Prevodi za „stoelen“ v slovarju nemško » poljski

Stọllen <‑s, ‑> [ˈʃtɔlən] SAM. m. spol

[Dresdner] Stollen

[drezdeńska] strucla bożonarodzeniowa ž. spol

I . sto̱ßen <stößt, stieß, gestoßen> [ˈʃtoːsən] GLAG. preh. glag.

1. stoßen:

stoßen (schubsen)

[po]pchnąć

stoßen (schubsen)

szturchnąć

stoßen (mit dem Fuß)

kopać [dov. obl. kopnąć]

er wurde zur Seite gestoßen

został odepchnięty na bok

sich daj. den Kopf an der Wand stoßen

uderzyć się głową o ścianę

jdn vor den Kopf stoßen pog.

urazić kogoś

2. stoßen (stechen):

stoßen

zadać cios

er hat ihm ein Messer in den Arm gestoßen

wbił mu nóż w ramię

ein Loch in etw stoßen

przedziurawiać [dov. obl. przedziurawić] coś

3. stoßen (werfen):

stoßen Kugel

pchać [dov. obl. pchnąć]

stoßen Stein

rzucać [dov. obl. rzucić]

4. stoßen (zerkleinern):

stoßen

zmielić

stoßen

rozgniatać [dov. obl. rozgnieść]

stoßen

rozkruszać [dov. obl. rozkruszyć]

5. stoßen švic. (schieben):

stoßen

popychać

stoßen

pchać [dov. obl. pchnąć]

II . sto̱ßen <stößt, stieß, gestoßen> [ˈʃtoːsən] GLAG. nepreh. glag.

1. stoßen +sein (berühren):

gegen jdn/etw stoßen

zderzyć się z kimś/czymś

sie stieß an [o. gegen] die Scheibe

uderzyła się o szybę

mit dem Kopf gegen die Wand stoßen

uderzyć głową o ścianę

2. stoßen +haben (einen Stoß geben):

mit dem Fuß gegen die Tür stoßen

kopnąć nogą w drzwi

sie stieß mit dem Messer nach ihm

pchnęła go nożem

der Stier stieß mit den Hörnern nach ihm

byk m. spol wziął go na rogi

3. stoßen +sein (grenzen):

an etw tož. stoßen

przylegać do czegoś

an etw tož. stoßen

stykać się z czymś

4. stoßen +sein (finden):

auf jdn/etw stoßen

natknąć się na kogoś/coś

auf Erdöl stoßen

natrafić na ropę naftową

5. stoßen +sein (sich anschließen):

zu jdm stoßen

przyłączać [dov. obl. przyłączyć] się do kogoś

6. stoßen +sein (konfrontiert werden mit):

auf Ablehnung tož. stoßen

spotkać się z odmową

auf Widerstand stoßen

napotykać [dov. obl. napotkać] na opór

7. stoßen +haben švic. (schieben, drücken):

stoßen

przesuwać [dov. obl. przesunąć] się

III . sto̱ßen <stößt, stieß, gestoßen> [ˈʃtoːsən] GLAG. povr. glag.

1. stoßen (sich verletzen):

sich an etw daj. stoßen

uderzyć się w [lub o] coś

ich habe mich an dem Schrank gestoßen

uderzyłem się o szafę

ich habe mich am Kopf gestoßen

uderzyłem się w głowę

2. stoßen (Anstoß nehmen):

sich an etw daj. stoßen

gorszyć [dov. obl. z‑] się czymś

stọcken [ˈʃtɔkən] GLAG. nepreh. glag.

1. stocken +haben:

stocken (stillstehen) (Gespräch)

urywać się

stocken (stillstehen) (Gespräch)

nie kleić się pog.

stocken (Verkehr)

zatrzymać się

stocken (Verhandlungen)

utknąć w martwym punkcie

mir stockt der Atem

zaparło mi dech

ins Stocken geraten

zatrzymać [lub urwać] się

2. stocken +haben (stammeln):

stocken

jąkać się

3. stocken +haben o sein južnem., avstr., švic.:

stocken (gerinnen)

krzepnąć [dov. obl. s‑]

stocken (Milch)

zsiadać [dov. obl. zsiąść] się

stocken (Eier)

ścinać [dov. obl. ściąć] się

4. stocken +haben:

stocken (Stockflecken bekommen)

pleśnieć [dov. obl. s‑]

stocken (Papier)

żółknąć [dov. obl. z‑ z‑]

I . stọpfen [ˈʃtɔpfən] GLAG. preh. glag.

