

mit wehenden Fahnen

z powiewającymi sztandarami

3. wehen +sein (von der Luft getragen werden):

wehen

fruwać [dov. obl. frunąć]

wehen

unosić się w powietrzu

Schneeflocken wehten ihr ins Gesicht

płatki m. spol mn. śniegu padały jej na twarz

II . we̱hen [ˈveːən] GLAG. preh. glag.

wehen Schnee, Zettel:

wehen

zwiewać [dov. obl. zwiać]

hi̱e̱ven [ˈhiːfən, ˈhiːvən] GLAG. preh. glag.

1. hieven NAVT.:

hieven

podnosić [dov. obl. podnieść]

Anker hieven

podnieść kotwicę

2. hieven pog.:

jdn/etw hieven

wciągać [dov. obl. wciągnąć] kogoś/coś na górę

Ste̱ven <‑s, ‑> [ˈʃteːvən] SAM. m. spol NAVT.

Steven

stewa ž. spol

I . nẹrven [ˈnɛrfən] GLAG. preh. glag. pog.

nerven

denerwować [dov. obl. z‑]

nerven

wnerwiać [dov. obl. wnerwić ]pog.

genervt

zdenerwowany

genervt

wnerwiony pog.

ich bin total genervt!

jestem totalnie wnerwiony! pog.

II . nẹrven [ˈnɛrfən] GLAG. nepreh. glag. pog. (Person, Sache, Vorfall)

nerven

być denerwującym

du nervst!

działasz [mi] na nerwy! pog.

diese eintönige Arbeit nervt total

ta monotonna praca ž. spol jest strasznie denerwująca

III . nẹrven [ˈnɛrfən] GLAG. povr. glag. švic. pog.

sich [über jdn/etw] nerven

wnerwiać [dov. obl. wnerwić] się [na kogoś/coś] pog.

sich [über jdn/etw] nerven

denerwować [dov. obl. z‑] się [na kogoś/coś]

sich über den nächtlichen Lärm nerven

denerwować się z powodu nocnego hałasu

I . wẹnden² <wendet, wendete [o. geh: wandte], gewendet [o. geh: gewandt]> [ˈvɛndən] GLAG. preh. glag.

1. wenden Kopf:

wenden

odwracać [dov. obl. odwrócić]

den Blick nicht von etw daj. wenden

nie odrywać wzroku od czegoś

seine Schritte in eine andere Richtung wenden

skierować swoje kroki gdzieś indziej

2. wenden (aufwenden):

sie haben viel Geld/Mühe daran gewendet

poświęcili temu dużo pieniędzy/wysiłku

II . wẹnden² <wendet, wendete [o. geh: wandte], gewendet [o. geh: gewandt]> [ˈvɛndən] GLAG. povr. glag.

1. wenden (sich drehen):

wenden

obracać [dov. obl. obrócić] się

2. wenden (sich richten an):

sich an jdn wenden (Person)

zwracać [dov. obl. zwrócić] się do kogoś

ich wandte mich an ihn um Hilfe

zwróciłem się do niego o pomoc

das Buch wendet sich auch an Anfänger

książka ž. spol kierowana jest również do początkujących

3. wenden ur. jez. (sich anschicken):

er wollte sich schon zum Gehen wenden

szykował się już do wyjścia

sich zum Ausgang wenden

szykować się w stronę wyjścia

4. wenden (entgegentreten):

sich gegen jdn/etw wenden

zwracać [dov. obl. zwrócić] się przeciw komuś/czemuś

einige Abgeordnete wandten sich gegen diesen Beschluss

niektórzy posłowie m. spol mn. zaprotestowali przeciw temu postanowieniu [lub tej uchwale]

etw wendet sich gegen jdn

coś się obraca [lub obróci] przeciw komuś

5. wenden (sich ändern):

seine gute Laune wandte sich ins Gegenteil

jego dobry humor m. spol zmienił się diametralnie

I . we̱hren [ˈveːrən] GLAG. nepreh. glag. ur. jez.

einer Sache daj. wehren

przeciwdziałać czemuś

einer Sache daj. wehren

zapobiegać [dov. obl. zapobiec] czemuś

den Umtrieben wehren

przeciwdziałać intrygom [lub machinacjom]

einer Gefahr

zapobiegać niebezpieczeństwu

fraza:

wehret den Anfängen!

przeszkadzaj początkom!

wehret den Anfängen!

niszcz zło w zarodku!

