Prevodi za „pzenosić“ v slovarju poljsko » nemški

I . przenosić <‑si; dov. obl. przenieść> [pʃenoɕitɕ] GLAG. preh. glag.

1. przenosić < dov. obl. po‑> (przemieszczać):

przenosić bagaż, dziecko

[rüber]tragen

przenosić ciężar ciała

verlagern

przenieść wzrok na coś

den Blick auf etw tož. richten [o. werfen]

przenieść coś na papier ur. jez.

etw zu Papier bringen

przenosić prawa/obowiązki na kogoś

auf jdn Rechte/Pflichten übertragen

przenosić wzrok z kogoś na kogoś

den Blick von jdm zu jdm wechseln

wiara góry przenosi preg.

der Glaube m. spol kann Berge versetzen

2. przenosić (lokować w innym miejscu):

przenosić siedzibę, stolicę

verlegen

przenieść kogoś na inne stanowisko

jdn in eine andere Stellung versetzen

przenieść ucznia do innej szkoły

den Schüler in eine andere Schule versetzen

przenieść kogoś w stan spoczynku

jdn in den Ruhestand versetzen

przenieść kogoś na emeryturę

jdn pensionieren

3. przenosić (roznosić):

przenosić zarazki

übertragen

choroby przenoszone drogą płciową

sexuell übertragbare Krankheiten ž. spol mn.

choroby przenoszone drogą płciową

Geschlechtskrankheiten ž. spol mn.

4. przenosić (rozdzielać):

przenosić wyraz

trennen

5. przenosić < dov. obl. po‑> (przerysowywać, przepisywać):

przenosić poprawki, dane

kopieren

przenosić poprawki, dane

übertragen

II . przenosić <‑si; dov. obl. przenieść> [pʃenoɕitɕ] GLAG. nepreh. glag.

przenosić (strzelać za daleko) (pocisk)

zu weit fliegen

przenosić (strzelać za daleko) (pocisk)

über das Ziel hinaus fliegen

przenosić (armata)

zu weit schießen

przenosić (armata)

über das Ziel hinaus schießen

III . przenosić <‑si; dov. obl. przenieść> [pʃenoɕitɕ] GLAG. povr. glag.

1. przenosić < dov. obl. po‑>:

przenosić (zmieniać miejsce pobytu) (człowiek)

umziehen

na kolację przenieśli się na taras

zum Abendbrot zogen sie auf die Terasse um

przenieść się do wieczności ur. jez.

in die Ewigkeit hinübertreten

przenieść się myślą dokądś ur. jez.

die Gedanken irgendwohin schweifen lassen

przenieść się na łono Abrahama ur. jez.

über den Jordan gehen ur. jez.

przenieść się na tamten świat

das Zeitliche segnen ur. jez.

2. przenosić (zmieniać miejsce pracy, nauki):

przenosić

wechseln

przenieść się do innej firmy/szkoły

die Schule/Firma wechseln

3. przenosić:

przenosić (rozprzestrzeniać się) (ogień, wojna, choroba)

sich tož. ausbreiten

przenosić (rozprzestrzeniać się) (ogień, wojna, choroba)

um sich greifen

4. przenosić:

przenosić (zostać ulokowanym w innym miejscu, czasie) (firma, szkoła)

umziehen

nasz wydział przeniósł się do innego bydunku

unsere Fakultät ž. spol ist in ein anderes Gebäude umgezogen

5. przenosić pog. (zostać przerysowanym, przepisanym):

wzór haftu łatwo przeniósł się na płótno

das Stickmuster sr. spol ließ sich leicht auf die Leinwand übertragen

pozanosić [pozanoɕitɕ]

pozanosić dov. obl. od zanosić

glej tudi zanosić

I . zanosić <‑si; dov. obl. zanieść> [zanoɕitɕ] GLAG. preh. glag.

