Prevodi za „bo0hren“ v slovarju nemško » poljski

I . bo̱hren [ˈboːrən] GLAG. preh. glag.

1. bohren (ein Loch machen):

bohren Brunnen

wiercić [dov. obl. wy‑]

ein Loch in die Wand bohren

wywiercić dziurę w ścianie

2. bohren TEH.:

etw bohren Beton, Holz, Metall

wiercić [dov. obl. wy‑] otwory w czymś

3. bohren (hineinstoßen):

etw in etw tož. bohren

wbijać [dov. obl. wbić] coś w coś

etw in etw tož. bohren

wwiercać [dov. obl. wwiercić] coś w coś

II . bo̱hren [ˈboːrən] GLAG. nepreh. glag.

1. bohren:

bohren (in etw bohrend eindringen) (Insekt)

drążyć [dov. obl. wy‑] otwór

in der Nase bohren fig

dłubać w nosie

2. bohren MED. (Zahnarzt):

bohren

borować

3. bohren (nach etw suchen):

nach Öl/Wasser bohren

wiercić w poszukiwaniu ropy/wody

4. bohren pog. (drängen):

bohren

wiercić dziurę w brzuchu pog.

er bohrte solange, bis sie nachgab

nalegał tak długo, aż się poddała

5. bohren (quälend nagen):

in jdm bohren (Zweifel)

nękać kogoś

III . bo̱hren [ˈboːrən] GLAG. povr. glag.

sich in die Erde bohren (Speer)

wbić się w ziemię

sich durch etw bohren

przewiercać [dov. obl. przewiercić] się przez coś

bo̱hrend PRID.

bohrend

przeszywający

bohrend

świdrujący

bohrend

dręczący

ein bohrender Blick/Schmerz

świdrujące spojrzenie sr. spol /przeszywający ból m. spol

mit bohrender Reue

z ogromną skruchą

bohrende Zweifel

dręczące wątpliwości ž. spol mn.

I . bee̱hren* GLAG. preh. glag. iron. ur. jez.

jdn [mit seinem Besuch] beehren

zaszczycić kogoś [swoimi] odwiedzinami

bitte beehren Sie uns bald wieder

proszę zaszczycić nas znów wkrótce wizytą

II . bee̱hren* GLAG. povr. glag.

sich beehren etw zu tun

mieć zaszczyt coś zrobić

e̱hren GLAG. preh. glag.

1. ehren (Hochachtung erweisen):

ehren

czcić [dov. obl. u‑]

hoch geehrt

wielce szanowny

sehr geehrte Damen und Herren!

szanowne panie i panowie!

sehr geehrte Damen und Herren!

szanowni państwo!

ich fühle mich sehr geehrt

czuję się bardzo zaszczycony

jdn [durch/mit etw] ehren

uhonorować kogoś [czymś]

2. ehren (eine Ehre sein):

Ihr Vertrauen ehrt mich

pana [lub pańskie] /pani zaufanie sr. spol jest dla mnie zaszczytem

glej tudi geehrt

gee̱hrt [gə​ˈʔeːɐ̯t] PRID.

geehrt

szanowny

sehr geehrte Damen und Herren

szanowni Państwo

meine sehr geehrten Damen und Herren

moi drodzy Państwo

sehr geehrter Herr X/sehr geehrte Frau Y

szanowny Panie X/szanowna Pani Y

wä̱hren [ˈvɛːrən] GLAG. nepreh. glag. ur. jez.

währen

trwać [dov. obl. po‑]

fraza:

was lange währt, wird endlich gut preg.

cierpliwość ž. spol popłaca

ehrlich währt am längsten preg.

uczciwością najwięcej osiągniesz

ze̱hren [ˈtseːrən] GLAG. nepreh. glag.

1. zehren (erschöpfen):

an jdm zehren (Sorge)

wycieńczać [dov. obl. wycieńczyć] kogoś

die beständige Sorge zehrt an ihr

ta ciągła troska ž. spol ją wyniszcza

an etw zehren (Krankheit)

wyniszczać [dov. obl. wyniszczyć] coś

die Krankheit zehrte an seinen Kräften

choroba ž. spol podkopała jego siły fig

2. zehren ur. jez. (verbrauchen):

von etw daj. zehren

żyć z czegoś

von schönen Erinnerungen zehren fig

żyć pięknymi wspomnieniami fig

I . fa̱hren <fährt, fuhr, gefahren> [ˈfaːrən] GLAG. nepreh. glag.

