Prevodi za „vendéen“ v slovarju nemško » poljski

ẹnden [ˈɛndən] GLAG. nepreh. glag.

1. enden:

enden (zu Ende gehen) (Jahr, Urlaub)

kończyć [dov. obl. s‑] się

nicht enden wollender Beifall

nie kończące się oklaski

das Programm endete mit einer Überraschung

program m. spol zakończył się niespodzianką

wie wird das mit ihm enden?

jak to się dla niego zakończy?

das wird böse enden

to się źle skończy

2. enden:

enden (ablaufen) (Frist, Ultimatum)

upływać [dov. obl. upłynąć]

3. enden:

enden (räumlich aufhören) (Rock, Weg)

kończyć [dov. obl. s‑] się

I . sẹnden¹ <sendet, sendete [o. CH: sandte], hat gesendet [o. CH: gesandt]> [ˈzɛndən] GLAG. preh. glag.

senden Film

nadawać [dov. obl. nadać]

senden Notsignal, Botschaft

wysyłać [dov. obl. wysłać]

II . sẹnden¹ <sendet, sendete [o. CH: sandte], hat gesendet [o. CH: gesandt]> [ˈzɛndən] GLAG. nepreh. glag.

zwischen sieben und zwanzig Uhr senden

nadawać między siódmą a dwudziestą

Sẹnden <‑s, brez mn. > SAM. sr. spol

Senden

wysyłanie sr. spol

Senden

przesyłanie sr. spol

Senden

transfer m. spol

I . wẹnden¹ <wendet, wendete, gewendet> [ˈvɛndən] GLAG. nepreh. glag.

1. wenden (Auto):

wenden

nawracać [dov. obl. nawrócić]

wenden

zawracać [dov. obl. zawrócić]

wenden NAVT.

zmieniać [dov. obl. zmienić] kierunek

fraza:

bitte wenden!

verte!

II . wẹnden¹ <wendet, wendete, gewendet> [ˈvɛndən] GLAG. preh. glag.

wenden Blatt

odwracać [dov. obl. odwrócić]

wenden Kleidung

odwrócić na drugą stronę

wenden Fahrzeug

zawracać [dov. obl. zawrócić]

er musste den Wagen wenden

musiał zawrócić samochód [lub nawrócić samochodem]

den Braten wenden

obracać [dov. obl. obrócić] pieczeń

fraza:

man kann die Sache drehen und wenden, wie man will

można rozpatrywać tę sprawę w najróżniejszych kategoriach

III . wẹnden¹ <wendet, wendete, gewendet> [ˈvɛndən] GLAG. povr. glag. (sich entwickeln)

sich zum Besseren wenden

zmieniać [dov. obl. zmienić] się na lepsze

es wird sich alles zum Guten wenden

wszystko obróci się na dobre

beẹnden* GLAG. preh. glag., beendigen* GLAG. preh. glag. ur. jez.

beenden

skończyć

beenden

zakończyć

beenden

ukończyć

beenden RAČ. Programm

zamknąć

das System beenden RAČ.

zamknąć system

I . verö̱den* GLAG. nepreh. glag. +sein

1. veröden (Stadt):

veröden

pustoszeć [dov. obl. o‑]

2. veröden (Land, Boden):

veröden

wyjaławiać [dov. obl. wyjałowić] się

II . verö̱den* GLAG. preh. glag. MED.

veröden

obliterować

veröden

spowodować zarośnięcie

verü̱ben* GLAG. preh. glag.

[etw] verüben Verbrechen

dopuścić się [czegoś]

ein Attentat/einen Einbruch verüben

dokonać zamachu/włamania

Selbstmord verüben

popełnić samobójstwo

I . blẹnden [ˈblɛndən] GLAG. preh. glag.