1. zanosić (dostarczać):

zanosić

[hin]bringen

zanieść dziecko do łóżka

das Kind ins Bett bringen

zanieść komuś wiadomość

jdm eine Nachricht überbringen

2. zanosić (unosić):

zanosić

treiben

prąd zaniósł łódkę w szuwary

die Strömung ž. spol trieb das Boot ins Schilf

3. zanosić (pokryć czymś sypkim, lotnym):

wiatr zaniósł śniegiem pola

die Felder ntpl waren vom Schnee verweht

wiatr zaniósł śniegiem pola

der Wind m. spol wehte Schnee auf die Felder

II . zanosić <‑si; dov. obl. zanieść> [zanoɕitɕ] GLAG. povr. glag. (być opanowanym jakimś uczuciem)

zanosić

übermannt [o. befallen] werden

zanosić się od płaczu/śmiechu [lub płaczem/śmiechem]

in Tränen/Gelächter ausbrechen

III . zanosić <‑si; dov. obl. zanieść> [zanoɕitɕ] GLAG. povr. glag., brezos.

zanosić (być prawdopodobnym):

zanosić

bevorstehen

zanosić

aussehen

fraza:

zanosi się na deszcz/awanturę

es sieht nach Regen/Ärger aus

przynosić <‑si; dov. obl. przynieść> [pʃɨnoɕitɕ] GLAG. preh. glag.

1. przynosić < dov. obl. po‑> (donieść):

przynosić prezent

mitbringen

przynosić odgłos, zapach

bringen

2. przynosić fig. (pociągać za sobą):

przynosić

mit sich daj. bringen

coś przynosi komuś wstyd

etw bringt jdm Schande

ktoś przyniósł komuś wstyd

jd hat jdm Schande gemacht

coś przynosi komuś zaszczyt

etw gereicht jdm zur Ehre

to przyniesie mi ujmę

das wird mich nur kränken [o. beeinträchtigen]

przynosić komuś ulgę w cierpieniu

jds Leid lindern

przynosić komuś ulgę w cierpieniu

jdm eine Erleichterung ž. spol sein

3. przynosić (przysporzyć):

przynosić zyski

Gewinne bringen

przenosiciel <rod. ‑a, mn. ‑e> [pʃenoɕitɕel] SAM. m. spol

1. przenosiciel ur. jez. (przenośnik):

przenosiciel

[Über]träger m. spol

2. przenosiciel MED.:

przenosiciel

Überträger m. spol

przenosiciel wirusa

Virusüberträger m. spol

poprzenosić [popʃenoɕitɕ]

poprzenosić dov. obl. od przenosić - 1

I . podnosić <‑si; dov. obl. podnieść [lub po‑]> [podnoɕitɕ] GLAG. preh. glag.

1. podnosić (unosić):

podnosić kołnierz

hochklappen

podnosić kołnierz

hochschlagen

podnosić kurtynę

hochziehen

podnosić kurtynę

heben

podnosić słuchawkę telefonu

abnehmen

podnosić głos

die Stimme heben ur. jez.

podnosić głowę

den Kopf heben

podnosić kotwicę

den Anker lichten

podnosić na kogoś rękę

gegen jdn die Hand erheben

podnieść poprzeczkę

die Messlatte höher legen

podnosić wzrok

den Blick heben

z podniesionym czołem

mit hoch [o. stolz] erhobenem Kopf

podnosić żagle

die Segel aufziehen

2. podnosić (to, co upadło):

podnosić krzesło

wieder hinstellen

podnosić rękawiczkę

aufheben

w przeciągu pięciu lat podnieśli kraj z ruiny fig.

innerhalb von fünf Jahren haben sie das Land aus Ruinen auferstehen lassen ur. jez.