1. fahren +sein (Fahrgast sein):

nach Warschau/Litauen fahren

jechać [dov. obl. po‑] do Warszawy/na Litwę

mit dem Zug fahren

jechać pociągiem

mit dem Schiff/mit der Fähre fahren

płynąć [dov. obl. po‑] statkiem/promem

wollen wir fahren oder zu Fuß gehen?

jedziemy czy idziemy pieszo?

2. fahren +sein:

fahren (sich bewegen) (Fahrzeug)

jechać [dov. obl. po‑]

fahren (Schiff)

płynąć [dov. obl. po‑]

nach oben/unten fahren (Fahrstuhl)

jechać do góry/na dół

wie schnell fährt dein Auto?

jaką prędkość rozwija twój samochód m. spol ?

3. fahren +sein (ein Fahrzeug lenken):

mit dem Motorrad fahren

jechać [dov. obl. po‑] motorem

er fährt gut

[on] dobrze prowadzi

lass mich fahren

daj mi poprowadzić

links fahren

jechać lewą stroną [jezdni]

gegen etw fahren

wjechać na [lub w] coś

geradeaus fahren

jechać prosto [przed siebie]

auf der Autobahn fahren

jechać autostradą

wie schnell fährst du?

ile masz na liczniku?

4. fahren +sein (sich auf etw fortbewegen):

Rollschuh/Ski fahren

jeździć na wrotkach/nartach

Karusell fahren

jeździć na karuzeli

5. fahren +sein (losfahren):

fahren

wyjeżdżać [dov. obl. wyjechać]

fahren

wyruszać [dov. obl. wyruszyć]

der Zug fährt in 5 Minuten

pociąg m. spol odjeżdża za pięć minut

6. fahren +sein (verkehren):

fahren

kursować

alle zehn Minuten fahren (Verkehrsmittel)

kursować co dziesięć minut

fahren heute keine Busse?

czy dzisiaj nie kursują autobusy m. spol mn. ?

die Züge fahren nicht am Wochenende

pociągi m. spol mn. nie kursują w weekend

fährt dieser Bus zum Bahnhof?

czy ten autobus jedzie do dworca?

die Straßenbahn fährt durch das Zentrum

tramwaj m. spol przejeżdża przez centrum

7. fahren +sein (reisen):

mit der Bahn fahren

jechać [dov. obl. po‑ ][lub podróżować] koleją

8. fahren +sein (rasch bewegen):

erschrocken aus dem Bett fahren

poderwać się z łóżka ze strachu

der Schreck fuhr ihr in die Glieder fig

strach m. spol ją ogarnął

was ist [denn] in dich gefahren? fig

co w ciebie wstąpiło?

9. fahren +haben o sein (streichen):

sich daj. mit der Hand über die Stirn fahren

przejechać dłonią po czole

sie fuhr ihm durch die Haare

przejechała dłonią po jego włosach

10. fahren +sein pog. (zurechtkommen):

mit jdm gut fahren

żyć z kimś dobrze

mit jdm gut fahren

być z kogoś zadowolonym

mit etw gut fahren

być z czegoś zadowolonym

er ist mit ihm immer gut gefahren

on z nim się zawsze dobrze dogadywał pog.

fraza:

fahren lassen (loslassen)

puszczać [dov. obl. puścić]

fahren lassen (aufgeben)

zostawiać [dov. obl. zostawić]

er ließ das Seil fahren und stürzte in die Tiefe

puścił linę i spadł w otchłań ur. jez.

lass diesen Kerl doch fahren, der ist es nicht wert, dass du weiter an ihm festhältst

zostaw tego faceta, on nie jest wart tego, abyś z nim była pog.

einen fahren lassen pog.

puścić bąka pog.

II . fa̱hren <fährt, fuhr, gefahren> [ˈfaːrən] GLAG. preh. glag.

