Prevodi za „zersessen“ v slovarju nemško » poljski

ersẹssen GLAG. preh. glag.

ersessen pp von ersitzen

glej tudi ersitzen

ersịtzen* GLAG. preh. glag.

1. ersitzen slabš. (durch Anwesenheit erwerben):

er hat sich daj. seine Beförderung nur ersessen

otrzymał awans tylko za samą obecność w pracy

2. ersitzen PRAVO:

ersitzen

nabyć przez zasiedzenie

I . versẹssen [fɛɐ̯​ˈzɛsən] GLAG. preh. glag.

versessen pp von versitzen

II . versẹssen [fɛɐ̯​ˈzɛsən] PRID.

auf Süßigkeiten tož. versessen sein

być łasym na słodycze

auf Geld versessen sein

być łapczywym na pieniądze

darauf versessen sein etw zu tun

być ogarniętym chęcią [z]robienia czegoś

er war ganz versessen darauf zu helfen

uwziął się, że pomoże pog.

glej tudi versitzen

versịtzen* GLAG. preh. glag. pog.

1. versitzen (die Zeit mit Sitzen verbringen):

versitzen

przesiadywać [dov. obl. przesiedzieć]

sie hat zwei Stunden beim Arzt versessen

przesiedziała dwie godziny u lekarza

2. versitzen (beim Sitzen verknittern):

versitzen

pognieść podczas siedzenia

die Hose ist hinten ganz versessen

spodnie mn. są z tyłu całkiem pogniecione od siedzenia

3. versitzen (durch Sitzen abnutzen):

versitzen

wytrzeć podczas siedzenia

meine Couch ist ganz versessen

mój tapczan m. spol jest całkiem wytarty od siedzenia

zerfrẹssen* GLAG. preh. glag. irr

1. zerfressen:

zerfressen (zersetzen, zerstören) (Rost, Säure)

przeżerać [dov. obl. przeżreć]

2. zerfressen:

zerfressen (fressen) (Motten, Würmer)

przegryzać [dov. obl. przegryźć]

zerfressen (Krebs, Lepra)

toczyć fig

zerfressen (Krebs, Lepra)

wyniszczać [dov. obl. wyniszczyć]

I . zersẹtzen* GLAG. preh. glag.

1. zersetzen (auflösen):

zersetzen Reste, Stoffe

rozkładać [dov. obl. rozłożyć]

2. zersetzen Moral:

zersetzen (untergraben)

podkopywać [dov. obl. podkopać]

zersetzen (sittlich)

demoralizować [dov. obl. z‑]

zersetzende Artikel

demoralizujące artykuły m. spol mn.

II . zersẹtzen* GLAG. povr. glag. (Kompost)

zersetzen

rozkładać [dov. obl. rozłożyć] się

zersetzen

ulegać [dov. obl. ulec] rozkładowi [lub biodegradacji]

das Laub hat sich zersetzt

liście m. spol mn. zgniły

gesẹssen [gə​ˈzɛsən] GLAG. nepreh. glag.

gesessen pp von sitzen

glej tudi sitzen

sịtzen <sitzt, saß, gesessen> [ˈzɪtsən] GLAG. nepreh. glag. +haben o avstr., južnem., CH: sein

1. sitzen (auf Gesäß ruhen):

sitzen

siedzieć

im Sitzen

na siedząco

sitz gerade!

siedź prosto!

bitte bleiben Sie sitzen!

proszę siedzieć!

sitzen Sie bequem?

czy siedzi pan/pani [lub jest panu/pani] wygodnie?

am Tisch sitzen

siedzieć przy stole

wer hat am Steuer gesessen?

kto siedział za kierownicą?

du sitzt wohl auf den Ohren? pog.

nie słuchasz [dov. obl. słyszysz] ?

vor dem Fernseher sitzen

siedzieć przed telewizorem

[jdm] Modell sitzen

pozować [komuś]

im Sitzen arbeiten

pracować w pozycji siedzącej

sitz!

siad!

Schmerzen vom ständigen Sitzen bekommen

mieć bóle od ciągłego siedzenia

er hat lange an dieser Arbeit gesessen

długo [nad tym] pracował

auf seinem Geld sitzen fig pog.

siedzieć na pieniądzach fig pog.

auf einer Ware sitzen bleiben fig pog.

nie sprzedać towaru

sitzen bleiben fig pog. (Schüler)

zostać na drugi rok

sitzen bleiben fig pog. (Schüler)

zimować pog.

sitzen bleiben alt (Frau)

osiąść na koszu alt

jdn sitzen lassen pog. (verlassen, nicht heiraten)

porzucić kogoś

jdn sitzen lassen (versetzen)

zostawić kogoś na lodzie

jdn sitzen lassen (bei einer Verabredung)

nie przyjść na [umówione] spotkanie

einen sitzen haben pog.

być podchmielonym [lub podpitym] [lub wstawionym] pog.

etw auf sich sitzen lassen

nie sprzeciwiać się [lub zaprzeczać] czemuś

2. sitzen (sich aufhalten):

beim Friseur sitzen

być [lub siedzieć pog. ] u fryzjera

beim Essen sitzen

być w trakcie posiłku

zu Hause sitzen

siedzieć w domu pog.