3. podnosić (pomagać wstać):

podnosić chorego

den Kranken anheben

podnosić chorego

dem Kranken hochhelfen

podnosić kogoś na duchu

jdn aufrichten

podnosić kogoś na duchu

jdm Mut machen [o. zusprechen]

4. podnosić (przybliżać):

podnosić szklankę do ust

das Glas an den Mund heben

podnieść rzuconą rękawicę

den Handschuh aufheben

5. podnosić (powodować uniesienie):

wiatr podniósł opadłe liście

der Wind m. spol wirbelte die Blätter auf

6. podnosić (podwyższać):

podnosić poziom, płace

anheben

podnosić napięcie, natężenie

steigern

podnosić wydajność, kwalifikacje

Leistung/Qualifikationen steigern

podnieść liczbę do potęgi MAT.

eine Zahl potenzieren

7. podnosić (zwracać uwagę na coś):

podnosić

ansprechen

podnosić problem/kwestię

ein Problem/eine Frage berühren [o. ansprechen]

8. podnosić (wszczynać):

podnosić alarm

schlagen

podnosić krzyk, płacz

erheben

podnosić krzyk, płacz

anstimmen

podnosić protest

anmelden

podnosić protest

erheben

II . podnosić <‑si; dov. obl. podnieść [lub po‑]> [podnoɕitɕ] GLAG. povr. glag.

1. podnosić (wstawać):

podnosić

sich tož. erheben

podnieść się z łóżka

sich vom Bett erheben

2. podnosić:

podnosić (zostać uniesionym) (semafor)

sich tož. heben

barometr podnosi się

das Barometer sr. spol steigt

włosy podniosły mu się na głowie

die Haare ntpl sind ihm zu Berge gestiegen

3. podnosić:

podnosić (podwyższać się) (poziom wody)

steigen

4. podnosić:

podnosić (wzbijać się w górę) (kurz)

aufwirbeln

podnosić (płatki śniegu)

aufstieben

podnosić (mgła)

sich tož. heben

5. podnosić fig.:

podnosić (podwyższać się, rosnąć) (ceny, dochody)

[an]steigen

6. podnosić fig. (zmieniać stan):

podnosić się z biedy

auf die Beine kommen

7. podnosić fig.:

podnosić (rozbrzmiewać) (krzyk, hałas)

sich tož. erheben

podnosić (rozbrzmiewać) (krzyk, hałas)

erschallen ur. jez.

8. podnosić fig.:

podnosić (powstawać) (wiatr)

aufkommen

podnosić (powstawać) (wiatr)

sich tož. erheben

pownosić [povnoɕitɕ]

pownosić dov. obl. od wnosić

glej tudi wnosić

I . wnosić <‑si dov. obl. wnieść> [vnoɕitɕ] GLAG. preh. glag.

1. wnosić (umieścić we wnętrzu):

wnosić

hineinbringen

wnosić krzesła do sali

die Stühle in den Raum hineintragen

wnieść psa do samochodu

den Hund in das Auto hineinbringen

wnosić potrawy na stół

die Speisen auf den Tisch stellen

wnosić wkład do spółki

eine Einlage [in die Gesellschaft] einbringen

wnieść coś w posagu

etw als Mitgift ž. spol mitbringen

2. wnosić (umieścić wyżej):

wnieść meble na strych

die Möbel in die Dachkammer hochbringen

wnieść wózek po schodach

den Kinderwagen die Treppe hoch tragen

3. wnosić (dodać):

wnosić poprawki do ustawy

Änderungsvorschläge für ein Gesetz einbringen

4. wnosić pis. jez. (uiszczać):

wnosić opłatę

Gebühr entrichten

5. wnosić pis. jez. (przedkładać):

wnosić podanie, pozew, wniosek

einreichen

wnosić podanie, pozew, wniosek

vorlegen

II . wnosić <‑si> [vnoɕitɕ] GLAG. nepreh. glag. (wnioskować)

wnosić z czegoś, że...

aus etw [schluss]folgern [o. schließen] , dass ...

poznosić [poznoɕitɕ]

poznosić dov. obl. od znosić

glej tudi znosić

I . znosić <‑si; dov. obl. znieść> [znoɕitɕ] GLAG. preh. glag.