1. fahren (lenken):

[etw] fahren Auto

prowadzić [coś]

[etw] fahren Auto

kierować [czymś]

[etw] fahren Fahrrad

jeździć [czymś]

er fährt einen Opel

[on] jeździ oplem

2. fahren Personen, Sachen:

fahren (befördern)

wozić

fahren (befördern)

wieźć

fahren (hinbringen)

zawozić [dov. obl. zawieźć]

fahren (herbringen)

przywozić [dov. obl. przywieźć]

ich fahre dich nach Hause

zawiozę cię do domu

3. fahren +sein (benutzen):

Autobahn fahren (Person)

jechać [dov. obl. po‑] autostradą

4. fahren +sein (als Geschwindigkeit haben):

90 km/h fahren

jechać 90 km/h

5. fahren +haben o sein ŠPORT:

etw fahren (teilnehmen) Rennen

uczestniczyć w czymś

etw fahren (aufstellen) Rekord

ustanawiać [dov. obl. ustanowić]

etw fahren (erzielen) Zeit

uzyskać

er ist eine gute Zeit gefahren

osiągnął dobry czas w wyścigu rajdowym

6. fahren (ablaufen lassen):

Sonderschichten fahren

organizować pracę na dodatkowych zmianach

die Produktion wird vorübergehend mit 50 % gefahren

produkcja ž. spol zostanie tymczasowo zmniejszona o 50%

7. fahren +haben o sein (zurücklegen):

fahren Straße, Umleitung

jechać [dov. obl. po‑]

fahren Straße, Umleitung

przejeżdżać [dov. obl. przejechać]

III . fa̱hren <fährt, fuhr, gefahren> [ˈfaːrən] GLAG. povr. glag.

der neue Wagen fährt sich gut

dobrze się jeździ nowym samochodem

auf dieser Straße fährt es sich schlecht

tą ulicą źle się jedzie

I . fü̱hren [ˈfyːrən] GLAG. preh. glag.

1. führen (geleiten):

führen

prowadzić

jdn über die Straße führen

przeprowadzać [dov. obl. przeprowadzić] kogoś przez ulicę

jdn durch eine Stadt führen

oprowadzać [dov. obl. oprowadzić] kogoś po mieście

(hinführen) jdn zu jdm führen

zaprowadzić kogoś do kogoś

ich führe Sie zum Chef

zaprowadzę pana/panią do szefa

2. führen (bringen):

was führt Sie zu mir? form

co [lub cóż] pana/panią do mnie sprowadza? form

seine Beobachtung führte die Polizei auf eine Spur fig

jego spostrzeżenie sr. spol naprowadziło policję na ślad

3. führen (leiten):

etw führen Betrieb, Truppe

kierować czymś

eine Gruppe/Mannschaft führen

kierować grupą/prowadzić drużynę

4. führen form (steuern):

führen Fahrzeug

prowadzić

5. führen (haben):

führen Namen, Titel

nosić form

mit sich führen Papiere, Waffen

nosić ze sobą

6. führen (im Angebot haben):

etw führen Artikel

prowadzić sprzedaż [czegoś]

7. führen (durchführen):

führen Gespräch

prowadzić

Verhandlungen führen

prowadzić negocjacje

[bei etw] Regie führen

reżyserować [coś]

8. führen (eintragen):

führen Geschäftsbücher, Tagebuch

prowadzić

9. führen (in eine Lage bringen):

das wird uns in den Ruin führen

to doprowadzi nas do ruiny

10. führen (hinbewegen):

ein Glas Wasser zum Mund führen

przykładać [dov. obl. przyłożyć] szklankę wody do ust

den Löffel zum Mund führen

podnosić [dov. obl. podnieść] łyżkę do ust

II . fü̱hren [ˈfyːrən] GLAG. nepreh. glag.

1. führen ŠPORT (in Führung liegen):

führen

prowadzić

2:0 führen

prowadzić 2:0

X führt 1:0 [gegen Y]

X prowadzi [z Y] 1:0

(fortbewegen) der Spieler führt den Ball über die Mittellinie

zawodnik m. spol prowadzi piłkę za środkową linię

2. führen (verlaufen):

durch den Tunnel führen

przebiegać przez tunel

nach Danzig führen

prowadzić do Gdańska

diese Straße führt nach Berlin

ta droga ž. spol prowadzi do Berlina

3. führen (als Ergebnis haben):

zu etw führen

prowadzić do czegoś

das führt [doch] zu nichts

to [przecież] do niczego nie prowadzi

das führt nur zu Streitigkeiten

to prowadzi tylko do kłótni

das führt zu weit

to zachodzi za daleko

III . fü̱hren [ˈfyːrən] GLAG. povr. glag. (sich benehmen)

führen

prowadzić się

er führt sich tadellos

on prowadzi się nienagannie

jä̱hren [ˈjɛːrən] GLAG. povr. glag.