II . we̱hren [ˈveːrən] GLAG. povr. glag.

1. wehren (sich verteidigen):

sich [gegen etw] wehren

bronić się [przed czymś]

gegen diese Unterstellung werde ich mich doch wehren

przeciw tym insynuacjom będę [stanowczo] protestować

er weiß sich zu wehren

on potrafi się obronić

2. wehren (sich sträuben):

sich dagegen wehren etw zu tun

wzbraniać się przed zrobieniem czegoś

I . we̱i̱den [ˈvaɪdən] GLAG. nepreh. glag. (Vieh)

weiden

paść [dov. obl. po‑] się

II . we̱i̱den [ˈvaɪdən] GLAG. preh. glag.

weiden Vieh:

weiden

paść

III . we̱i̱den [ˈvaɪdən] GLAG. povr. glag. (sich erfreuen)

sich an etw daj. weiden ur. jez.

napawać się czymś ur. jez.

er/sie weidete sich an diesem Anblick ur. jez.

on napawał się/ona napawała się tym widokiem ur. jez.

der Mörder weidet sich an der Angst seiner Opfer slabš.

mordercę podnieca strach, jaki odczuwają jego ofiary

we̱i̱len [ˈvaɪlən] GLAG. nepreh. glag. ur. jez.

weilen

przebywać

er weilt nicht mehr unter uns (er ist schon gestorben)

już nie ma go wśród nas ur. jez.

I . we̱i̱sen <weist, wies, gewiesen> [ˈvaɪzən] GLAG. preh. glag.

1. weisen ur. jez. (zeigen):

jdm etw weisen Weg

pokazywać [dov. obl. pokazać]

jdm etw weisen Richtung

wskazywać [dov. obl. wskazać]

2. weisen (fortschicken):

jdn aus dem Haus weisen

wyrzucić kogoś z domu pog.

aus der Schule weisen

wydalić ze szkoły

jdn aus dem Saal weisen

wyprosić kogoś z sali

jdn zur Ordnung weisen

przywołać kogoś do porządku

etw [weit] von sich daj. weisen fig

odsunąć coś od siebie

das ist nicht von der Hand zu weisen

tego nie da się zaprzeczyć

II . we̱i̱sen <weist, wies, gewiesen> [ˈvaɪzən] GLAG. nepreh. glag. (zeigen)

auf etw tož. weisen (Person)

wskazywać [dov. obl. wskazać] na coś

I . we̱i̱ten [ˈvaɪtən] GLAG. preh. glag.

weiten Schuhe:

weiten

rozbijać [dov. obl. rozbić]

weiten

rozciągać [dov. obl. rozciągnąć]

II . we̱i̱ten [ˈvaɪtən] GLAG. povr. glag.

weiten (Augen, Pupille)

rozszerzać [dov. obl. rozszerzyć] się

weiten (Horizont) fig

poszerzać [dov. obl. poszerzyć] się

ich hoffe, die Schuhe weiten sich noch

mam nadzieję, że te buty się jeszcze rozciągną pog.

wẹlken [ˈvɛlkən] GLAG. nepreh. glag. +sein

welken (Blume)

więdnąć [dov. obl. z‑]

welken (Schönheit) fig

przemijać [dov. obl. przeminąć]

I . wẹrben <wirbt, warb, geworben> [ˈvɛrbən] GLAG. preh. glag.

werben Kunden, Mitglieder, Arbeitskräfte:

werben

werbować [dov. obl. z‑]

II . wẹrben <wirbt, warb, geworben> [ˈvɛrbən] GLAG. nepreh. glag.