1. znosić (przenosić w dół):

znosić

hinuntertragen

znosić

heruntertragen

2. znosić (niosąc, zabrać):

znieść piłkarza z boiska

einen Fussballspieler vom Feld tragen

3. znosić < dov. obl. na‑> (gromadzić):

znosić

zusammentragen

znosić

zusammenbringen

4. znosić (powodować zmianę kursu):

znosić

vom Kurs abkommen lassen

znosić samolot, statek, łódź

abtreiben

5. znosić (przesuwać siłą nurtu):

znosić

abtragen

znosić most

wegschwemmen

znosić most

fortschwemmen

znosić tamę

durchbrechen

znieść coś z powierzchni ziemi

etw dem Erdboden gleichmachen

6. znosić:

znosić (złożyć jaja) (kura) jajka

legen

7. znosić (unieważniać):

znosić ustawę

aufheben

znosić ustawę

außer Kraft setzen

znosić kontrolę, ograniczenia, zakaz

aufheben

8. znosić (być cierpliwym wobec jakiejś niedogodności):

znosić ból, niewygody

ertragen

znosić ból, niewygody

erdulden

9. znosić (być podatnym na wpływ):

znosić

vertragen

znosić

aushalten

arbuzy źle znoszą transport

Wassermelonen ž. spol mn. vertragen den Transport [nur] sehr schlecht

10. znosić (tolerować):

znosić

aushalten

znosić

leiden

nie znoszę go

ich kann ihn nicht ausstehen [o. riechen pog. ]

II . znosić <‑si; dov. obl. znieść> [znoɕitɕ] GLAG. povr. glag.

1. znosić (tolerować się nawzajem):

znosić

sich tož. vertragen

znosić

miteinander auskommen

oni się nie znoszą

sie können sich nicht ausstehen [o. riechen pog. ]

2. znosić (neutralizować się):

znosić

sich tož. aufheben

przeprosić [pʃeproɕitɕ]

przeprosić dov. obl. od przepraszać

glej tudi przepraszać

I . przepraszać <‑sza; dov. obl. przeprosić> [pʃepraʃatɕ] GLAG. preh. glag. (prosić o wybaczenie)

przepraszać kogoś za coś

sich tož. bei jdm für etw entschuldigen

II . przepraszać <‑sza; dov. obl. przeprosić> [pʃepraʃatɕ] GLAG. nepreh. glag. (formuła grzecznościowa)

przepraszam!

Verzeihung!

przepraszam!

Entschuldigung!

przepraszam, która [jest] godzina?

Entschuldigung, wie spät ist es?

przepraszam, czy mogę przeszkodzić?

Entschuldigung, darf ich mal unterbrechen?

III . przepraszać <‑sza; dov. obl. przeprosić> [pʃepraʃatɕ] GLAG. povr. glag. (godzić się)

przepraszać się z kimś

sich tož. mit jdm versöhnen

poodnosić <‑si> [poodnoɕitɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl.

1. poodnosić (odnieść na miejsce):

poodnosić

zurückbringen

2. poodnosić (dostarczyć):

poodnosić

hintragen

poodnosić

hinbringen

3. poodnosić (uzyskać coś):

poodnosili sukcesy na konkursach

sie haben viele Erfolge bei Wettbewerben gehabt

powynosić [povɨnoɕitɕ]

powynosić dov. obl. od wynosić

glej tudi wynosić

I . wynosić <‑si; dov. obl. wynieść> [vɨnoɕitɕ] GLAG. preh. glag.

1. wynosić (w inne miejsce, na zewnątrz):

wynosić śmieci

hinaustragen

wynosić kwiaty na balkon

die Blumen auf den Balkon tragen [o. stellen]

2. wynosić (w górę):

wynosić balon, rakietę

[hinauf]tragen

wynieść kogoś na tron

jdn auf den Thron heben

wynosić kogoś pod niebiosa

jdn in den Himmel heben [o. über den grünen Klee loben pog. ]

3. wynosić (mieć wartość):

wynosić

betragen

wynosić

sich tož. belaufen

koszty/straty wyniosły 1000 funtów

die Kosten mn. /Verluste m. spol mn. betrugen [o. beliefen sich auf] 1000 Pfund

II . wynosić <‑si; dov. obl. wynieść> [vɨnoɕitɕ] GLAG. povr. glag.