1. blenden (zu hell sein):

jdn blenden (Scheinwerfer, Licht, Sonne)

razić kogoś

2. blenden (beeindrucken):

blenden

olśniewać [dov. obl. olśnić]

blenden

oczarowywać [dov. obl. oczarować]

ihre Schönheit hat ihn geblendet

oczarowała go jej uroda ž. spol

ihre Schönheit hat ihn geblendet (täuschen) (Hass, Wut)

zaślepiać [dov. obl. zaślepić] kogoś ur. jez.

jdn [mit etw] blenden

mamić [dov. obl. o‑] kogoś [czymś]

lass dich durch seine Versprechungen nicht blenden!

nie daj się zwieść jego obietnicom!

3. blenden (blind machen):

jdn [durch etw] blenden

oślepiać [dov. obl. oślepić] kogoś [czymś]

II . blẹnden [ˈblɛndən] GLAG. nepreh. glag.

1. blenden:

blenden (zu hell sein) (Sonne)

razić

2. blenden (hinters Licht führen):

blenden

omamiać [dov. obl. omamić]

I . spẹnden GLAG. preh. glag.

1. spenden (als Spende geben):

spenden Geld, Kleidung

dać

spenden Geld, Kleidung

oddać

jdm etw spenden

ofiarowywać [dov. obl. ofiarować] komuś coś

2. spenden a. MED. (abgeben):

spenden Wärme, Blut, Organe

oddawać [dov. obl. oddać]

3. spenden fig (geben, produzieren):

spenden Schatten, Wärme, Licht

dawać [dov. obl. dać]

4. spenden REL. (austeilen):

spenden Sakrament, Segen, Abendmahl

udzielać [dov. obl. udzielić]

5. spenden fig mit Substantiv:

Beifall spenden

oklaskiwać

Trost spenden

pocieszać [dov. obl. pocieszyć]

Lob spenden

chwalić [dov. obl. po‑]

II . spẹnden GLAG. nepreh. glag.

[für jdn/etw] spenden

ofiarowywać [dov. obl. ofiarować] datek [dla kogoś/na coś]

Ạnden [ˈandən] SAM. mn. GEO

Anden

Andy mn.

I . lạnden [ˈlandən] GLAG. nepreh. glag. +sein

1. landen:

landen (auf festen Untergrund niedergehen) (Flugzeug)

lądować [dov. obl. wy‑]

auf dem Mond landen

wylądować na księżycu

auf dem Wasser landen

wodować

weich landen

miękko lądować

in einer Stadt landen

wylądować w jakiś mieście

2. landen (anlegen) (Schiff):

[im Hafen] landen

zawijać [dov. obl. zawinąć] [do portu]

das Schiff ist auf einer Sandbank gelandet

statek m. spol osiadł na mieliźnie

3. landen pog. (ankommen):

zu Hause/im Papierkorb landen

lądować [dov. obl. wy‑] w domu/koszu na śmieci pog.

der Wagen landete im Straßengraben

samochód m. spol wylądował w przydrożnym rowie pog.

schließlich landeten sie im Kino

w końcu wylądowali w kinie pog.

pass auf, dass du nicht im Knast landest

uważaj, żebyś nie wylądował w więzieniu pog.

auf dem 5. Platz landen

wylądować na 5 miejscu pog.

ich landete aus Versehen bei der Polizei

przez pomyłkę wylądowałem na policji pog.

bei jdm nicht landen können

nie spotkać się u kogoś z dobrym przyjęciem [lub z czyjąś sympatią]

mit deinen Komplimenten/Kritiken kannst du bei mir nicht landen

takimi komplementami/uwagami wiele u mnie nie wskórasz

II . lạnden [ˈlandən] GLAG. preh. glag.

1. landen AERO (niedergehen lassen):

landen

sprowadzać [dov. obl. sprowadzić] [na dół] [lub ziemię]

einen Hubschrauber [sicher] landen

sprowadzić helikopter [bezpiecznie] na ziemię

2. landen (aus der Luft absetzen):

landen AERO, VOJ.

wysadzać [dov. obl. wysadzić]

Verstärkungen hinter den feindlichen Linien landen

wysadzić posiłki za linią wroga

a̱hnden [ˈaːndən] GLAG. preh. glag. form

ahnden Verstoß, Straftat:

ahnden

karać [dov. obl. u‑]

ein Verbrechen streng ahnden

surowo ukarać zbrodnię

ein Vergehen mit Geldstrafe ahnden

ukarać wykroczenie mandatem

I . bịnden <bindet, band, gebunden> [ˈbɪndən] GLAG. preh. glag.