1. stopfen (hineinzwängen):

voll stopfen Koffer

naładować

etw in die Tasche stopfen

wpychać [dov. obl. wepchnąć] coś do torby

2. stopfen (ausbessern):

stopfen Socken, Kleidung

cerować [dov. obl. za‑]

3. stopfen (abdichten):

etw mit etw stopfen Ritze

zatkać coś czymś

4. stopfen (füllen):

stopfen Kissen

wypychać [dov. obl. wypchać]

stopfen Pfeife

nabijać [dov. obl. nabić]

5. stopfen pog. (satt machen):

stopfen

zapchać pog.

jdm das Maul stopfen

zatkać komuś gębę pog.

II . stọpfen [ˈʃtɔpfən] GLAG. nepreh. glag.

1. stopfen (ausbessern):

stopfen

cerować [dov. obl. za‑]

2. stopfen (Verstopfung verursachen):

stopfen

wywoływać [dov. obl. wywołać] obstrukcję

3. stopfen pog. (schlingen):

stopfen

łykać [dov. obl. po‑] łapczywie

I . stọppen [ˈʃtɔpən] GLAG. preh. glag.

1. stoppen (anhalten):

stoppen Verkehr, Produktion, Zahlungen

wstrzymywać [dov. obl. wstrzymać]

stoppen Verkehr, Produktion, Zahlungen

zatrzymywać [dov. obl. zatrzymać]

die Programmausführung stoppen

wstrzymać wykonanie programu

2. stoppen (mit der Stoppuhr messen):

stoppen Zeit

mierzyć [dov. obl. z‑] stoperem

einen Lauf stoppen

mierzyć stoperem czas biegu

II . stọppen [ˈʃtɔpən] GLAG. nepreh. glag.

[vor etw daj.] stoppen

zatrzymać się [przed czymś]

I . stẹllen [ˈʃtɛlən] GLAG. preh. glag.

1. stellen (hinstellen):

stellen

postawić

das Glas auf den Tisch stellen

postawić szklankę na stole

die Leiter an die Wand stellen

postawić drabinę pod ścianą

2. stellen (abstellen):

das Auto in die Garage stellen

odstawić samochód do garażu

stell bitte das Fahrrad in den Keller

wstaw proszę rower do piwnicy

etw mit altem Gerümpel voll stellen

zapełnić coś starymi gratami pog.

3. stellen (aufrecht hinstellen):

stellen

ustawić pionowo

du sollst es stellen, nicht legen

powinieneś to postawić, a nie kłaść

etw an die Wand stellen

postawić coś przy ścianie

die Katze stellt den Schwanz

kot m. spol stawia ogon

auf sich selbst gestellt sein

być zdanym na samego siebie

4. stellen (einstellen):

die Uhr stellen

nastawiać [dov. obl. nastawić] zegarek

etw richtig stellen

ustawić [lub nastawić] coś prawidłowo

den Fernseher leiser stellen

przyciszyć telewizor

den Wecker auf sechs stellen

nastawić budzik na szóstą

stell das Radio lauter

nastaw głośniej radio

hast du den Herd auf Null gestellt?

wyłączyłeś kuchnię?

5. stellen (äußern, vorbringen):

stellen Frage

stawiać [dov. obl. postawić]

stellen Antrag

składać [dov. obl. złożyć]

etw in Frage stellen

poddać coś w wątpliwość

etw in Frage stellen

zakwestionować coś

eine Sache über eine andere stellen fig

przedkładać coś nad coś

etw zur Diskussion stellen

poddać coś pod dyskusję

ich stelle es in Ihr Ermessen

pozostawiam to do jej uznania

6. stellen (vorgeben):

stellen Aufgabe

dawać [dov. obl. dać]

stellen Thema

poddawać [dov. obl. poddać]

7. stellen (konfrontieren):

jdn vor ein Rätsel stellen

dać komuś do myślenia

sie stellten ihn vor die Alternative, zu ...

postawili go przed alternatywą...

das stellt uns vor die Aufgabe, zu ...

to stawia nas przed zadaniem...