3. sitzen (angehören):

in der Regierung sitzen

zasiadać w rządzie

er sitzt irgendwo in der Verwaltung

on pracuje [lub siedzi pog. ] gdzieś w administracji

im Parlament sitzen

zasiadać w parlamencie

in einem Ausschuss sitzen

zasiadać w komisji

4. sitzen pog. (inhaftiert sein):

sitzen

siedzieć pog.

er hat [zwei Jahre] gesessen

on siedział [w więzieniu] [dwa lata] pog.

5. sitzen (seinen Sitz haben):

in Bonn sitzen (Behörde)

mieć siedzibę w Bonn

6. sitzen (sich befinden):

schief sitzen (Krawatte)

być przekrzywionym

der Haken sitzt zu weit rechts

hak m. spol jest za bardzo przekrzywiony w prawą stronę

der Splitter saß unter der Haut

drzazga ž. spol weszła pod skórę

der Schmerz sitzt im Oberschenkel fig

ból m. spol siedzi [lub jest umiejscowiony] w udzie

7. sitzen (passen):

gut sitzen (Hose)

dobrze leżeć

der Anzug sitzt/sitzt schlecht

ten garnitur m. spol dobrze/źle leży

8. sitzen:

sitzen (treffen) (Schlag)

być celnym [lub trafnym]

das hat gesessen! fig

to były mocne słowa!

9. sitzen (eingeübt sein):

die Grammatik sitzt jetzt endlich

gramatyka ž. spol jest wreszcie opanowana

I . besẹssen [bə​ˈzɛsən] GLAG. preh. glag.

besessen pp von besitzen

II . besẹssen [bə​ˈzɛsən] PRID.

1. besessen (unter einem Zwang stehend):

[von etw] besessen sein

mieć obsesję [na punkcie czegoś]

von einer Idee besessen sein

mający obsesję na punkcie pewnego pomysłu

wie besessen

jak opętany [lub oszalały]

2. besessen REL.:

[vom Teufel] besessen sein

być opętanym [przez diabła]

glej tudi besitzen

besịtzen* GLAG. preh. glag. irr

besitzen

posiadać

besitzen

mieć

etw rechtmäßig/treuhänderisch besitzen PRAVO

posiadać coś prawnie/powierniczo

zerbịssen GLAG. preh. glag.

zerbissen pp von zerbeißen

glej tudi zerbeißen

zerbe̱i̱ßen* [tsɛɐ̯​ˈbaɪsən] GLAG. preh. glag. irr

1. zerbeißen (zerkleinern):

zerbeißen Bonbon, Nuss, Kapsel

rozgryzać [dov. obl. rozgryźć]

2. zerbeißen (kaputtbeißen):

zerbeißen Bleistift, Schuh

pogryźć

3. zerbeißen pog. (stechen):

jdn zerbeißen (Floh, Insekt)

pogryźć kogoś pog.

I . zerrịssen [tsɛɐ̯​ˈrɪsən] GLAG. preh. glag., nepreh. glag.

zerrissen pp von zerreißen

II . zerrịssen [tsɛɐ̯​ˈrɪsən] PRID. fig

zerrissen Mensch:

zerrissen

rozdarty fig

einen zerrissenen Eindruck machen

sprawiać [dov. obl. sprawić] wrażenie człowieka rozdartego

glej tudi zerreißen

I . zerre̱i̱ßen* GLAG. preh. glag. irr

1. zerreißen (in Stücke):

zerreißen Foto

drzeć [dov. obl. po‑]

ich könnte ihn in Stücke zerreißen pog.

najchętniej rozszarpałbym go na kawałki pog.

es hat uns fast zerrissen pog.

mało nie pękliśmy ze śmiechu pog.

er zerriss sich vor Wut pog.

mało nie pękł z wściekłości pog.

ich kann mich doch nicht zerreißen! fig pog.

nie rozerwę się przecież! fig pog.