1. werben (Reklame machen):

[für etw] werben

reklamować [dov. obl. za‑] [coś]

2. werben ur. jez. (zu erhalten suchen):

um etw werben

zdobywać [lub zabiegać o] coś

um Vertrauen werben

zabiegać o zaufanie

um Freundschaften werben

zdobywać przyjaźnie

um neue Sponsoren werben

szukać nowych sponsorów

we̱rden² <wird, wurde> [ˈveːɐdən] GLAG. preh. glag. ohne pp +modal

1. werden (zur Bildung des Futurs):

sie wird ihm bald schreiben

[ona] wkrótce do niego napisze

ich werde es tun

zrobię to

es wird schon werden

to się stanie

es wird gleich regnen

będzie wkrótce padało [lub padać deszcz]

wer wird denn gleich herumbrüllen? pog.

kto zaraz zacznie wrzeszczeć [lub wydzierać się] ? pog.

2. werden (zur Bildung des Konjunktivs II):

das würde ich mir gefallen lassen

mogłabym to znieść

würdest du mir kurz helfen?

czy mógłbyś mi chwilkę pomóc?

würden Sie bitte mal kommen?

czy mógłby pan/mogłaby pani przyjść

ich würde ja gerne kommen, aber ...

chętnie bym przyszedł ale...

3. werden (als Vermutung):

das wird Tante Anne sein

to [jest] prawdopodobnie ciotka Anna

es wird schon stimmen

to się prawdopodobnie zgadza

er wird wohl ausgegangen sein

on z pewnością wyszedł

er wird wohl ausgegangen sein

z pewnością nie ma go

das wird er sein

to pewnie on

I . wẹrfen <wirft, warf, geworfen> [ˈvɛrfən] GLAG. preh. glag.

1. werfen (fliegen lassen):

werfen Ball, Stein, Messer

rzucać [dov. obl. rzucić]

nicht werfen!

nie rzucać!

sie warf ihre Tasche in die Ecke

rzuciła swoją torbę w kąt

sie warf ihm das Kissen ins Gesicht

rzuciła mu poduszką w twarz

eine Münze werfen

wrzucać [dov. obl. wrzucić] monetę

ein Messer nach jdm werfen

rzucić w kogoś nożem

ein Tor werfen ŠPORT

wbić bramkę

wirf das Geld nicht zum Fenster hinaus!

nie wyrzucaj pieniędzy w błoto!

2. werfen a. fig (tun):

werfen Müll

wyrzucać [dov. obl. wyrzucić]

er warf die Tür ins Schloss

trzasnął drzwiami

er warf ihn zu Boden

powaliła go na ziemię

jdn ins Gefängnis werfen

wtrącić kogoś do więzienia

einen Blick auf etw werfen

obrzucić coś wzrokiem [lub spojrzeniem]

er hatte ein Auge auf sie geworfen

wpadła mu w oko

etw auf den Markt werfen

rzucić coś na rynek

jdn aus etw daj. werfen

wyrzucić kogoś skądś

er wurde aus der Kneipe geworfen

został wyrzucony z knajpy

3. werfen fig (projizieren):

werfen Bilder

wyświetlać

4. werfen (ruckartig bewegen):

werfen Kopf

odrzucać [dov. obl. odrzucić]

werfen Arme

wyciągać [dov. obl. wyciągnąć]

5. werfen (bilden):

werfen Schatten

rzucać [dov. obl. rzucić]

Blasen werfen (eine Flüssigkeit)

pokrywać [dov. obl. pokryć] się bąblami

Falten werfen

marszczyć [dov. obl. z‑] się

6. werfen:

werfen (gebären) (Sau)

prosić [dov. obl. o‑] się

werfen (Katze)

kocić [dov. obl. o‑] się

Junge werfen

wydać młode

II . wẹrfen <wirft, warf, geworfen> [ˈvɛrfən] GLAG. nepreh. glag.