8. stellen (in seine Gewalt bekommen):

stellen Täter, Verbrecher

zatrzymywać [dov. obl. zatrzymać]

9. stellen (arrangieren):

eine Szene stellen (Regisseur)

reżyserować [dov. obl. wy‑] scenę

eine gestellte Pose

wyreżyserowana poza ž. spol

die Szene wirkt gestellt

ta scena ž. spol wygląda na wyreżyserowaną

10. stellen (erstellen):

stellen Prognose

opracowywać [dov. obl. opracować]

stellen Diagnose

stawiać [dov. obl. postawić]

jdm ein Horoskop stellen

stawiać [dov. obl. postawić ][lub ułożyć] komuś horoskop

11. stellen FINAN.:

stellen Kaution

składać [dov. obl. złożyć]

12. stellen (bereitstellen):

stellen Zeugen

przedstawiać [dov. obl. przedstawić]

stellen Räume

oddawać [dov. obl. oddać] do dyspozycji

13. stellen Speise, Getränke:

etw kalt stellen

odstawić coś do schłodzenia

etw warm stellen

wstawić coś do podgrzania

14. stellen MED.:

etw ruhig stellen Arm, Bein

unieruchomić

jdn ruhig stellen

podać komuś środki uspokajające

15. stellen (situiert sein):

[finanziell] gut gestellt sein

być dobrze sytuowanym

16. stellen PRAVO:

jdn vor Gericht stellen

postawić kogoś przed sądem

jdn unter Anklage stellen

postawić kogoś w stan oskarżenia

etw unter Strafe stellen

obejmować [dov. obl. objąć] coś karalnością

II . stẹllen [ˈʃtɛlən] GLAG. povr. glag.

1. stellen (sich hinstellen):

sich hinter etw tož. stellen

stanąć za czymś

er stellte sich ans Fenster

stanął przy oknie

sie stellte sich ihm in den Weg

zagrodziła mu drogę

sich auf Zehenspitzen stellen

stawać [dov. obl. stanąć] na palcach

sich hinter jdn stellen fig

stawać po czyjejś stronie

2. stellen (eine Position ergreifen):

sich zu jdm/etw positiv/negativ stellen

ustosunkować się do kogoś/czegoś pozytywnie/negatywnie

wie stellen Sie sich zu dem neuen Projekt?

jakie jest pana/pani zdanie odnośnie nowego projektu?

sich gegen etw stellen fig

opowiadać [dov. obl. opowiedzieć] się przeciwko czemuś

sich gut [mit jdm] stellen

zdobywać [dov. obl. zdobyć] czyjąś przychylność

3. stellen (sich melden):

sich der Polizei stellen (Täter)

oddać się w ręce policji

4. stellen (sich ausgeben):

sich taub stellen

udawać głuchego

er stellt sich krank

[on] udaje chorego

nun stell dich nicht so dumm

tylko nie udawaj głupiego

5. stellen (sich aufdrängen):

es stellt sich die Frage, ob ...

nasuwa się pytanie sr. spol , czy ...

es stellten sich uns allerlei Probleme

powstały różnego rodzaju problemy

6. stellen (nicht ausweichen):

sich etw daj. stellen

nie uchylać się od czegoś

sie stellte sich den Journalisten

ona nie unikała dziennikarzy

I . stylen [ˈstaɪlən] GLAG. preh. glag. pog.

stylen Frisur:

stylen

układać [dov. obl. ułożyć]

sich daj. die Haare stylen

ułożyć sobie włosy

II . stylen [ˈstaɪlən] GLAG. povr. glag. pog.

sich stylen

układać [dov. obl. ułożyć] sobie włosy

sie hat sich für die Hochzeit gestylt

uczesała się stylowo na wesele

stä̱hlen [ˈʃtɛːlən] GLAG. preh. glag. ur. jez.

stählen

hartować

stählen Muskeln

wzmacniać [dov. obl. wzmocnić]

I . ste̱hlen <stiehlt, stahl, gestohlen> [ˈʃteːlən] GLAG. preh. glag.

[jdm] etw stehlen

kraść [dov. obl. u‑] coś [komuś]

du sollst nicht stehlen (Bibel)

nie kradnij

du stiehlst mir die Zeit fig

zabierasz mi czas

fraza:

er kann mir gestohlen bleiben! pog.

nie chcę mieć z nim nic wspólnego

II . ste̱hlen <stiehlt, stahl, gestohlen> [ˈʃteːlən] GLAG. povr. glag.

1. stehlen (sich heimlich entfernen):

sich aus dem Haus stehlen

wyjść ukradkiem [lub cichaczem] z domu

sich nach Hause stehlen

ulotnić się do domu fig

ein Lächeln hat sich auf ihr Gesicht gestohlen fig

uśmiech m. spol wkradł się na jej twarz fig ur. jez.

