Prevodi za „‑czyć“ v slovarju poljsko » nemški

(Skoči na nemško » poljski)

I . uczyć <uczy; pret. ucz dov. obl. na‑> [utʃɨtɕ] GLAG. preh. glag.

uczyć (przekazywać wiedzę):

uczyć kogoś czegoś

jdn etw unterrichten [o. lehren]

fraza:

nie ucz ojca dzieci robić

lehre die Nachtigall nicht singen preg.

bodajbyś cudze dzieci uczył! preg.

Lehrer m. spol zu sein ist das Allerletzte sr. spol !

jajko kurę uczy preg.

das Ei sr. spol [o. Kücken sr. spol ] will schlauer sein als die Henne ž. spol preg.

praca tuczy, bieda uczy preg.

Arbeit ž. spol ernährt, Not ž. spol lehrt

uczył Marcin Marcina, a sam głupi jak świnia preg.

große Reden führen, aber selber von nichts eine Ahnung haben

II . uczyć <uczy; pret. ucz> [utʃɨtɕ] GLAG. nepreh. glag.

1. uczyć (być nauczycielem):

uczyć chemii/angielskiego

Chemie/Englisch unterrichten

2. uczyć (stanowić doświadczenie):

uczyć kogoś czegoś

jdn etw lehren

uczyć kogoś dobrych manier

jdm [gute] Manieren beibringen

III . uczyć <uczy; pret. ucz> [utʃɨtɕ] GLAG. povr. glag.

1. uczyć (przyswajać wiedzę):

uczyć się czegoś

etw lernen

uczyć się do egzaminu/na sprawdzian

für eine Prüfung/Klassenarbeit lernen

uczyć się dobrze/źle

gut/schlecht lernen

uczyć się na pamięć

auswendig lernen

ucz się, ucz, a garb ci sam urośnie [lub wyrośnie] preg.

allzu viel Lernen ist ungesund iron.

2. uczyć (być uczniem):

uczyć

lernen

3. uczyć (nabierać doświadczenia):

uczyć

sich daj. aneignen

uczyć

lernen

uczyć się kulturalnego zachowania

gutes Benehmen lernen

człowiek do śmierci rozumu się uczy preg.

man lernt nie aus preg.

życzyć <‑czy; pret. życz> [ʒɨtʃɨtɕ] GLAG. preh. glag.

1. życzyć (wyrażać pragnienie):

życzę ci zdrowia/szczęśliwej podróży

ich wünsche dir Gesundheit/eine gute Reise

dobrze/źle komuś życzyć

es mit jdm gut/schlecht meinen

dobrze/źle komuś życzyć

jdm wohl/übel wollen

2. życzyć (pragnąć):

życzyć

wünschen

nie życzyć sobie czegoś

etw nicht wollen

czego pan/pani sobie życzy?

was wünschen Sie?

I . tyczyć <‑czy; pret. tycz> [tɨtʃɨtɕ] GLAG. preh. glag.

1. tyczyć (wytyczać):

tyczyć

abstecken

2. tyczyć (podpierać tyczkami):

tyczyć

an eine Stange binden

tyczyć kwiaty

Blumen an eine Stange binden

II . tyczyć <‑czy; pret. tycz> [tɨtʃɨtɕ] GLAG. nepreh. glag. (odnosić się do kogoś, czegoś)

tyczyć

betreffen

tyczyć kogoś/czegoś

jdn/etw betreffen

telegram tyczył jej

das Telegramm sr. spol betraf sie

III . tyczyć <‑czy; pret. tycz> [tɨtʃɨtɕ] GLAG. povr. glag. (odnosić się do kogoś, czegoś)

tyczyć

betreffen

objaśniać szczegóły tyczące się jej zadania

die Einzelheiten der sie betreffenden Aufgaben erklären

co się tyczy...

was ... betrifft [o. anbelangt]

I . moczyć <moczy; pret. mocz> [motʃɨtɕ] GLAG. preh. glag.

1. moczyć < dov. obl. z‑> (zwilżać):

moczyć włosy

nass machen

2. moczyć < dov. obl. na‑> <[lub za‑]>:

moczyć (zanurzać w płynie) bieliznę

einweichen

moczyć (trzymać coś w płynie) śledzie

wässern

moczyć kij šalj.

den Wurm [o. Würmer] baden šalj. pog.

II . moczyć <moczy; pret. mocz> [motʃɨtɕ] GLAG. povr. glag.

