Prevodi za „schuldigsprechen“ v slovarju nemško » poljski

se̱lig|sprechenst. pravopis GLAG. preh. glag. irr

seligsprechen REL. → selig

glej tudi selig

I . se̱lig [ˈzeːlɪç] PRID.

1. selig (einem Glücksgefühl hingegeben):

selig Blick, Lächeln

błogi

selig Gefühl

przyjemny

2. selig a. REL. (selig gesprochen):

selig

błogosławiony

mein seliger Onkel ur. jez.

mój świętej pamięci wujek

ihr seliger Vater ur. jez.

jej świętej pamięci ojciec

Gott hab ihn selig!

świeć Panie nad jego duszą!

wer’s glaubt, wird selig! šalj. pog.

nigdy w to nie uwierzę!

II . se̱lig [ˈzeːlɪç] PRISL.

jdn selig sprechen

beatyfikować

jdn selig sprechen

zaliczać [dov. obl. zaliczyć] w poczet błogosławionych

Schu̱lsprecher(in) <‑s, ‑; ‑, ‑nen> SAM. m. spol(ž. spol)

Schulsprecher(in)

przedstawiciel(ka) m. spol(ž. spol) samorządu szkolnego

he̱i̱lig|sprechenst. pravopis GLAG. preh. glag. irr

heiligsprechen → heilig

glej tudi heilig

I . he̱i̱lig [ˈhaɪlɪç] PRID.

1. heilig (geweiht):

heilig Ort, Kommunion, Taufe

święty

der heilige Benedikt

święty Benedykt m. spol

die Heilige Jungfrau Maria

Najświętsza Maria Panna ž. spol

die Heilige Dreifaltigkei

Trójca ž. spol Święta

der Heilige Stuhl

Stolica ž. spol Apostolska

die Heilige Schrift

Pismo sr. spol Święte

die Heiligen Drei Könige

Trzej Królowie m. spol mn.

der Heilige Geist

Duch m. spol Święty

der Heilige Vater

Ojciec m. spol Święty

Heiliger Abend

Wigilia ž. spol

2. heilig (unantastbar):

heilig

święty

heilig

nietykalny

das ist mir heilig

to jest dla mnie święte

ihm ist nichts heilig

dla niego nie ma nic świętego

3. heilig ur. jez. (feierlich, unbedingt):

heilig Pflicht

święty

heilig Stille, Eid

uroczysty

4. heilig pog. (groß):

heilig Zorn, Not

wielki

heilig Respekt

głęboki

II . he̱i̱lig [ˈhaɪlɪç] PRISL.

1. heilig REL.:

jdn heilig sprechen

kanonizować kogoś

2. heilig (ernst):

heilig

uroczyście

heilig

święcie

etw hoch und heilig versprechen

przysięgać [dov. obl. przysiąc] coś na wszystkie świętości

jd hält etw heilig Sonntag, Gebote

ktoś uważa coś za świętość

3. heilig REG (wahrhaftig):

ich habe heilig damit nichts zu tun

naprawdę nie mam z tym nic wspólnego

Schụldrecht <‑s, brez mn. > SAM. sr. spol PRAVO

Schuldrecht

prawo sr. spol zobowiązaniowe

I . zu̱|sprechen GLAG. preh. glag. irr

1. zusprechen (trösten):

jdm Trost zusprechen

pocieszać [dov. obl. pocieszyć] kogoś

jdm Mut zusprechen

dodawać [dov. obl. dodać] komuś odwagi

2. zusprechen PRAVO:

zusprechen Preis

przyznawać [dov. obl. przyznać]

zusprechen Erbe

przysądzić

zusprechen Erbe

zasądzić

das Kind wurde der Mutter zugesprochen

opiekę nad dzieckiem przyznano matce

II . zu̱|sprechen GLAG. nepreh. glag. irr

jdm zusprechen

przemawiać [dov. obl. przemówić] do kogoś

sie sprach ihm gut zu

przemówiła do niego serdecznie

dem Alkohol zusprechen

popijać alkohol

e̱i̱n|sprechen GLAG. nepreh. glag. irr

auf jdn einsprechen

namawiać [lub nakłaniać] kogoś

Fre̱i̱sprechen <‑s, brez mn. > SAM. sr. spol TELEKOM.