1. wynosić ur. jez. (wznosić się):

wynosić się ponad coś

sich tož. über etw tož. erheben

2. wynosić (wywyższać się):

wynosić się ponad innych

sich tož. über andere erheben

3. wynosić pog. (odchodzić):

wynosić

hinziehen

wynosić

wegziehen

wynosić się z domu

von zu Hause wegziehen

wynoś się [stąd]!

verschwinde [von hier]! pog.

wynoś się [stąd]!

mach, dass du [von hier] wegkommst! pog.

wynoś się do diabła!

geh [o. scher dich] zum Teufel! pog.

ponanosić <‑si> [ponanoɕitɕ] GLAG. nepreh. glag. dov. obl.

1. ponanosić (nanosić dużo):

ponanosić

[zusammen]tragen

ponanosił książek do domu

er hat viele Bücher zu Hause zusammengetragen

2. ponanosić ur. jez. (nanieść poprawki):

ponanosić

verbessern

naprzynosić <‑si; pret. ‑oś> [napʃɨnoɕitɕ] GLAG. nepreh. glag. dov. obl. pog. (przynieść dużo)

naprzynosić

viel von etw [mit]bringen

naprzynosiła kwiatów do domu

sie hat viele Blumen nach Hause mitgebracht

poprzynosić [popʃɨnoɕitɕ]

poprzynosić dov. obl. od przynosić

glej tudi przynosić

przynosić <‑si; dov. obl. przynieść> [pʃɨnoɕitɕ] GLAG. preh. glag.

1. przynosić < dov. obl. po‑> (donieść):

przynosić prezent

mitbringen

przynosić odgłos, zapach

bringen

2. przynosić fig. (pociągać za sobą):

przynosić

mit sich daj. bringen

coś przynosi komuś wstyd

etw bringt jdm Schande

ktoś przyniósł komuś wstyd

jd hat jdm Schande gemacht

coś przynosi komuś zaszczyt

etw gereicht jdm zur Ehre

to przyniesie mi ujmę

das wird mich nur kränken [o. beeinträchtigen]

przynosić komuś ulgę w cierpieniu

jds Leid lindern

przynosić komuś ulgę w cierpieniu

jdm eine Erleichterung ž. spol sein

3. przynosić (przysporzyć):

przynosić zyski

Gewinne bringen

naznosić [naznoɕitɕ]

naznosić dov. obl. od znosić

glej tudi znosić

I . znosić <‑si; dov. obl. znieść> [znoɕitɕ] GLAG. preh. glag.

1. znosić (przenosić w dół):

znosić

hinuntertragen

znosić

heruntertragen

2. znosić (niosąc, zabrać):

znieść piłkarza z boiska

einen Fussballspieler vom Feld tragen

3. znosić < dov. obl. na‑> (gromadzić):

znosić

zusammentragen

znosić

zusammenbringen

4. znosić (powodować zmianę kursu):

znosić

vom Kurs abkommen lassen

znosić samolot, statek, łódź

abtreiben

5. znosić (przesuwać siłą nurtu):

znosić

abtragen

znosić most

wegschwemmen

znosić most

fortschwemmen

znosić tamę

durchbrechen

znieść coś z powierzchni ziemi

etw dem Erdboden gleichmachen

6. znosić:

znosić (złożyć jaja) (kura) jajka

legen

7. znosić (unieważniać):

znosić ustawę

aufheben

znosić ustawę

außer Kraft setzen

znosić kontrolę, ograniczenia, zakaz

aufheben

8. znosić (być cierpliwym wobec jakiejś niedogodności):

znosić ból, niewygody

ertragen

znosić ból, niewygody

erdulden

9. znosić (być podatnym na wpływ):

znosić

vertragen

znosić

aushalten

arbuzy źle znoszą transport

Wassermelonen ž. spol mn. vertragen den Transport [nur] sehr schlecht

10. znosić (tolerować):

znosić

aushalten

znosić

leiden

nie znoszę go

ich kann ihn nicht ausstehen [o. riechen pog. ]

II . znosić <‑si; dov. obl. znieść> [znoɕitɕ] GLAG. povr. glag.