1. werfen:

werfen (fliegen lassen) (Person)

rzucać [dov. obl. rzucić]

wie weit wirfst du?

jak daleko rzucisz?

sie warfen mit Tomaten auf den Kanzler

rzucali pomidorami w kanclerza

mit Geld um sich werfen fig

szastać pieniędzmi pog.

2. werfen (Junge bekommen):

werfen

wydać potomstwo

III . wẹrfen <wirft, warf, geworfen> [ˈvɛrfən] GLAG. povr. glag.

1. werfen (sich stürzen):

sich auf den Boden werfen

rzucić się na ziemię [lub podłogę]

die Angreifer warfen sich auf ihn

napastnicy m. spol mn. rzucili się na niego

der Torwart warf sich nach dem Ball

bramkarz m. spol rzucił się w kierunku piłki

sie warf sich auf ihr Studium

całkowicie poświęciła się studiowaniu

sie warf sich aufs Bett

rzuciła się na łóżko

2. werfen (sich verziehen):

sich werfen (Holz)

paczyć [dov. obl. s‑] się

I . wẹtten [ˈvɛtən] GLAG. nepreh. glag.

wetten

zakładać [dov. obl. założyć] się

[mit jdm] um zehn Euro wetten

założyć się [z kimś] o dziesięć euro

ich wette mit dir, dass ...

założę się z tobą, że...

wetten, dass ...? pog.

zakład, że...? pog.

[wollen wir] wetten?

założymy się?

wetten, dass ich schneller bin?

założymy się, że będę szybszy?

ich habe 50 Euro auf „Araber“ gewettet

postawiłem 50 euro na „Arabów” pog.

worum wetten wir?, um was wollen wir wetten? pog.

o co się założymy?

fraza:

so haben wir nicht gewettet pog.

tak się nie umawialiśmy pog.

so haben wir nicht gewettet pog.

umowa ž. spol była inna pog.

II . wẹtten [ˈvɛtən] GLAG. preh. glag.

wetten Geld:

wetten

stawiać [dov. obl. postawić]

fraza:

darauf wette ich meinen Kopf [o. Hals] pog.

dam sobie odciąć głowę [lub rękę] [lub palec] za to pog.

wẹcken [ˈvɛkən] GLAG. preh. glag.

1. wecken (aufwecken):

wecken Kinder

budzić [dov. obl. o‑]

wann möchten Sie geweckt werden?

o której panią/pana obudzić?

sich von jdm wecken lassen

kazać się komuś obudzić

2. wecken (hervorrufen):

Erinnerungen wecken

budzić [lub wywoływać] wspomnienia

jds Interesse wecken

wzbudzać [dov. obl. wzbudzić] czyjeś zainteresowanie

we̱i̱hen [ˈvaɪən] GLAG. preh. glag.

1. weihen REL. (heiligen):

weihen Altar, Kapelle

święcić [dov. obl. po‑]

2. weihen REL. (die Weihe erteilen):

jdn zum Priester weihen

wyświęcać [dov. obl. wyświęcić] kogoś na księdza

jdn zum Bischof weihen

konsekrować kogoś

3. weihen ur. jez. (widmen):

weihen

poświęcić

jdm geweiht sein

być komuś poświęconym

sein Leben der Kunst weihen

poświęcić swoje życie sztuce ur. jez.

4. weihen ur. jez. (preisgeben):

dem Untergang geweiht sein

być skazanym na upadek ur. jez.

wir waren dem Tod geweiht

byliśmy skazani na śmierć ur. jez.

La̱ven SAM.

Laven mn. od Lava

glej tudi Lava

La̱va <‑, Laven> [ˈlaːva] SAM. ž. spol GEO

Lava

lawa ž. spol