Freisprechen

mówienie sr. spol swobodne

Freisprechen

mówienie przy pomocy zestawu głośnomówiącego [lub słuchawkowego]

ho̱hn|sprechen GLAG. nepreh. glag. irr

etw daj. hohnsprechen

urągać

sein Vorgehen spricht der Vernunft hohn

jego postępowanie sr. spol urąga zdrowemu rozsądkowi

I . mịt|sprechen GLAG. preh. glag. irr

etw mit jdm mitsprechen Gebet

mówić coś równocześnie z kimś innym

II . mịt|sprechen GLAG. nepreh. glag. irr

1. mitsprechen (im Gespräch):

mitsprechen

mieć coś do powiedzenia

da kann ich nicht mitsprechen

w tej kwesti nie mam nic do powiedzenia

2. mitsprechen (mitbestimmten):

[bei etw] mitsprechen

współdecydować [o czymś]

bei der Entscheidung möchte ich auch mitsprechen dürfen

też chciałbym brać udział w podjęciu decyzji

I . a̱u̱s|sprechen GLAG. preh. glag. irr

1. aussprechen (artikulieren):

aussprechen Laut, Wort

wymawiać [dov. obl. wymówić]

wie spricht man deinen Namen aus?

jak się wymawia twoje nazwisko?

2. aussprechen (äußern):

aussprechen Satz

wypowiadać [dov. obl. wypowiedzieć]

aussprechen Meinung, Dankbarkeit, Anerkennung

wyrażać [dov. obl. wyrazić]

es wurde sofort eine Verdächtigung gegen ihn ausgesprochen

natychmiast wyrażono podejrzenie w stosunku do niego

sie sprachen der Regierung ihr Vertrauen aus

wymówili swoje zaufanie do rządu

Lob aussprechen

wyrazić uznanie

eine Verleumdung aussprechen

rzucić oszczerstwo

eine Warnung aussprechen

ostrzegać [dov. obl. ostrzec]

ein Verbot aussprechen

zabraniać [dov. obl. zabronić]

jdm sein Bedauern aussprechen

wyrazić komuś swe ubolewanie

3. aussprechen PRAVO:

aussprechen Scheidung, Strafe

orzekać [dov. obl. orzec]

II . a̱u̱s|sprechen GLAG. nepreh. glag. irr

aussprechen

kończyć wypowiedź

lass mich doch aussprechen!

daj mi skończyć!

III . a̱u̱s|sprechen GLAG. povr. glag. irr

1. aussprechen (offen sprechen):

sich mit jdm [über etw tož.] aussprechen

rozmówić się z kimś [o czymś]

2. aussprechen (Stellung beziehen):

sich für jdn/etw aussprechen

opowiadać [dov. obl. opowiedzieć] się za kimś/czymś

sich gegen jdn/etw aussprechen

opowiadać [dov. obl. opowiedzieć] się przeciw komuś/czemuś

3. aussprechen (sein Herz ausschütten):

aussprechen

zwierzać [dov. obl. zwierzyć] się

sie hat sich bei ihrer Freundin ausgesprochen

zwierzyła się swojej przyjaciółce

fre̱i̱|sprechen GLAG. preh. glag. irr PRAVO

jdn freisprechen

uniewinniać [dov. obl. uniewinnić] kogoś

die Angeklagte wurde freigesprochen

oskarżona ž. spol została uniewinniona

na̱ch|sprechen GLAG. nepreh. glag., preh. glag. irr

[jdm] etw nachsprechen

powtarzać [dov. obl. powtórzyć] coś [za kimś]

I . schụldig [ˈʃʊldɪç] PRID.