1. binden (zusammenbinden, fesseln):

binden Gefangenen, Hände

wiązać [dov. obl. z‑]

jdn an Händen und Füßen binden

związać komuś ręce i nogi

mir sind die Hände gebunden fig

mam związane ręce fig

2. binden (aneinander befestigen):

binden Kranz, Strauß, Besen

wiązać [dov. obl. z‑]

etw zu etw binden

związać coś w coś

Haare zu einem Zopf binden

związać włosy w warkocz

Fichtenzweige zu Kränzen binden

wiązać gałązki świerku w wieńce

3. binden (anbinden, befestigen):

jdn/etw [mit etw] an etw tož. binden Boot, Gefangenen

przywiązać kogoś/coś [czymś] do czegoś

einen Menschen mit einer Leine an einen Baum binden

przywiązać człowieka sznurem do drzewa

4. binden (zubinden):

binden Schleife, Schnürsenkel

zawiązywać [dov. obl. zawiązać]

kannst du mir bitte die Schürze hinten binden?

możesz mi proszę zawiązać z tyłu fartuch?

etw um etw binden Krawatte

zawiązać coś na czymś

ein Tuch um den Kopf binden

zawiązać chustkę na głowie

5. binden (herstellen):

ein Fass binden

pobijać beczkę

6. binden (verpflichten):

jdn [an etw tož.] binden

zobowiązywać [dov. obl. zobowiązać] kogoś [do czegoś]

mein Versprechen bindet mich

jestem zobowiązany obietnicą

mein Versprechen bindet mich

wiąże mnie obietnica ž. spol fig

ein Vertrag bindet immer beide Seiten

umowa ž. spol zobowiązuje zawsze obie strony

eine bindende Zusage machen

dawać [dov. obl. dać] wiążące przyrzeczenie fig

7. binden (eine Gefühlsbindung schaffen):

binden

wiązać

binden

jednoczyć

es bindet mich nichts mehr an diese Stadt

nic już nie wiąże mnie z tym miastem fig

8. binden:

binden KEM., PHYS, GASTR. Soße

wiązać

Gaswolken mit einem Wasservorhang binden

neutralizować chmury gazu zasłoną wodną

9. binden (anlegen):

Kapital binden

inwestować kapitał

10. binden (mit einem Einband versehen):

binden Buch

oprawiać [dov. obl. oprawić]

11. binden LIT.:

Wörter durch einen Rheim binden

ułożyć słowa w rym

in gebundener Rede

wierszem

II . bịnden <bindet, band, gebunden> [ˈbɪndən] GLAG. nepreh. glag.

binden

wiązać

binden

spajać [dov. obl. spoić]

dieser Klebstoff bindet gut

ten klej m. spol dobrze wiąże

III . bịnden <bindet, band, gebunden> [ˈbɪndən] GLAG. povr. glag.

1. binden (eine Beziehung eingehen):

sich [an jdn] binden

wiązać [dov. obl. z‑] się [z kimś] fig

ich möchte mich momentan nicht binden

nie chciałbym się teraz [z nikim] wiązać fig

2. binden (sich verpflichten):

binden

zobowiązać się

glej tudi gebunden

I . gebụnden [gə​ˈbʊndən] GLAG. preh. glag., nepreh. glag., povr. glag.

gebunden pp von binden

II . gebụnden [gə​ˈbʊndən] PRID.