etw jährt sich zum zehnten Mal[e]

jest dokładnie dziesiąta rocznica ž. spol czegoś

I . ke̱hren [ˈkeːrən] GLAG. preh. glag.

1. kehren (drehen):

kehren

obracać [dov. obl. obrócić]

die Innenseite nach außen kehren

wywracać [dov. obl. wywrócić] wewnętrzną stronę na wierzch

die Hosentaschen nach außen kehren

wywrócić kieszenie spodni na wierzch

den Kopf zur Seite kehren

odwrócić głowę w bok

er ist in sich gekehrt fig

on jest zatopiony [lub pogrążony] w myślach fig

2. kehren južnem. (fegen):

kehren

zamiatać [dov. obl. zamieść]

II . ke̱hren [ˈkeːrən] GLAG. nepreh. glag. švic. (drehen)

kehren Wind Trend

zmieniać [dov. obl. zmienić] kierunek

III . ke̱hren [ˈkeːrən] GLAG. povr. glag.

1. kehren (sich wenden):

kehren

zwracać [dov. obl. zwrócić] się

sich zu Gott kehren

zwracać się do Boga

2. kehren (sich kümmern):

sich an etw nicht kehren

nie dbać [lub troszczyć] o coś

sich an etw nicht kehren

nie zważać na coś [lub przejmować się czymś]

3. kehren (Auswirkungen haben):

sich gegen jdn kehren (Maßnahme)

obracać [dov. obl. obrócić] się przeciwko komuś

I . me̱hren [ˈmeːrən] GLAG. preh. glag. ur. jez.

mehren

mnożyć [dov. obl. po‑]

II . me̱hren [ˈmeːrən] GLAG. povr. glag. ur. jez.

mehren

mnożyć się

es mehren sich die Stimmen derer, die ...

mnożą się głosy tych, którzy...

I . nä̱hren [ˈnɛːrən] GLAG. nepreh. glag.

nähren (nahrhaft sein) (Zucker)

być pożywnym

II . nä̱hren [ˈnɛːrən] GLAG. preh. glag.

1. nähren (füttern):

nähren

karmić [dov. obl. na‑]

2. nähren ur. jez. (aufrechterhalten):

nähren Hoffnung, Befürchtungen, Verdacht

żywić ur. jez.

III . nä̱hren [ˈnɛːrən] GLAG. povr. glag. ur. jez. (sich ernähren)

sich von etw nähren

odżywiać się czymś

rö̱hren [ˈrøːrən] GLAG. nepreh. glag.

1. röhren:

röhren (brüllen) (Hirsch, Elch)

ryczeć [dov. obl. za‑]

2. röhren pog.:

röhren (grölen) (Sänger, Betrunkener)

wyć pog.

röhren (grölen) (Sänger, Betrunkener)

wydzierać się pog.

3. röhren fig:

röhren (dröhnen) (Auspuff, Motor)

warczeć [dov. obl. za‑]

I . rü̱hren [ˈryːrən] GLAG. preh. glag.

1. rühren (umrühren):

rühren Teig

mieszać [dov. obl. za‑]

unter ständigem Rühren das Mehl hinzufügen

mieszając dodawać mąkę

2. rühren (unterrühren):

rühren Milch, Wasser

dodawać [dov. obl. dodać]

die Eier in den Teig rühren

dodać jajka do ciasta

3. rühren (erweichen):

rühren

wzruszać [dov. obl. wzruszyć]

sie war gerührt

była wruszona

sie war gerührt

wzruszyła się

4. rühren (bewegen):

rühren Arme, Beine

poruszać [dov. obl. poruszyć]

er rührte keinen Finger um mir zu helfen

nie kiwnął nawet palcem, aby mi pomóc

II . rü̱hren [ˈryːrən] GLAG. nepreh. glag.