1. schuldig a. PRAVO (die Schuld tragend):

schuldig

winny

wer ist daran schuldig?

kto jest temu winien?

jdn für schuldig befinden

uznać kogoś za winnego

2. schuldig (verpflichtet):

jdm etw schuldig sein

być komuś coś dłużnym

wie viel bin ich schuldig?

ile jestem winny [lub dłużny] ?

jdm Geld schuldig sein

być winnym komuś pieniądze

jdm Dank schuldig sein fig

być winnym komuś podziękowanie

die Antwort schuldig bleiben fig

być winnym odpowiedzi

jdm nichts schuldig bleiben fig

nie pozostawać komuś dłużnym fig

II . schụldig [ˈʃʊldɪç] PRISL. a. PRAVO

sich einer Tat schuldig machen

być winnym jakiegoś czynu

sich schuldig bekennen

przyznawać [dov. obl. przyznać] się do winy

jdn schuldig sprechen

uznawać [dov. obl. uznać] kogoś winnym

schuldig geschieden werden

uzyskać rozwód z własnej winy

Schụldige(r) <‑n, ‑n; ‑n, ‑n> SAM. mf dekl wie prid.

Schuldige

winny(-a) m. spol (ž. spol)

Schụldigkeit <‑, ‑en> SAM. ž. spol

Schuldigkeit

powinność ž. spol

fraza:

seine Schuldigkeit getan haben pog. (Person)

spełnić swoją powinność

seine Schuldigkeit getan haben (Gerät, Gesetz)

spełnić swoją funkcję

Schu̱lmädchen <‑s, ‑> SAM. sr. spol

Schulmädchen pog.

uczennica ž. spol

glej tudi Schuljunge

Schu̱ljunge <‑n, ‑n> SAM. m. spol pog.

Schuljunge

uczniak m. spol pog.

jdn wie einen [dummen] Schuljungen behandeln

traktować [dov. obl. po‑] kogoś jak [głupiego] ucznia

I . sprẹchen <spricht, sprach, gesprochen> [ˈʃprɛçən] GLAG. nepreh. glag.

1. sprechen (reden):

sprechen

mówić [dov. obl. powiedzieć]

deutlich sprechen

mówić wyraźnie

kann ich mit dem Chef sprechen?

czy mogę porozmawiać z szefem?

sprechen wir von etwas anderem

porozmawiajmy o czymś innym

sie sprach davon, das Land zu verlassen

[ona] mówiła o tym, że wyjeżdza z kraju

darüber spricht man nicht

o tym się nie mówi

ins Mikrofon sprechen

mówić do mikrofonu

polnisch [o. Polnisch] sprechen

mówić po polsku

sprechen Sie!

proszę mówić!

2. sprechen fig (urteilen, sich äußern):

das spricht für ihn/seine Unschuld

to przemawia za nim/jego niewinnością

das spricht für ihre Intelligenz

to przemawia za jej inteligencją

vieles spricht gegen ihn

dużo przemawia przeciwko niemu

es sprach alles gegen ihn

wszystko przemawiało przeciwko niemu

vieles spricht gegen diesen Plan

dużo przemawia na niekorzyść tego planu

für sich [selbst] sprechen (Tatsache, Beweis)

przemawiać [lub mówić] samo za siebie

sie ist nicht gut auf mich zu sprechen

ona nie ma dobrego zdania o mnie

3. sprechen (ein Telefongespräch führen):

mit jdm sprechen

rozmawiać [dov. obl. po‑] z kimś

wer spricht? (am Telefon)

kto mówi?

4. sprechen (empfangen):

ich bin für niemanden zu sprechen

nie ma mnie dla nikogo

5. sprechen (tratschen):

über jdn sprechen

rozmawiać [dov. obl. po‑] o kimś

gut/schlecht über jdn/von jdm sprechen

dobrze/źle o kimś mówić

6. sprechen (eintreten):

für jdn sprechen

wstawiać [dov. obl. wstawić] się za kimś

gegen jdn sprechen

wypowiedzieć się przeciwko komuś

7. sprechen ur. jez. (erkennbar sein):

aus seinen Augen spricht Zorn

z jego oczu przemawia gniew

8. sprechen (eine Rede halten):

sprechen

przemawiać

II . sprẹchen <spricht, sprach, gesprochen> [ˈʃprɛçən] GLAG. preh. glag.