1. znosić (tolerować się nawzajem):

znosić

sich tož. vertragen

znosić

miteinander auskommen

oni się nie znoszą

sie können sich nicht ausstehen [o. riechen pog. ]

2. znosić (neutralizować się):

znosić

sich tož. aufheben

I . roznosić <‑si; dov. obl. roznieść> [roznoɕitɕ] GLAG. preh. glag.

1. roznosić (dostarczać):

roznosić

austragen

roznosić

zustellen

2. roznosić (rozgłaszać):

roznosić

verbreiten

roznosić

bekannt machen

II . roznosić <‑si; dov. obl. roznieść> [roznoɕitɕ] GLAG. nepreh. glag. samo v nedov. obl. (rozpierać)

roznosiła ją duma

sie war von Stolz erfüllt

poroznosić [poroznoɕitɕ]

poroznosić dov. obl. od roznosić

glej tudi roznosić

I . roznosić <‑si; dov. obl. roznieść> [roznoɕitɕ] GLAG. preh. glag.

1. roznosić (dostarczać):

roznosić

austragen

roznosić

zustellen

2. roznosić (rozgłaszać):

roznosić

verbreiten

roznosić

bekannt machen

II . roznosić <‑si; dov. obl. roznieść> [roznoɕitɕ] GLAG. nepreh. glag. samo v nedov. obl. (rozpierać)

roznosiła ją duma

sie war von Stolz erfüllt

podkosić <‑si; pret. ‑oś> [potkoɕitɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl.

1. podkosić:

podkosić

mähen

podkosić trawę

Gras mähen

2. podkosić pog. (zabrać):

podkosić

stibitzen pog.

podkosić długopis

einen Kugelschreiber stibitzen

poprosić [poproɕitɕ]

poprosić dov. obl. od prosić

glej tudi prosić

I . prosić¹ <‑si> [proɕitɕ] GLAG. preh. glag.

1. prosić < dov. obl. po‑> (starać się skłonić):

prosić kogoś o coś

jdn um etw bitten

prosić, żeby ktoś coś zrobił

jdn bitten, etw zu tun

prosić o głos fig.

ums Wort bitten

prosić kogoś o rękę fig.

um jds Hand anhalten

prosić kogoś o rękę fig.

jdm einen Heiratsantrag machen

prosić kogoś o rękę jego córki fig.

jdn um die Hand seiner Tochter bitten

2. prosić < dov. obl. za‑> (zapraszać):

prosić kogoś na herbatę

jdn zum Tee[trinken] einladen

3. prosić (zwracać się do kogoś):

proszę Pana/Pani/Państwa

hören Sie bitte

proszę [bardzo] (odpowiedź na „dziękuję”)

bitte [sehr]

proszę [bardzo] (odpowiedź na „dziękuję”)

bitte [schön]

proszę [bardzo] (podając coś, wyrażając zgodę)

bitte

proszę? (prośba o powtórzenie)

wie bitte?

proszę? (czym mogę służyć?)

bitte?

[następny] proszę!

[der Nächste m. spol ] bitte!

proszę usiąść

nehmen Sie bitte Platz

proszę za mną

folgen Sie mir bitte

no proszę! (podziw)

alle Achtung!

no proszę! (potwierdzenie)

na bitte!

II . prosić¹ <‑si> [proɕitɕ] GLAG. povr. glag. (starać się skłonić)

prosić

dringend bitten

prosić

anflehen

nie dam się dwa razy prosić

das lasse ich mir nicht zweimal sagen

bluzka aż się prosi o wypranie

die Bluse ž. spol muss dringend gewaschen werden