2. zerreißen (durchreißen):

zerreißen Netz

rozrywać [dov. obl. rozerwać]

zerreißen Schnur

zrywać [dov. obl. zerwać]

II . zerre̱i̱ßen* GLAG. nepreh. glag. irr +sein

zerreißen (Stoff)

drzeć [dov. obl. po‑] się

zerreißen (Seil)

zrywać [dov. obl. zerwać] się

zerlạssen* GLAG. preh. glag. irr GASTR.

zerlassen

roztapiać [dov. obl. roztopić]

zerschọssen GLAG. preh. glag.

zerschossen pp von zerschießen

glej tudi zerschießen

zerschi̱e̱ßen* GLAG. preh. glag. irr (durch Geschosse zerstören)

zerschießen

dziurawić [dov. obl. po‑] pociskami

zerflọssen GLAG. nepreh. glag.

zerflossen pp von zerfließen

glej tudi zerfließen

zerfli̱e̱ßen* GLAG. nepreh. glag. irr +sein

1. zerfließen:

zerfließen (zergehen) (Butter, Schokolade)

rozpływać [dov. obl. rozpłynąć] się

zerfließen (Make-up)

rozmazywać [dov. obl. rozmazać] się

2. zerfließen:

zerfließen (auseinander fließen) (Farbe)

spływać [dov. obl. spłynąć]

3. zerfließen fig (ergriffen werden von):

vor Mitleid [fast] zerfließen

[niemal] rozpłynąć się we łzach ze współczucia fig

vor Freundlichkeit zerfließen iron.

rozpływać się w uprzejmości iron.

zerschlịssen [tsɛɐ̯​ˈʃlɪsən] PRID.

zerschlissen → verschlissen

glej tudi verschlissen , verschleißen

I . verschlịssen [fɛɐ̯​ˈʃlɪsən] GLAG. nepreh. glag., preh. glag., povr. glag.

verschlissen pp von verschleißen

II . verschlịssen [fɛɐ̯​ˈʃlɪsən] PRID.

verschlissen Kleidung, Material:

verschlissen

zużyty

verschlissen

zniszczony

I . verschle̱i̱ßen <verschleißt, verschliss, verschlissen> [fɛɐ̯​ˈʃlaɪsən] GLAG. nepreh. glag. +sein

verschleißen (Material)

ścierać [dov. obl. zetrzeć] się

verschleißen (Maschine)

zużywać [dov. obl. zużyć] się przez tarcie

schnell verschleißend

szybko zużywający się

II . verschle̱i̱ßen <verschleißt, verschliss, verschlissen> [fɛɐ̯​ˈʃlaɪsən] GLAG. preh. glag. (verbrauchen)

verschleißen Schuhe

zniszczyć chodzeniem

verschleißen Schuhe

znosić pog.

verschleißen Kleidung

zniszczyć noszeniem

verschleißen Kleidung

wyświechtać pog.

verschleißen Reifen

ścierać [dov. obl. zetrzeć]

verschleißen Nerven

zniszczyć pog.

III . verschle̱i̱ßen <verschleißt, verschliss, verschlissen> [fɛɐ̯​ˈʃlaɪsən] GLAG. povr. glag.

verschleißen (Kleidung, Hose)

wycierać [dov. obl. wytrzeć] się

verschleißen (Schuhe, Reifen)

zużywać [dov. obl. zużyć] się

er verschleißt sich in seinem Beruf

jego zawód m. spol go zniszczy pog.

zerschmịssen GLAG. preh. glag.

zerschmissen pp von zerschmeißen

glej tudi zerschmeißen

zerschme̱i̱ßen* GLAG. preh. glag. irr pog.

zerschmeißen

roztrzaskiwać [dov. obl. roztrzaskać]

zersä̱gen* GLAG. preh. glag.

zersägen Brett:

zersägen

przepiłowywać [dov. obl. przepiłować]

zersto̱ben GLAG. nepreh. glag.

zerstoben pp von zerstieben

glej tudi zerstieben

zersti̱e̱ben <zerstiebt, zerstob [o. zerstiebte], zerstoben [o. zerstiebt]> GLAG. nepreh. glag. +sein ur. jez.

zerstieben

rozpierzchać [dov. obl. rozpierzchnąć] się

zerstö̱ren* GLAG. preh. glag.

1. zerstören (kaputtmachen):

zerstören Gebäude

burzyć [dov. obl. z‑]

2. zerstören (zunichte machen):

zerstören Hoffnungen

odbierać [dov. obl. odebrać]

zerstören Träume

niszczyć [dov. obl. z‑]

zerstören Pläne

niweczyć [dov. obl. z‑]

zerstören Ehe

rozbijać [dov. obl. rozbić]

fraza:

er ist am Boden zerstört

[on] jest złamany

zersto̱ßen* GLAG. preh. glag. irr

zerstoßen

tłuc [dov. obl. u‑]

zerstoßen (zu Pulver)

utłuc na proszek [lub miałko]