1. moczyć (być moczonym):

bielizna się moczy

die Wäsche ž. spol wird eingeweicht

2. moczyć < dov. obl. z‑> (bezwiednie oddawać mocz):

moczyć

einnässen

moczyć

das Bett nässen ur. jez.

moczyć

ins Bett machen

baczyć <‑czy; pret. bacz> [batʃɨtɕ] GLAG. nepreh. glag. ur. jez.

baczyć na kogoś/coś

auf jdn/etw Acht geben

nie bacząc na coś

ungeachtet einer S.

nie bacząc na coś

ohne Rücksicht auf etw

juczyć <juczy; pret. jucz> [jutʃɨtɕ] GLAG. preh. glag. ur. jez.

juczyć

[schwer] beladen

juczyć

viel zu tragen geben

juczyć zwierzęta

Tiere schwer beladen

I . leczyć <‑czy; dov. obl. wy‑> [letʃɨtɕ] GLAG. preh. glag.

leczyć (lekarz, specjalista)

behandeln

leczyć (lekarstwo, środek)

heilen

leczyć (lekarstwo, środek)

[aus]kurieren

wyleczyć kogoś z kataru

jdn vom Schnupfen heilen

fraza:

czas leczy [wszystkie] rany

die Zeit ž. spol heilt [alle] Wunden

II . leczyć <‑czy; dov. obl. wy‑> [letʃɨtɕ] GLAG. povr. glag.

1. leczyć (poddawać się leczeniu):

leczyć

sich tož. [ärztlich] behandeln lassen

2. leczyć (być leczonym):

leczyć

in Behandlung sein

I . liczyć <‑czy; dov. obl. licz; pret. po‑> [litʃɨtɕ] GLAG. preh. glag.

1. liczyć (obliczać):

liczyć

[zusammen]zählen

liczyć

[be]rechnen

liczyć pieniądze

Geld zählen

policzyć coś w pamięci

etw im Kopf berechnen

liczyć straty/zyski

Verluste/Gewinne berechnen

2. liczyć (wliczać):

nie licząc kogoś/czegoś

jdn/etw nicht mitrechnen

II . liczyć <‑czy; dov. obl. licz; pret. po‑> [litʃɨtɕ] GLAG. nepreh. glag.

1. liczyć samo v nedov. obl. (obejmować):

grupa liczy 15 osób

die Gruppe ž. spol zählt [o. umfasst] 15 Personen

2. liczyć samo v nedov. obl. (mieć nadzieję):

liczyć na kogoś/coś

auf jdn/etw zählen

III . liczyć <‑czy; dov. obl. licz; pret. po‑> [litʃɨtɕ] GLAG. povr. glag.

1. liczyć samo v nedov. obl. (być cenionym):

liczyć

zählen

liczy się tylko twoje zdrowie

nur deine Gesundheit ž. spol zählt

to się nie liczy

das zählt nicht

tylko ty się dla mnie liczysz

nur du zählst für mich

2. liczyć samo v nedov. obl. (szanować):

liczyć się z kimś/czymś

jdn/etw berücksichtigen

liczyć się z kimś/czymś

mit jdm/etw rechnen

liczyć się z czasem

seine Zeit zu schätzen wissen

liczyć się z każdym groszem

jede Mark [o. jeden Pfennig] zweimal umdrehen fig. pog.

licz się ze słowami!

zügele [o. hüte] deine Zunge!

licz się ze słowami!

achte auf deine Worte!

3. liczyć (rozliczać się):

liczyć

abrechnen

potem się policzymy za całość

danach rechnen wir für die Gesamtheit ab

kochajmy się jak bracia, liczmy się jak Żydzi preg.

wir sind wohl Brüder m. spol mn. , aber unsere Taschen ž. spol mn. sind nicht Schwestern ž. spol mn.

I . łączyć <‑czy; dov. obl. po‑> [wontʃɨtɕ] GLAG. preh. glag.

1. łączyć (umożliwiać połączenie):

łączyć punkty, miasta, rozmowę

verbinden

2. łączyć (spajać):

łączyć

verein[ig]en

łączyć na rybi ogon TEH.

per Fischschwanzverbindung verbinden

łączyć coś na wcisk

per Druckverbindung verbinden

3. łączyć (tworzyć związek):

łączyć

verbinden

łączyć naukę z wypoczynkiem

Lernen und Enstpannung verbinden

łączyć przyjemne z pożytecznym

das Angenehme mit dem Nützlichen verbinden

łączyć w sobie

in sich daj. vereinen

kogoś łączy z kimś przyjaźń

jdn verbindet mit jdm Freundschaft ž. spol

kogoś łączy z kimś nienawiść do kogoś

jdn verbindet mit jdm Hass m. spol gegen jdn

kogoś z kimś nic nie łączy

jdn verbindet mit jdm nichts

nic nas ze sobą już nie łączy

uns verbindet nichts mehr

naczynia połączone

kommunizierende Gefäße ntpl

zerwać [lub przerwać] więzy łączące kogoś z kimś/czymś

die Bande, die jdn mit jdm/etw verbinden, abbrechen

4. łączyć pog. (umożliwiać rozmowę telefoniczną):

łączyć rozmowę telefoniczną

ein Telephongespräch verbinden

łączyć równolegle

parallel verbinden

5. łączyć samo v nedov. obl. (dołączać):

łączyć

anfügen

łączę wyrazy szacunku dla rodziców

[ich zeichne] hochachtungsvolle Grüße an die Eltern

6. łączyć samo v nedov. obl. ZOOL.:

łączyć

verbinden

II . łączyć <‑czy; dov. obl. po‑> [wontʃɨtɕ] GLAG. povr. glag.