1. gebunden (kontrolliert):

gebunden Preise, Kapital

kontrolowany

2. gebunden (verpflichtet):

vertraglich gebunden sein

być związanym umową

anderweitig gebunden sein

mieć inne zobowiązania

an einen Ort gebunden sein

być związanym z jakimś miejscem

3. gebunden (mit festem Rücken und Decke versehen):

gebunden Buch

w twardej oprawie

4. gebunden (in Versen):

gebunden Rede

wiązany

I . fịnden <findet, fand, gefunden> [ˈfɪndən] GLAG. preh. glag.

1. finden (entdecken):

finden

znaleźć

wieder finden

odnaleźć

[bei jdm] Hilfe finden

znaleźć [u kogoś] pomoc

er war nirgends zu finden

nigdzie nie można go było znaleźć

ihr Haus ist gut/schlecht zu finden

do ich domu łatwo/trudno trafić

wer sucht, der findet preg.

szukajcie, a znajdziecie preg.

2. finden (einschätzen):

wie findest du das?

co o tym sądzisz?

ich finde es gut, dass ...

uważam, że to dobrze, że...

jdn gut finden

uważać, że ktoś jest dobry

das finde ich nicht!

[ja] tak nie uważam!

das finde ich nicht!

nie sądzę!

das finde ich auch!

też tak sądzę!

ich finde es hier ganz angenehm

uważam, ze jest tu całkiem miło

3. finden (vorfinden):

sie fand ihn schlafend/bei der Arbeit

zastała go śpiącego/przy pracy

4. finden (erfahren):

nichts an jdm/etw finden

nic w kimś/czymś nie widzieć

nichts dabei finden etw zu tun

nie widzieć nic złego w zrobieniu czegoś

ich finde nichts Schlimmes dabei

nie widzę w tym nic złego

5. finden (teilhaftig werden):

Mut finden

odważyć się

Sprache finden

znaleźć język

Anklang finden

spotykać [dov. obl. spotkać] się z uznaniem

Beachtung finden

cieszyć się zainteresowaniem

kein Ende finden

nie mieć końca

Verwendung finden

znajdować [dov. obl. znaleźć] zastosowanie

sie fand keine Ruhe

[ona] nie mogła [lub potrafiła] się uspokoić

II . fịnden <findet, fand, gefunden> [ˈfɪndən] GLAG. nepreh. glag.

1. finden (kommen):

nach Hause finden

trafić do domu

zu sich selbst finden (zur Ruhe kommen)

dochodzić [dov. obl. dojść] do siebie

ich muss zu mir selbst finden

muszę odnaleźć siebie

2. finden (meinen):

finden, [dass ...]

uważać, [że...]

finden Sie nicht auch, dass ...?

czy nie uważa pan/pani również, że...?

III . fịnden <findet, fand, gefunden> [ˈfɪndən] GLAG. povr. glag.

1. finden (wieder auftauchen):

sich wieder finden

odnaleźć się

ich hoffe, der Schlüssel findet sich gleich wieder

mam nadzieję, że klucz m. spol zaraz się znajdzie

das Buch wird sich schon wieder finden

ta książka ž. spol na pewno się znajdzie

das wird sich alles finden

wszystko będzie dobrze

2. finden (sich ausfindig machen lassen):

es findet sich keiner, der ...

nie ma nikogo, kto...

3. finden (sich begegnen):

finden

spotkać [lub odnaleźć] się

wir haben uns in diesem Gedränge leider nicht gefunden

niestety nie znaleźliśmy się w tym tłoku

I . kụ̈nden [ˈkʏndən] GLAG. preh. glag.

1. künden ur. jez. (mitteilen):

künden

ogłaszać [dov. obl. ogłosić]

künden

obwieszczać [dov. obl. obwieścić ]ur. jez.

2. künden švic. → kündigen

II . kụ̈nden [ˈkʏndən] GLAG. nepreh. glag. ur. jez.

von etw künden

dawać świadectwo czegoś

glej tudi kündigen

I . kụ̈ndigen [ˈkʏndɪgən] GLAG. preh. glag.