1. rühren (umrühren):

im Tee/Kaffee rühren

mieszać [dov. obl. za‑] herbatę/kawę

2. rühren fig ur. jez. (erwähnen):

an etw tož. rühren

dotykać [dov. obl. dotknąć] czegoś

an etw tož. rühren

poruszać [dov. obl. poruszyć] coś

3. rühren ur. jez. (verursacht werden):

von etw rühren

być czymś spowodowanym

das rührt daher, dass ...

to się bierze stąd [lub jest spowodawne tym] , że...

III . rü̱hren [ˈryːrən] GLAG. povr. glag.

1. rühren (sich bewegen):

rühren

ruszać [dov. obl. ruszyć] się

ich klingelte, aber es rührte sich nichts

dzwoniłem, ale nikt nie odpowiadał

die Verletzten rührten sich nicht

ranni m. spol mn. nie ruszali się

endlich rührte sich sein Gewissen fig

wreszcie sumienie sr. spol go ruszyło pog.

rührt euch! VOJ.

spocznij!

sich nicht vom Fleck rühren pog.

nie ruszyć się z miejsca

sich nicht rühren können pog.

mieć ograniczone środki [lub zasoby] finansowe

2. rühren pog. (sich melden):

rühren

odzywać [dov. obl. odezwać] się pog.

wa̱hren [ˈvaːrən] GLAG. preh. glag.

1. wahren (bewahren):

etw wahren Ruf

dbać [dov. obl. za‑] [o coś]

etw wahren Geheimnis

dochować czegoś

etw wahren Anstand, Würde

zachowywać [dov. obl. zachować] coś

den Schein wahren

zachowywać pozory

2. wahren (schützen):

wahren Interessen

pilnować

wahren Rechte

bronić

I . we̱hren [ˈveːrən] GLAG. nepreh. glag. ur. jez.

einer Sache daj. wehren

przeciwdziałać czemuś

einer Sache daj. wehren

zapobiegać [dov. obl. zapobiec] czemuś

den Umtrieben wehren

przeciwdziałać intrygom [lub machinacjom]

einer Gefahr

zapobiegać niebezpieczeństwu

fraza:

wehret den Anfängen!

przeszkadzaj początkom!

wehret den Anfängen!

niszcz zło w zarodku!

II . we̱hren [ˈveːrən] GLAG. povr. glag.

1. wehren (sich verteidigen):

sich [gegen etw] wehren

bronić się [przed czymś]

gegen diese Unterstellung werde ich mich doch wehren

przeciw tym insynuacjom będę [stanowczo] protestować

er weiß sich zu wehren

on potrafi się obronić

2. wehren (sich sträuben):

sich dagegen wehren etw zu tun

wzbraniać się przed zrobieniem czegoś

Bo̱hrer¹ <‑s, ‑> SAM. m. spol

1. Bohrer (Bohreinsatz):

Bohrer

wiertło sr. spol

2. Bohrer:

Bohrer (Bohrmaschine)

wiertarka ž. spol

Bohrer (Handbohrer)

wiertarka ž. spol ręczna

3. Bohrer MED.:

Bohrer

wiertło sr. spol [dentystyczne]

I . bọxen [ˈbɔksən] GLAG. nepreh. glag. a. ŠPORT

[gegen jdn/um etw] boxen gegen den Titelverteidiger

walczyć na pięści [lub boksować się] [z kimś/o coś]

II . bọxen [ˈbɔksən] GLAG. preh. glag. (schlagen)

jdn [in die Rippen] boxen

boksować kogoś [po żebrach]

er boxte ihr freundschaftlich in die Seiten

szturchnął ją przyjacielsko w bok

jdn durch eine Prüfung boxen fig pog.

przepchnąć kogoś przez egzamin fig pog.

III . bọxen [ˈbɔksən] GLAG. povr. glag. pog. (sich schlagen)

sich [mit jdm] boxen

boksować [lub bić] się [z kimś]

sich durch die Menge/durch das Leben boxen fig

przepychać się przez tłum/przez życie

lehren GLAG.

Geslo uporabnika

was wehe tut, das lehrt preg.

co bardziej dokuczy, to rychlej nauczy przysł

was versehrts, das lehrt prim.

co zaszkodziło, to nauczyło przysł