1. łączyć RADIO, TV (mieć łączność):

łączymy się z Berlinem

wir schalten nach Berlin um

połączyć się z centralą

mit der Zentrale Verbindung aufnehmen

2. łączyć (podejmować wspólne działanie):

łączyć

sich tož. verbünden

kraje łączą się we wspólnej walce z terroryzmem

die Staaten m. spol mn. verbünden sich im gemeinsamen Kampf gegen den Terror

łączyć się z kimś w bólu

mit jdm sein Leid teilen

3. łączyć (jednoczyć się):

łączyć

sich tož. vereinen

ręce połączyły się w uścisku

die Hände ž. spol mn. vereinten sich im gemeinsamen Händedruck

połączyć się węzłem małżeńskim

die Ehe schließen [o. eingehen]

4. łączyć:

łączyć (stanowić całość) (linie, drogi)

zusammenlaufen

5. łączyć samo v nedov. obl. (mieć związek):

z tym łączy się niewygoda

damit ist auch eine Unbequemlichkeit ž. spol [o. Beschwerlichkeit ž. spol ] verbunden

6. łączyć KEM.:

łączyć

sich tož. verbinden

łączyć

eine [chemische] Verbindung eingehen

I . męczyć <‑czy; pret. męcz> [mentʃɨtɕ] GLAG. preh. glag.

1. męczyć < dov. obl. z‑> <[lub u‑]> (powodować zmęczenie):

męczyć

anstrengen

męczyć

ermüden

ten bieg mnie męczy

der Lauf m. spol strengt mich an

2. męczyć < dov. obl. z‑> (powodować cierpienie):

męczyć [lub u‑] [lub po‑]

quälen

męczyć [lub u‑] [lub po‑]

plagen

męczy go kaszel

der Husten m. spol plagt ihn

3. męczyć < dov. obl. z‑> <[lub po‑]> (naprzykrzać się):

męczyć

belästigen

męczyć

nerven pog.

nie męcz mnie

nerv mich nicht! pog.

4. męczyć < dov. obl. za‑> (znęcać się):

męczyć [lub po‑] [lub u‑]

quälen

męczyć [lub po‑] [lub u‑]

misshandeln

męczyć zwierzęta

Tiere quälen

5. męczyć < dov. obl. z‑> <[lub po‑]> pog. (jeść niechętnie):

męczyć obiad

hinunterwürgen

II . męczyć <‑czy; pret. męcz> [mentʃɨtɕ] GLAG. povr. glag.

1. męczyć < dov. obl. z‑> <[lub u‑]> (odczuwać zmęczenie):

męczyć

ermüden

męczyć

ermatten ur. jez.

2. męczyć < dov. obl. po‑> <[lub u‑]> (cierpieć):

męczyć

sich tož. quälen

męczyć

leiden

3. męczyć < dov. obl. po‑> (trudzić się):

męczyć się nad czymś

sich tož. mit etw plagen [o. herumschlagen pog. ]

I . raczyć <‑czy; pret. racz> [ratʃɨtɕ] GLAG. preh. glag.

1. raczyć < dov. obl. u‑> ur. jez. (częstować):

raczyć kogoś czymś

jdn mit etw bewirten

2. raczyć iron. (chcieć):

raczyć

belieben iron.

raczyć

sich tož. bequemen

nawet nie raczyłeś przeczytać

du bequemtest dich nicht einmal, es durchzulesen

Bóg raczy wiedzieć, gdzie...

weiß Gott, wo ...

Bóg raczy wiedzieć, gdzie...

keiner weiß, wo ... pog.

II . raczyć <‑czy; pret. racz dov. obl. u‑> [ratʃɨtɕ] GLAG. povr. glag. (delektować się)

raczyć się czymś

sich daj. an etw gütlich tun

raczyć się czymś

etw genießen

ręczyć <‑czy; pret. ręcz; dov. obl. za‑ [lub po‑]> [rentʃɨtɕ] GLAG. nepreh. glag.

ręczyć za kogoś/coś

für jdn/etw bürgen [o. einstehen]

nie ręczę za siebie

ich garantiere für nichts

nie ręczę za siebie

ich bin mir meiner selbst nicht sicher

fraza:

ręczyć głową za coś/kogoś

für jdn/etw seine Hand ins Feuer legen

I . sączyć <‑czy; pret. sącz> [sontʃɨtɕ] GLAG. preh. glag.