1. sprechen (sagen, aussprechen):

sprechen die Wahrheit

mówić [dov. obl. powiedzieć]

sprechen Wort, Segen

wypowiadać [dov. obl. wypowiedzieć]

sprechen Gebet

odmawiać [dov. obl. odmówić]

sprechen Urteil

wydać

sprechen Gedicht

recytować [dov. obl. wy‑]

2. sprechen (beherrschen):

sprechen Sie Chinesisch?

czy mówi pan/pani po chińsku?

mehrere Sprachen sprechen

mówić w kilku językach

3. sprechen (verlesen):

sprechen

odczytywać [dov. obl. odczytać]

er spricht die Nachrichten im Radio

on czyta [lub prezentuje] wiadomości w radiu

4. sprechen (am Telefon):

jdn sprechen

rozmawiać z kimś [przez telefon]

(sich mit jdm unterhalten) kann ich Sie einen Augenblick sprechen?

czy mogę z panem/panią chwilkę porozmawiać?

III . sprẹchen <spricht, sprach, gesprochen> [ˈʃprɛçən] GLAG. povr. glag.

wir sprechen uns noch! (bei der Verabschiedung)

porozmawiamy jeszcze!

wir sprechen uns noch! (als Drohung)

rozmówimy się jeszcze!

Schu̱ldirektor(in) <‑s, ‑en; ‑, ‑nen> SAM. m. spol(ž. spol)

Schuldirektor(in)

dyrektor(ka) m. spol(ž. spol) szkoły

I . ạn|sprechen GLAG. preh. glag. irr

1. ansprechen (anreden):

ansprechen

zagadywać [dov. obl. zagadnąć ]pog.

2. ansprechen (betiteln):

wie soll ich Sie ansprechen?

jak mam się do pana/pani zwracać?

3. ansprechen (sich wenden an):

jdn auf etw tož. ansprechen

zwracać [dov. obl. zwrócić] się do kogoś w sprawie czegoś

4. ansprechen (erwähnen):

ansprechen Thema

poruszać [dov. obl. poruszyć]

5. ansprechen (beeindrucken):

jdn ansprechen (Person)

wywierać [dov. obl. wywrzeć] na kimś wrażenie

jdn ansprechen (Kunstwerk)

przemawiać do kogoś

(gefallen) jdn ansprechen

podobać [dov. obl. s‑] się komuś

die Rede hat mich angesprochen

przemówienie sr. spol zrobiło na mnie wrażenie

II . ạn|sprechen GLAG. nepreh. glag. irr

1. ansprechen (Wirkung haben):

auf etw tož. ansprechen (Patient)

reagować [dov. obl. za‑] na coś

bei jdm ansprechen (Medikament)

pomagać [dov. obl. pomóc] komuś

2. ansprechen:

ansprechen (reagieren) (Bremse)

reagować [dov. obl. za‑]

I . ạb|sprechen GLAG. preh. glag. irr

1. absprechen:

absprechen (besprechen) Plan

omawiać [dov. obl. omówić]

absprechen Aussagen

przedyskutować

(vereinbaren) wir haben abgesprochen, dass ...

uzgodniliśmy, że...

einen Termin absprechen

uzgadniać [dov. obl. uzgodnić] termin

2. absprechen (aberkennen):

absprechen Ehrenrechte

odbierać [dov. obl. odebrać]

absprechen Talent

odmawiać [dov. obl. odmówić]

jdm ein Recht absprechen

pozbawiać [dov. obl. pozbawić] kogoś prawa

guten Willen kann man ihm nicht absprechen

dobrej woli odmówić mu nie można

II . ạb|sprechen GLAG. povr. glag. irr (eine Vereinbarung treffen)

absprechen

umawiać [dov. obl. umówić] się

sich mit jdm über etw absprechen

uzgadniać [dov. obl. uzgodnić] coś z kimś

wir sollten uns in Zukunft besser absprechen

w przyszłości musimy się lepiej umówić