1. kündigen (aufgeben):

kündigen Stellung, Job, Wohnung

wypowiadać [dov. obl. wypowiedzieć]

2. kündigen (entlassen):

kündigen Mitarbeiter

zwalniać [dov. obl. zwolnić]

3. kündigen (beenden):

kündigen Versicherung, Vertrag

wymawiać [dov. obl. wymówić]

kündigen Versicherung, Vertrag

wypowiedzieć

jdm die Freundschaft kündigen

zerwać z kimś przyjaźń

II . kụ̈ndigen [ˈkʏndɪgən] GLAG. nepreh. glag.

1. kündigen:

kündigen (weggehen) (Arbeitnehmer)

rezygnować [dov. obl. z‑] z pracy

kündigen (weggehen) (Arbeitnehmer)

złożyć wypowiedzenie

bei einem Unternehmen kündigen

zwalniać [dov. obl. zwolnić] się z jakiejś firmy

ich habe zum ersten November gekündigt

zwolniłem się [z dniem] pierwszego listopada

2. kündigen (das Arbeits-, Mietverhältnis beenden):

jdm [einen Vertrag] kündigen (Arbeitgeber, Firma)

wypowiedzieć komuś [umowę o pracę]

jdm [einen Vertrag] kündigen (Vermieter)

wypowiedzieć komuś [umowę najmu]

ihm ist zum ersten April gekündigt worden

dostał wypowiedzenie z dniem pierwszego kwietnia

mụnden [ˈmʊndən] GLAG. nepreh. glag. ur. jez.

jdm munden

smakować komuś

ich hoffe, es mundet

mam nadzieję, że smakuje

wie mundet dir dieser Wein?

jak smakuje ci to wino sr. spol ?

lasst es euch munden

niech wam smakuje

diese Arbeit mundet mir auch nicht so recht fig

ta praca ž. spol nie bardzo mi odpowiada

mụ̈nden [ˈmʏndən] GLAG. nepreh. glag. +sein o haben

1. münden (hineinfließen):

in etw tož. münden

uchodzić do czegoś

der Fluss mündet ins Meer

rzeka ž. spol uchodzi do morza

2. münden (führen zu):

in [o. auf] etw tož. münden

prowadzić do czegoś

die Straße mündet auf den [o. dem] Platz

ulica ž. spol dochodzi do placu

3. münden (hinauslaufen auf):

in etw (Gespräch) münden tož. o daj.

owocować [dov. obl. za‑] czymś

die Diskussion mündete in einen [o. einem] Beschluss

dyskusja ž. spol zakończyła się postanowieniem

rụnden [ˈrʊndən] GLAG. preh. glag. (aufrunden, abrunden)

eine Zahl nach oben/unten runden

zaokrąglać [dov. obl. zaokraglić] liczbę w górę/dół

I . wịnden¹ <windet, wand, gewunden> [ˈvɪndən] GLAG. preh. glag. ur. jez.

1. winden Kranz:

winden

wić

2. winden (befestigen):

winden Blumen

wplatać [dov. obl. wpleść]

sich daj. ein Band ins Haar winden

wpleść sobie wstążkę we włosy

etw um etw winden

owijać [dov. obl. owinąć] coś czymś

3. winden (wegnehmen):

winden

wyrywać [dov. obl. wyrwać]

jdm etw aus der Hand winden

wyrwać coś komuś z ręki

II . wịnden¹ <windet, wand, gewunden> [ˈvɪndən] GLAG. povr. glag.

1. winden (Pflanze):

winden

wić się

der Efeu windet sich um einen Baumstamm

bluszcz m. spol wije [lub owija] się wokół pnia drzewa

2. winden:

winden (verlaufen) (Schlange, Fluss)

wić się

sich um etw winden

wić się dookoła czegoś

der Pfad windet sich durch die Wiesen

ścieżka ž. spol wije się wśród łąk

3. winden (sich krümmen):

winden

wić [lub fam: zwijać] się

sich [vor Schmerzen] winden

wić się [z bólu]

4. winden fig (Ausflüchte suchen):

sich winden

wykręcać się

sie drückt sich immer gewunden aus

zawsze próbuje się wykręcić