1. sączyć (pić powoli):

sączyć napój

nippen

sączyć napój

schlürfen

2. sączyć (nalewać powoli):

sączyć wino

langsam eingießen [o. einschenken]

3. sączyć (wydzielać):

sączyć płyn

absondern

sączyć płyn

ausscheiden

4. sączyć (filtrować):

sączyć roztwór

filtrieren

sączyć roztwór

filtern

II . sączyć <‑czy; pret. sącz> [sontʃɨtɕ] GLAG. povr. glag.

sączyć (wypływać, przeciekać) (krew, woda)

sickern

I . toczyć <‑czy; pret. tocz> [totʃɨtɕ] GLAG. preh. glag.

1. toczyć < dov. obl. po‑> (turlać):

toczyć beczkę

rollen

toczyć kulkę

rollen

toczyć kulkę

kullern

toczyć wzrokiem

den Blick umherschweifen lassen

2. toczyć (prowadzić):

toczyć rokowania

führen

toczyć wojnę

austragen

toczyć spór

einen Streit führen

toczyć bitwę

sich daj. einen Kampf liefern

3. toczyć (nadawać kształt):

toczyć śrubę

drehen

toczyć dzban, miskę

töpfern

toczyć drewno

drechseln

4. toczyć ur. jez. (drążyć):

toczyć

zerfressen

5. toczyć ur. jez. (ściągać):

toczyć wino

abziehen

rzeka toczy wody

der Fluss m. spol fließt

6. toczyć fig. ur. jez. (wyniszczać):

toczyć kogoś

an jdm zehren [o. nagen]

toczy go rak

der Krebs m. spol zehrt an ihm

II . toczyć <‑czy; pret. tocz> [totʃɨtɕ] GLAG. povr. glag.

1. toczyć < dov. obl. po‑>:

toczyć (turlać się) (beczka, koło)

rollen

toczyć (piłka)

kullern

toczyć (piłka)

rollen

fortuna kołem się toczy preg.

das Glücksrad sr. spol dreht sich preg.

2. toczyć < dov. obl. po‑>:

toczyć (płynąć) (krople, łzy)

hinunterrollen

toczyć (płynąć) (krople, łzy)

hinunterkullern

3. toczyć < dov. obl. po‑> ur. jez.:

toczyć (dziać się) (sprawy, wypadki)

sich tož. abspielen

rzecz toczy się o kogoś/coś

es dreht sich um jdn/etw

rzecz toczy się o kogoś/coś

es ist die Rede ž. spol von jdm/etw

coś toczy się utartym [lub swoim starym] torem

etw geht seinen gewohnten Gang

coś toczy się utartym [lub swoim starym] torem

etw verläuft wie immer

coś toczy się nowym [lub innym] torem

etw nimmt einen neuen Verlauf

4. toczyć ur. jez.:

toczyć (być prowadzonym) (dyskusja, rokowania)

geführt werden

5. toczyć pog. (iść ociężale):

toczyć

trotteln pog.

toczyć

latschen pog.

I . tuczyć <‑czy; pret. tucz dov. obl. u‑> [tutʃɨtɕ] GLAG. preh. glag.

1. tuczyć zwierzęta:

tuczyć

mästen

pańskie oko konia tuczy preg.

wie die Pflege ž. spol , so die Erträge ž. spol

pańskie oko konia tuczy preg.

wer will, dass es ihm geling, seh’ selber zu seinem Ding preg.

2. tuczyć šalj. pog. ludzi:

tuczyć

mästen fig. pog.

babcia zawsze tuczyła nas różnymi przysmakami

die Großmutter ž. spol mästete uns immer mit ihren Leckereien fig. pog.

II . tuczyć <‑czy; pret. tucz> [tutʃɨtɕ] GLAG. nepreh. glag. samo v nedov. obl.

tuczyć (pokarmy):

tuczyć

dick machen

słodycze tuczą

Süssigkeiten ž. spol mn. machen dick

fraza:

kradzione nie tuczy preg.

Gestohlenes sr. spol macht nicht fett

III . tuczyć <‑czy; pret. tucz> [tutʃɨtɕ] GLAG. povr. glag.

1. tuczyć (zwierzęta):

tuczyć

gemästet werden

2. tuczyć šalj. pog. (człowiek):

tuczyć

in sich tož. hineinstopfen

tuczyła się słodyczami

sie stopfte Süssigkeiten in sich hinein