2. stehlen (sich drücken vor):

stehlen

wymigiwać [dov. obl. wymigać] się od

I . stịllen [ˈʃtɪlən] GLAG. preh. glag.

1. stillen (Muttermilch trinken lassen):

stillen Baby

karmić [dov. obl. na‑] piersią

2. stillen (befriedigen):

stillen Durst

gasić [dov. obl. u‑]

stillen Hunger, Verlangen, Neugier

zaspokoić

3. stillen (zum Stillstand bringen):

stillen Blutung

tamować [dov. obl. za‑]

stillen Schmerzen, Tränen

koić [dov. obl. u‑]

II . stịllen [ˈʃtɪlən] GLAG. nepreh. glag. (Mutter)

stillen

karmić piersią

I . stö̱ren [ˈʃtøːrən] GLAG. preh. glag.

1. stören (belästigen):

jdn [bei etw] stören

przeszkadzać [dov. obl. przeszkodzić] komuś [w czymś]

lassen Sie sich durch mich nicht stören

proszę sobie nie przeszkadzać z mojego powodu

stört es Sie, wenn ich rauche?

czy nie będzie panu/pani przeszkadzać, jeżeli zapalę?

es gibt so einiges, was mich an ihm stört

jest coś takiego, co mi w nim przeszkadza

2. stören (unterbrechen):

stören Rede, Veranstaltung

przerywać [dov. obl. przerwać]

3. stören (beeinträchtigen):

stören Empfang, Verkehr, Ordnung, Frieden

zakłócać [dov. obl. zakłócić]

stören Leitung

przerywać [dov. obl. przerwać]

II . stö̱ren [ˈʃtøːrən] GLAG. nepreh. glag. (lästig sein)

stören

przeszkadzać

störe ich?

[nie] przeszkadzam?

bitte nicht stören!

proszę nie przeszkadzać!

die Musik stört bei der Arbeit

muzyka ž. spol przeszkadza w pracy

ich empfinde es als störend, wenn ihr ständig kichert

to jest dla mnie uciążliwe, kiedy wy ciągle chichoczecie

III . stö̱ren [ˈʃtøːrən] GLAG. povr. glag. pog. (Anstoß nehmen)

sich an etw daj. stören

gorszyć [dov. obl. z‑] się czymś

glej tudi gestört

gestö̱rt [gə​ˈʃtøːɐ̯t] PRID.

1. gestört PSIH. (nicht harmonisch):

gestört Ehe, Familie

skłócony

2. gestört (verwirrt):

gestört Kind, Tier

niespokojny

geistig/psychisch gestört

z zaburzeniami emocjonalnymi/psychicznymi

Stọpfen <‑s, ‑> [ˈʃtɔpfən] SAM. m. spol REG

Stopfen → Stöpsel

glej tudi Stöpsel

Stọ̈psel <‑s, ‑> [ˈʃtœpsəl] SAM. m. spol

1. Stöpsel (Pfropfen):

Stöpsel

korek m. spol

Stöpsel

zatyczka ž. spol

2. Stöpsel šalj. pog. (Knirps):

Stöpsel

grubasek m. spol a. šalj. pog.

stö̱hnen [ˈʃtøːnən] GLAG. nepreh. glag.

1. stöhnen (schwer ausatmen):

stöhnen

jęczeć [dov. obl. jęknąć]

sie stöhnte vor Schmerzen

jęczała z bólu

2. stöhnen (klagen):

über etw tož. stöhnen

narzekać na coś

„lass mich endlich in Ruhe“, stöhnte sie

„zostaw mnie w końcu w spokoju” wyjęczała

3. stöhnen (leiden):

unter etw stöhnen fig

jęczeć z powodu czegoś pog.

I . stọlz [ʃtɔlts] PRID.

1. stolz (von Freude erfüllt):

stolz auf jdn/etw

dumny [z kogoś/czegoś]

der stolze Vater

dumny ojciec m. spol

2. stolz pog. (beträchtlich):

stolz Summe

niezły pog.

3. stolz (imposant):

stolz Gebäude

okazały

4. stolz (hochmütig):

stolz

butny

stolz

wyniosły

II . stọlz [ʃtɔlts] PRISL. (vor Freude erfüllt)

stolz antworten

dumnie